Απέναντι στη συλλογική ενοχή που έχουν καταφέρει να μας περάσουν στοχεύοντας στη διάλυση της κοινωνικής συνοχής και στην κάμψη των κοινωνικών αντιστάσεων, ωφείλουμε να αντιτάξουμε την ατομική ευθύνη.
Αυτή είναι η ευθύνη που έχει ο καθένας μας, απέναντι στη ζωή του και την οικογένειά του κι αυτά που πιστεύει ότι συνδιαμορφώνουν την πατρίδα του. Είναι ατομική η ευθύνη της αντίστασης και της συμμετοχής στους συλλογικούς αγώνες. Είναι ατομική η ευθύνη της επιλογής σου, αν θες να σκλαβωθείς ή να αντισταθείς.
Αυτή είναι η ευθύνη που έχει ο κάθε κυβερνητικός βουλευτής που ψηφίζει ΝΑΙ σε όλα όσα μας οδηγούν στο αδιέξοδο, στο θάνατο, στο ζόφο. Και δεν είναι ευθύνη απέναντι στο σύνολο, αλλά ευθύνη απέναντι στον κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Αυτοί που μας λένε ότι "είναι καιρός να περάσουμε από το εγώ στο εμείς" είναι οι ίδιοι που μας παραπλανούν με τη συλλογική ενοχή και τον αφανή αντίπαλο, τον αόριστο, αόρατο, σχεδόν μεταφυσικό εχθρό που συνήθως ονομάζεται "οι δανειστές". Είναι για να αλλοιώσουν τη μνήμη και να αποφύγουν την τιμωρία.
Καμιά από τις προφάσεις τους δεν είναι πια αρκετή. Πρόφαση, η συλλογική σωτηρία της χώρας, αυτή η αόριστη πρόφαση που περιλαμβάνει μαζί με σένα και τους τραπεζίτες κι αυτούς που λυμαίνονται το δημόσιο πλούτο. Το σύνολο ποιάς κοινωνίας θα σωθεί; Της κοινωνίας των μελών που το καθένα ξέχωρα έχει υποστεί τη βαρβαρότητα της σωτήριας μεθόδου; Μας καταστρέφουν έναν έναν ξεχωριστά για να μας σώσουν όλους μαζί;
Ομως, αυτός που ψηφίζει ΝΑΙ στο να μείνεις άνεργος, στο να βρεθείς ξαφνικά χρεωμένος, στο να χάσεις την περιουσία που έχτισες με κόπους μιας ζωής, στο να κινδυνεύουν τα παιδιά σου να πεινάσουν, να αρρωστήσουν και να μην έχεις ούτε φαί ούτε φάρμακα να τους δώσεις, αυτός έχει ατομική ευθύνη απέναντί σου. Φταίει για την καταστροφή σου.
Ο βουλευτής του ΝΑΙ είναι ο προσωπικός σου εχθρός.
Η ατομική σου ευθύνη είναι να σταθείς απέναντί του και να τον σταματήσεις από το να σε καταστρέφει.
Γ. Γυπάκης
Αυτή είναι η ευθύνη που έχει ο καθένας μας, απέναντι στη ζωή του και την οικογένειά του κι αυτά που πιστεύει ότι συνδιαμορφώνουν την πατρίδα του. Είναι ατομική η ευθύνη της αντίστασης και της συμμετοχής στους συλλογικούς αγώνες. Είναι ατομική η ευθύνη της επιλογής σου, αν θες να σκλαβωθείς ή να αντισταθείς.
Αυτή είναι η ευθύνη που έχει ο κάθε κυβερνητικός βουλευτής που ψηφίζει ΝΑΙ σε όλα όσα μας οδηγούν στο αδιέξοδο, στο θάνατο, στο ζόφο. Και δεν είναι ευθύνη απέναντι στο σύνολο, αλλά ευθύνη απέναντι στον κάθε πολίτη ξεχωριστά.
Αυτοί που μας λένε ότι "είναι καιρός να περάσουμε από το εγώ στο εμείς" είναι οι ίδιοι που μας παραπλανούν με τη συλλογική ενοχή και τον αφανή αντίπαλο, τον αόριστο, αόρατο, σχεδόν μεταφυσικό εχθρό που συνήθως ονομάζεται "οι δανειστές". Είναι για να αλλοιώσουν τη μνήμη και να αποφύγουν την τιμωρία.
Καμιά από τις προφάσεις τους δεν είναι πια αρκετή. Πρόφαση, η συλλογική σωτηρία της χώρας, αυτή η αόριστη πρόφαση που περιλαμβάνει μαζί με σένα και τους τραπεζίτες κι αυτούς που λυμαίνονται το δημόσιο πλούτο. Το σύνολο ποιάς κοινωνίας θα σωθεί; Της κοινωνίας των μελών που το καθένα ξέχωρα έχει υποστεί τη βαρβαρότητα της σωτήριας μεθόδου; Μας καταστρέφουν έναν έναν ξεχωριστά για να μας σώσουν όλους μαζί;
Ομως, αυτός που ψηφίζει ΝΑΙ στο να μείνεις άνεργος, στο να βρεθείς ξαφνικά χρεωμένος, στο να χάσεις την περιουσία που έχτισες με κόπους μιας ζωής, στο να κινδυνεύουν τα παιδιά σου να πεινάσουν, να αρρωστήσουν και να μην έχεις ούτε φαί ούτε φάρμακα να τους δώσεις, αυτός έχει ατομική ευθύνη απέναντί σου. Φταίει για την καταστροφή σου.
Ο βουλευτής του ΝΑΙ είναι ο προσωπικός σου εχθρός.
Η ατομική σου ευθύνη είναι να σταθείς απέναντί του και να τον σταματήσεις από το να σε καταστρέφει.
Γ. Γυπάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου