του Νίκου Μουντάκη
«Δώστε λίστες στο
λαό» φαίνεται να είναι το βασικό μότο με το οποίο πορεύεται αυτή την περίοδο το
πολιτικό σύστημα. Λίστες για να ξεχνούν τον πόνο τους οι 1,5 άνεργοι, να
εκτονώνονται αυτοί που έχασαν το 40-50% των εισοδημάτων τους, όσοι
δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα αυτή την εποχή της ανείπωτης αγριότητας. Ονόματα μπήκαν και βγήκαν, άλλα που θα προκύψουν με
τις νέες λίστες, αναχωρήσεις και αφίξεις στα κόμματα, σε δουλειά να βρισκόμαστε
μπας και ξεχαστούμε…
Το ότι ένα απλό στικάκι θα γινόταν κεντρικό θέμα της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα κανείς δεν μπορούσε να το φανταστεί, εκτός ίσως από τους εμπνευστές αυτού του αρρωστημένου σχεδίου. Πολιτικοί, εισαγγελείς, αναλυτές και δημοσιογράφοι να ψάχνουν για το ποιος αλλοίωσε τη λίστα, άλλοι τόσοι να ασχολούνται με τις λίστες που έρχονται (Λιχτενστάιν κλπ) και κανείς να μην ασχολείται με τη φοροδιαφυγή και την ουσία της.
Φαίνεται ότι το στόρι με τον Άκη
πάλιωσε και δεν εξαγριώνει πλέον τα πλήθη και σε κάθε περίπτωση
δεν μπορεί να αποσείσει την προσοχή από τα καυτά κοινωνικά προβλήματα. Χρειαζόταν επειγόντως ένας άλλος Άκης και αυτός
βρέθηκε στο πρόσωπο του Παπακωνσταντίνου, αφού κάθε περίοδος χρειάζεται και τη
δική της Ιφιγένεια για να ρίχνουν το ανάθεμα οι πικραμένοι. Όχι πως
τα δυο πολιτικά πρόσωπα δεν έχουν ευθύνη, κάθε άλλο αφού οι ίδιοι με τις
λαθροχειρίες και τις παραλείψεις έσκαψαν το λάκκο τους. Με τις συνθήκες όμως που έχουν διαμορφωθεί στην
κοινωνία, ένας ολόκληρος λαός έχει πλέον μεταμορφωθεί σε Ιφιγένεια που
θυσιάζεται για να καλυφθούν τα σπασμένα στον καιρό της κρίσης.Το ότι ένα απλό στικάκι θα γινόταν κεντρικό θέμα της πολιτικής ζωής στην Ελλάδα κανείς δεν μπορούσε να το φανταστεί, εκτός ίσως από τους εμπνευστές αυτού του αρρωστημένου σχεδίου. Πολιτικοί, εισαγγελείς, αναλυτές και δημοσιογράφοι να ψάχνουν για το ποιος αλλοίωσε τη λίστα, άλλοι τόσοι να ασχολούνται με τις λίστες που έρχονται (Λιχτενστάιν κλπ) και κανείς να μην ασχολείται με τη φοροδιαφυγή και την ουσία της.
Όμως είναι δουλειά της Δικαιοσύνης να βρει το πώς και το γιατί και οι πολιτικοί (άπαντες χωρίς καμία εξαίρεση) θα έπρεπε να θέσουν εαυτόν στη διάθεσή της, χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Αντ αυτού όμως ζούμε τον παραλογισμό ο ένας να ρίχνει την ευθύνη στον άλλο, πολιτικοί και εισαγγελείς να αλληλοκατηγορούνται για το φταίξιμο και οι υπεράνω δημοσιογράφοι να κρίνουν τους πάντες και τα πάντα στα δελτία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου