Μέσα στο 2012 η αναδιάρθρωση χρέους

Από τον Νίκο Μουντάκη mountakisn@yahoo.gr

Δραματικά επιταχύνονται οι εξελίξεις στην κρίση χρέους της ευρωζώνης, ξεπερνώντας κατά πολύ τους «ράθυμους» ρυθμούς των σχεδιασμών από τις πολιτικές ηγεσίες, που θέλουν να μεταθέσουν μετά τον Ιούνιο του 2013 τις όλο και πιθανότερες αναδιαρθρώσεις χρεών στις ασθενείς περιφερειακές οικονομίες, με πρώτες την Ελλάδα και την Ιρλανδία. Οι κεντρικοί τραπεζίτες της Φραγκφούρτης βρίσκονται με το… όπλο παρά πόδα, καθώς διαπιστώνουν ότι η «υπόγεια» δυναμική «διάβρωσης» των τραπεζικών συστημάτων Ελλάδας και Ιρλανδίας ίσως απαιτήσει αποφάσεις για αναδιάρθρωση χρεών ακόμη και μέσα στο 2012. Οι πολιτικές ηγεσίες θέλουν να περιμένουν μέχρι το 2013. Η Ελλάδα θα πρέπει πρώτα να επιδείξει πρόοδο. Ίσως όμως η αναδιάρθρωση να γίνει και το 2012, μια ημερομηνία που πιθανόν να είναι και επιθυμητή. Ο λόγος είναι απλός. Τι θα πρέπει να προσφέρει η Ελλάδα στους επενδυτές όταν τα ομόλογα προς πώληση θα αναγράφουν στην ετικέτα  “υψηλό ρίσκο αναδιάρθρωσης”»;

Πέρα από αυτούς τους προβληματισμούς, αυτό που ανησυχεί έντονα την ΕΚΤ και ενδέχεται να επιταχύνει δραματικά τις εξελίξεις προς τις αναδιαρθρώσεις χρέους είναι η ενδεχόμενη αδυναμία της ίδιας της κεντρικής τράπεζας και των κυβερνήσεων Ελλάδας και Ιρλανδίας, των δύο χωρών που θεωρητικά έχουν ήδη «διασωθεί», να κρατήσουν σταθερά τα τραπεζικά τους συστήματα, σε ένα περιβάλλον έντονης κρίσης ρευστότητας και σοβαρών προβλημάτων φερεγγυότητας:

n  Στην Ελλάδα, οι τράπεζες ήδη έχουν λάβει εγγυήσεις δανεισμού από το Δημόσιο ύψους 55 δις. ευρώ και μέσα στο πρώτο τρίμηνο του 2012 αντιμετώπισαν μια «βροχή» υποβαθμίσεων του Δημοσίου και του τραπεζικού συστήματος από τους οίκους αξιολόγησης, που ενέτεινε ακόμη περισσότερο τις πιέσεις στη ρευστότητα, υποχρεώνοντας το υπουργείο Οικονομικών να αποδεσμεύσει ένα ακόμη «πακέτο» εγγυήσεων, ύψους 15-20 δις. ευρώ. Το μεγάλο κύμα φυγής καταθέσεων που καταγράφηκε τους προηγούμενους μήνες έχει μεν ανακοπεί, αλλά οι εκροές συνεχίζονται και τίποτα δεν αποκλείει μια επιτάχυνσή τους με επικίνδυνες συνέπειες τους επόμενους μήνες.

Όταν ακόμη και σε χώρες που θεωρητικά βρίσκονται κάτω από την «ομπρέλα» προστασίας διεθνούς μηχανισμού στήριξης, τα τραπεζικά συστήματα βρίσκονται πολύ κοντά στα όρια της αντοχής τους, χωρίς να υπάρχουν σοβαρά περιθώρια πρόσθετης χρηματοδότησης από την κεντρική τράπεζα –η οποία, ας μην ξεχνάμε, επιμένει στην ανάγκη να μην τυπώσει χρήμα-, τότε έρχονται όλο και πιο κοντά οι συζητήσεις για ριζικές λύσεις, δηλαδή για αναδιάρθρωση χρέους. Μένει να φανεί, αν αυτό το σενάριο θα χρειασθεί να επιβεβαιωθεί μέσα στο 2012, πολύ νωρίτερα από όσο θα ήθελαν οι πολιτικές ηγεσίες της ευρωζώνης…