To πολιτικά ορφανό 34%!

πηγή Ιskra.gr

Του ΝΙΚΟΥ ΝΙΚΗΦΟΡOY

Η δημοσκόπηση της GPO είχε ένα σημαντικό εύρημα που πέρασε, σχεδόν, απαρατήρητο. Το 34%, κατά τη δημοσκόπηση, τάχθηκε ενατνίον της«πάση θυσία» παραμονής της χώρας στο ευρώ, έναντι αντίστοιχου 18% μόλις πριν πέντε μήνες. Δεν ξέρω αν η αποτύπωση αυτή της κοινής γνώμης είναι απόλυτα σωστή αλλά και απλώς ως τάση να εκληφθεί, συνιστά έναν πολιτικό σεισμό!

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΕΙΣΜΟΣ

Ο πολιτικός σεισμός συνίσταται στο παράδοξο γεγονός ότι το διόλου ευκαταφρόνητο 34%, πάνω από ένας στους τρεις πολίτες, αμφισβητούν την παρουσία της χώρας στην ευρωζώνη, τη στιγμή που όλα τα κόμματα και όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τάσσονται πεισματικά υπέρ του ευρώ. Και όχι μόνο τάσσονται υπέρ του ευρώ αλλά και τα περισσότερα ασκούν μια απίστευτα φρικτή τρομοκρατία για το ενδεχόμενο σχεδιασμένης αποχώρησης από την ευρωζώνη.

Το εντυπωσιακό είναι ότι αυτό το 34% εμφανίζεται στη δημοσκόπηση κόντρα και στη θέση για το ευρώ των κομμάτων της ριζοσπαστικής Αριστεράς που αντιπροσωπεύονται στη Βουλή.

34% ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΡΧΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

Συγκεκριμένα, όπως είναι γνωστό, η πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει την επιλογή του ευρώ και οι πιο πολλοί μέσα σε αυτήν την υποστηρίζουν με ιδιαίτερο φανατισμό και σχεδόν πάση θυσία, αν και στη βάση του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται σε εξέλιξη σημαντικές διεργασίες αμφισβήτησης της παρουσίας της χώρας μας στην ευρωζώνη!

Από την άλλη μεριά, αντίθετο στην έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη τάσσεται και το ΚΚΕ, θεωρώντας ότι το βήμα αυτό είναι ανεπαρκές και μάλλον αποπροσανατολιστικό, αφού μόνο η συνολική έξοδος από την ΕΕ και αυτή μόνο με «λαϊκή εξουσία», μπορούν να ανοίξουν θετικούς δρόμους για τη χώρα.

Άλλωστε, πρόσφατα το ΚΚΕ χρέωσε επιτιμητικά τον ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας ειρωνικά μειδιάματα, στο «λόμπι της δραχμής», όπως εδώ και καιρό πράττει, για προπαγανδιστικούς λόγους, η ΝΔ.

Οι θέσεις αυτές και των δύο κομμάτων της Αριστεράς, αν και διαφορετικές, προσομοιάζουν σε ένα πράγμα. Βρίσκονται, για άλλους λόγους η κάθε μία, πίσω από την ταχύτατα αναπτυσσόμενη λαϊκή δυναμική, η οποία, σχεδόν αυθόρμητα και παρά την τρομοκρατία, θέτει στην ημερήσια διάταξη ως άμεση, επίκαιρη και ρεαλιστική ριζοσπαστική επιδίωξη και ως κλειδί για εξελίξεις διεξόδου της χώρας από την κρίση, την πιθανή έως αναγκαία, έξοδο από την ευρωζώνη.

ΠΙΟ ΜΠΡΟΣΤΑ Ο ΛΑΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ!

Μεγάλα ρεύματα του ελληνικού λαού, εν δυνάμει πλειοψηφικά, βρίσκονται πολιτικά πιο μπροστά από τις ηγετικές διαμορφώσεις των πολιτικών δυνάμεων της Αριστεράς.

Μεγάλα ρεύματα του ελληνικού λαού, τα οποία αντιπροσωπεύουν ποσοστά πολύ μεγαλύτερα από αυτά που δίνουν οι δημοσκοπήσεις στα κόμματα της Αριστεράς, θέτουν στο προσκήνιο τους άμεσους εκείνους και ρεαλιστικούς στόχους, οι οποίοι συνιστούν κρίκους διεξόδου.

Και θέτουν με ιδιαίτερη ωριμότητα στο προσκήνιο τέτοιους ριζοσπαστικούς στόχους, όπως τηναμφισβήτηση της χώρας στην ευρωζώνη, κόντρα τόσο στη λογική της ευρω-υπακοής όσο και σε ένανανέξοδο «μαξιμαλισμό» που αγνοεί το πρώτο, στέρεο και δοκιμασμένο προοδευτικό άλμα που πρέπει να γίνει, πριν ακολουθήσουν και όπως ακολουθήσουν τα όποια επόμενα.

ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΦΕΡΕΓΓΥΑ ΛΥΣΗ ΕΙΤΕ ΣΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ!

Βρισκόμαστε σε απόλυτα οριακό σημείο.

Αν η ριζοσπαστική Αριστερά δεν μπορέσει να προτείνει άμεσα, ήδη είμαστε στο και πέντε, μια ρεαλιστική, ριζοσπαστική, πειστική και φερέγγυα εναλλακτική πολιτική και προγραμματική λύση στο λαό, η οποία να έχει αρχή, μέση και τέλος, τότε πολύ γρήγορα ίσως δει να έχει την τύχη κάποιων «δεινοσαύρων».

Και για να υπάρξει αυτή η ριζοσπαστική και πειστική εναλλακτική λύση απαιτούντα δύο πράγματα:

Το πρώτο είναι η κομμουνιστική και ριζοσπαστική Αριστερά να υιοθετήσει θαρραλέα και με σαφήνεια, αν όχι την επιλογή της εξόδου από την ευρωζώνη, τουλάχιστον, τη θέση ότι δεν αποδέχεται την παραμονή στην ευρωζώνη με όρους μνημονίων και ότι το προοδευτικό ανορθωτικό της πρόγραμμα δεν έχει όριο το ευρώ αλλά αντίθετα είναι σε σύγκρουση με την ευρωζώνη και τις δομές της (αλλά και τους κανόνες της ΕΕ).

Η ριζοσπαστική Αριστερά πρέπει να διακηρύξει ότι το προοδευτικό πρόγραμμά της, όπως και τοσυμφέρον του τόπου, βρίσκονται πάνω από το ευρώ (αλλά και κατά προέκταση πάνω από την ΕΕ).

Το δεύτερο είναι να προκρίνουν άμεσα οι δυνάμεις της κομμουνιστικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς, αντί του στείρου εμφυλίου και των ευτελών σκιαμαχιών, τους δρόμους της κοινής δράσης και της συμπαράταξης στη βάση ενός κοινού και συνεκτικού εναλλακτικού προγράμματος, για το οποίο η παραπάνω προσέγγιση για το ευρώ και την ΕΕ, ενδεχομένως, να μπορεί να γίνει μια καλή βάση για συγκλίσεις στο κρίσιμο αυτό θέμα.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΕΧΘΑΝΕΤΑΙ ΤΑ ΚΕΝΑ

Όπως η ζωή έτσι και η πολιτική απεχθάνεται τα κενά.

Αν η ριζοσπαστική Αριστερά δεν καλύψει το εμφανέστατο κενό μιας (πιο) αξιόπιστης καιριζοσπαστικής εναλλακτικής λύσης, που είναι αισθητό στο λαό, τότε αυτό το κενό πολύ γρήγορα θα καλυφθεί από άλλες δυνάμεις, σε βάρος της Αριστεράς και πιθανότητα σε βάρος του τόπου, αν όχι και με μείζονες κινδύνους!

Ο χρόνος για θετική και νικηφόρα παρέμβαση στην πολιτική δεν είναι απεριόριστος ούτε οι καιροί αναμένουν ανιστόρητες ωριμάνσεις!

Το θέμα του ευρώ είναι, εκ των πραγμάτων, με τη μια και την άλλη του όψη, ο μοχλός για εξελίξεις,εκείνης ή της άλλης μορφής, στη χώρα μας.

Ασφαλώς η αμφισβήτηση του ευρώ δεν ανοίγει αυτόματα θετικούς δρόμους, συνιστά, όμως,προϋπόθεση για ανηφορικές αλλά προοδευτικές και ανορθωτικές εξελίξεις.

Δεν είναι ο λαός που υποκύπτει στην τρομοκρατία του ευρώ. Στο φόβο εξόδου από το ευρώ υποκύπτουν κάποιοι στην Αριστερά είτε γιατί στέκονται με δέος απέναντι του είτε γιατί, εκ των πραγμάτων, θέλουν να αποφύγουν να θίξουν το σύστημα στο σημείο που ακριβώς πονάει και στον κρίκο εκείνο που ευθύνεται για την ειδική όξυνση της κρίσης στη χώρα μας και συνιστά το επίμαχο για μια διέξοδο απ' αυτήν.

Τις εξελίξεις δεν τις διαμορφώνουν μόνο κορυφές, όποιες κορυφές αλλά και ο κόσμος. Ο απλός κόσμος της Αριστεράς !

Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα !