Ο ΜΕΓΑΣ ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΗΣ

οπορτουνιστής ο (ουσιαστικό) [ ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ :οπορτουνιστ (γαλλ. λ. opportuniste) -ής] αυτός που συμβιβάζεται, που περιστασιακά αλλάζει απόψεις, πεποιθήσεις, στρατόπεδα, επωφελείται απ` τις περιστάσεις και τις χρησιμοποιεί όσο το δυνατό καλύτερα για το συμφέρον του συνώνυμα: καιροσκόπος.


Του Γιώργη Γυπάκη
Δε θα εμπιστευόμουν ποτέ στη ζωή μου έναν διαφημιστή. Είναι γνωστό ότι οι διαφημιστές λένε πάντα ψέμματα για να πουλήσουν. Τί ποιό φυσικό για έναν διαφημιστή κι ακόμα καλύτερα, για έναν πετυχημένο επικοινωνιολόγο που μπολιάζεται με το μικρόβιο της πολιτικής, να χρησιμοποιεί το απόσταγμα της επαγγελματικής του γνώσης για να διαχειριστεί το καλύτερό του προιόν: τον εαυτό του.

Ο Τζήμερος είναι ένας επιτυχημένος επαγγελματίας της διαφήμισης και της επικοινωνίας. Κάποιος που έχει δουλέψει  στη ζωή του - αντίθετα από τους γνωστούς πολιτικούς. Είναι όπως λένε πολλοί, ένας άνθρωπος της πιάτσας, ένας άνθρωπος της αγοράς. Αλλά, η πιάτσα σε κάνει μαχητή για τα προσωπικά σου συμφέροντα, σε κάνει ατομιστή και καιροσκόπο. Η αγορά σε μπολιάζει με την ανηθικότητά της και τον κυνισμό της.
Αν και ξεκίνησε με τις καλύτερες προδιαγραφές ("να ένας άνθρωπος σαν κι εμάς") με έναν αέρα απολιτίκ, αποστασιοποιημένο από τα κόμματα, με απόψεις που δε φαινόταν να είναι ξεκάθαρα υπέρ ή κατά του μνημονίου, ένας ήρωας της καθημερινότητάς μας που αναδείχθηκε με την ευφυία του, κάποιος που στο κόμμα του δε συμπεριέλαβε κανένα πολιτικό του συστήματος, δεν άργησε να δείξει το πραγματικό προϊόν πίσω από τη ρεκλάμα: νεοφιλελεύθερης κατεύθυνσης, επικύνδινα απολιτίκ (με την έννοια ότι δεν τον απασχολεί η πολιτική ηθική). Αυτός που διακύρητε την "πολιτική χωρίς πολιτικούς" δε δίστασε να συνεργαστεί με έναν  από τους δεινόσαυρους του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, ένα βετεράνο του πολιτικού συστήματος που κατέστρεψε τη χώρα, το Στέφανο Μάνο. Που προτείνει την παράδοση της χώρας στην Ευρώπη "άνευ όρων". Δηλαδή το αμαχητί ξεπούλημα της Εθνικής μας κυριαρχίας στο πολυεθνικό κεφάλαιο, την πλήρη υπακοή μας στην απάνθρωπη παγκοσμιοποίηση, στο έρεβος των "αγορών" και της "πιάτσας", στην ιδιωτικοποίηση των βασικών αγαθών και τη στέρηση των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων.
"Εξοχοτάτη" προσφωνουσε τη Μέρκελ στην  επιστολή που της έστειλε τον Οκτώβρη του 2011, δείχνοντας όχι μόνο απαράμιλλη δουλοπρέπεια, αλλά και  αγραμματοσύνη: προσφωνείς εξοχότατο, μόνο το βασιλιά. Στην ίδια επιστολή, ευχαριστεί με έμφαση τη Μέρκελ για όσα προσφέρει στην Ελλάδα (δηλαδή την εξαθλίωση και την καταστροφή) κι αφού της δίνει μια πλήρη αναφορά για τις αταξίες των Ελλήνων - όπως ο ρουφιάνος της τάξης καταδίδει τους άτακτους όσην ώρα έλειπε η κυρία από την αίθουσα, της επισημαίνει  "αν ήμουν στη θέση σας θα έλεγα "να πάει στο διάολο αυτή η απαίσια χώρα".
Αυτός ο τύπος που εμφανίστηκε ξαφνικά, ουρανοκατέβατος, με την αυτοπεποίθηση του γιάπη και τα όπλα του διαφημιστή, να διεκδικεί θέση μαϊντανού - ρυθμιστή στο κοινοβούλιο (όπως κάποτε ο άλλος διαφημιστής, ο Καρατζαφέρης που με τα μονοψήφια εκλογικά ποσοστά του έφτασε στην κορυφή της δημοσιότητας κι απο κει στην κυβέρνηση για λίγο) δε μου αρέσει. Είναι ένας επικίνδυνος καιροσκόπος, γεμάτος μαρκετίστικα τρίκ για πολιτική κατανάλωση. Κι όπως όλοι οι διαφημιστές, βιάζεται να κερδίσει από την επιτυχημένη του καμπάνια. Για να περάσει στην επόμενη.
Λοιπόν, χάρισμά σας...