Τίτλοι τέλους για την Ελλάδα...

Όταν το πολιτικό σύστημα αλλά και συνολικά η ηγέτιδα τάξη ενός λαού είναι τόσο πρόθυμοι να δεχθούν την απώλεια της κυριαρχίας τους...
Όταν οι κυβερνήτες μεταβάλλονται σε αχυρανθρώπους και υποτάσσονται τυφλά…
Όταν είναι τόσο δεκτικοί στην αλλοίωση και την υποκατάσταση των δημοκρατικών λειτουργιών και του πολιτεύματος…
Όταν είναι τόσο έτοιμοι να αποδεχθούν Γερμανούς υφυπουργούς και επιτρόπους… 
Όταν καλοδέχονται την ξένη παρέμβαση στη βάση μιας απόλυτης ανισότητας…
Όταν σκύβουν το κεφάλι και δεν μιλούν αλλά εκτελούν τυφλά ό,τι τους απαιτηθεί…
Όταν κάθε μορφής αθλιότητα και αδικία κάνουν ότι δεν τη βλέπουν και το μόνο που ξέρουν είναι να τη φορτώνουν στις πλάτες των αδύναμων υπηκόων για να ικανοποιηθούν οι ξένοι ισχυροί επικυρίαρχοι…
Όταν όλα αυτά, αντί να τα λένε με το όνομά τους, τα βαφτίζουν «Ευρώπη» και «σωτηρία» ενώ γνωρίζουν ότι οδηγούν στην καταστροφή και την υποτέλεια… 
Όταν στερούν από τη χώρα τους καθοριστικά θεσμικά, πολιτικά, πραγματικά όπλα, εργαλεία που αυτή είχε στα χέρια της για να παλέψει για μια καλύτερη μοίρα…
Όταν, όταν, όταν…:  όταν συμβαίνουν όλα αυτά κι άλλα τόσα, αλήθεια, μετά, τι περιμένουν;
Λοιπόν: ο Σόιμπλε είναι το αφεντικό της Ελλάδας. Αυτό προστάζουν και έχουν «πετύχει» οι ελληνικές κυβερνήσεις εδώ και τρία χρόνια, οι οποίες μετέτρεψαν τη χώρα σε ακίνδυνη, ανενεργή και καθολικά ηττημένη.
Και ο Σόιμπλε θα αποφασίσει πότε είναι ικανοποιημένος για να δώσει ή να μη δώσει τη δόση. Και δεν πρόκειται να ρωτήσει κανέναν στην Ελλάδα. Γιατί;
Απλούστατα, επειδή δεν υπάρχει πια Ελλάδα.
Μια αποικία της Γερμανίας υπάρχει, στο νότο της Ευρώπης…
Που οι τοπικοί της «φύλαρχοι» έχουν δώσει πολύ εύκολα γη και ύδωρ…
Και, τώρα, είναι μπροστά στη μοίρα της, αυτή που η ηγέτιδα τάξη της χώρας της εξασφάλισε, εγκληματώντας δύο φορές: τη μία δημιουργώντας αυτό το χρέος, και τη δεύτερη αποποιούμενη κάθε κυριαρχία, προκειμένου να παραμείνει στη θέση της ενώ, με τα «επιτεύγματά» της, θα έπρεπε να είχε φύγει νύχτα από τον τόπο.
Και που για να παραμείνει παρούσα, δήθεν «σώζοντας» τη χώρα, «εξασφάλισε» στην ίδια και τους πολίτες της τη μοίρα των δούλων.
[Του Γεώργιου Π. Μαλούχου από To Bήμα]