Η επικίνδυνη φαρσοκωμωδία της πολιτικής πραγματικότητας

του Κώστα Κουραγιου*

Ανεκδιήγητα περιστατικά που συμβαίνουν στην ταλαίπωρη χώρα μας δεν επιτρέπουν να μη θυμηθούμε πλανόδιους θεατρίνους της ιταλικής Comedia dell’ arte και μάλιστα κακής ποιότητας.

Με μια βασική διαφορά. Δεν πρόκειται για τους συμπαθείς καμποτίνους που προσπαθούσαν να διασκεδάσουν τους περιστασιακούς θεατές της ευρωπαϊκής υπαίθρου των περασμένων αιώνων, αλλά, δυστυχώς, για πολιτικά πρόσωπα της σημερινής επικαιρότητας της Ελλάδας, που κατέχουν μάλιστα καίριες υπουργικές θέσεις μεταξύ του τρικομματικού υπουργικού συμβουλίου των, ευρισκόμενων σε ημιδιάλυση, παλαιοκομματικών σχηματισμών της Ν.Δ., του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜ.ΑΡ.

Ο κ. Δένδιας, υπουργός Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη, εμφανίζεται στο πολιτικό παλκοσένικο, πασχίζοντας να υποδυθεί τον ρόλο του υπερασπιστή του νόμου, όπως ακριβώς ο Καπιτάνο στην ιταλική κωμωδία ή ο Χωροφύλακας στο γαλλικό θέατρο μαριονέττας.

Πιθανόν να εντρύφησε στο ιταλικό θέατρο ο κ. Δένδιας, επειδή κατάγεται από την Κέρκυρα που για αιώνες επηρεάστηκε από την Ενετοκρατία στα Επτάνησα, γνωρίζει δε καλά και την ιταλική γλώσσα και γι’ αυτό ανέλαβε την επιβολή του νόμου με τον, κατά την άποψή του, θεαματικό και τηλεοπτικό τρόπο.

Όμως, δυστυχώς για τον ίδιο, αλλά και για τους 3 αρχηγούς, κ.κ. Σαμαρά, Βενιζέλο και Κουβέλη, αποβαίνει επί ματαίω η φαρσοκωμωδία που προσπαθούν να σκηνοθετήσουν, για λόγους αντιπερισπασμού και ταυτόχρονου αποπροσανατολισμού του λαού μας από την καθημερινή αθλιότητα που βιώνει.

Το σίριαλ με τίτλο “Περίπτωση της Βίλλας Αμαλίας” και οι “επιχειρήσεις-σκούπα”, δήθεν για την “αντιμετώπιση” της τρομοκρατίας, της πολυεθνικής πορνείας και των μη νόμιμων μεταναστών, ΔΕΝ αποδίδει τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Σε περίπτωση εκλογών, τα ποσοστά που εμφανίζονται σε έγκυρες δημοσκοπήσεις δεν είναι καθόλου ενθαρρυντικά για τους 3 εταίρους της συγκυβέρνησης των μνημονιακών πολιτικών σε βάρος των Ελλήνων. Η εκλογική και πολιτική τους επιρροή φαίνεται ότι καταρρέει και βρίσκεται σε πλήρη αναντιστοιχία με τις ελπίδες των δυναστευόμενων πολιτών.

Και τούτο παρά την μεγάλη προβολή, την παρεχόμενη από τις εφημερίδες και τα μεγάλα κανάλια, που εμφανίζουν τα ασήμαντα θέματα ως σημαντικά, διατυμπανίζοντας τη μηδαμινότητα για σπουδαία επιτυχία...

Υπάρχει εξήγηση. Και γιατί καταφεύγουν από την παραπληροφόρηση στην αποσιώπηση της πραγματικότητας, αλλά και γιατί δεν αποδίδει πολιτικά, η επιχειρούμενη σκηνοθεσία, που, φυσικά, εκπορεύεται από τα πρόσωπα και τους φορείς της εγχώριας παρασιτικής ολιγαρχίας.

Πρώτη εξήγηση, γιατί το θεατρινίστικο έργο και πολυπαιγμένο μέχρι τετριμμένο είναι, αλλά και κακόγουστο.

Οι μάσκες έπεσαν κύριοι και ο ελληνικός λαός κραυγάζει: Σας γνωρίσαμε! Ξέρουμε πια, τα πολιτικάντικα τερτίπια σας!

Για να αποσπάσουν την προσοχή μας από τη μεγαλύτερη μεταπολεμική υποβάθμιση στην καθημερινότητά μας, καθώς και από το τσουνάμι της γενικευμένης διαφθοράς που πλήττει την ελληνική πραγματικότητα, οργανώνουν κάθε τόσο και μια φιέστα εντυπωσιασμού, ενορχηστρωμένη από φθηνούς πολιτικάντες.

Και δεύτερη εξήγηση, γιατί δεν αντέχει πια ο κόσμος την υποτίμηση της νοημοσύνης του, ούτε και τον συνεχή εμπαιγμό που υφίσταται από τους 3 συγκυβερνώντες.

Άρχισε να εξοργίζεται φανερά, γιατί, ενώ δεν βλέπει καμιά βελτίωση της ζωής του, διαπιστώνει, αντίθετα, ότι οι μεγαλόσχημοι της συστημικής και συστηματικής διαπλοκής συνεχίζουν την κοτσαμπασική τους τακτική επί τουλάχιστον 30 χρόνια.

Απόλυτα χαρακτηριστικό παράδειγμα φαυλοκρατίας και σήψης αποτελεί το θέμα της λεγόμενης “λίστας Λαγκάρντ” και τούτο γιατί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, όπου λειτουργούν οι στοιχειώδεις θεσμοί κράτους δικαίου, όλοι οι καθ’ οιονδήποτε τρόπο, άμεσο ή έμμεσο, εμπλεκόμενοι, θα είχαν εδώ και πολλούς μήνες δικαστεί και καταδικαστεί σε βαριές ποινές φυλάκισης, ενώ για πολλούς εξ αυτών θα είχε γίνει και κατάσχεση των παρανόμως αποκτηθέντων περιουσιακών τους στοιχείων.

Ας θυμηθούμε απλά τι γίνεται σε άλλα κράτη, όπου η δικαιοσύνη λειτουργεί ευχερέστερα και πιο αποτελεσματικά:

- O Μπετίνο Κράξι, πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας (1983-1987) και αρχηγός του σοσιαλιστικού κόμματος (τι σύμπτωση!...), καταδικάστηκε το 1994 σε 27 (είκοσι επτά) χρόνια κάθειρξη για οικονομικά θέματα και διαφθορά. Για ν’ αποφύγει τον εγκλεισμό του στη φυλακή, έγινε φυγόποινος αυτοεξόριστος στην Τυνησία, όπου και πέθανε το 2000. Πραγματικά, ωραίο παράδειγμα πολιτικού και προσωπικού ήθους...

- Ο Ζακ Σιράκ, αρχηγός κομμάτων της Δεξιάς, πρώην πρωθυπουργός (1974-1976 και 1986-1988), Πρόεδρος της Γαλλίας (1995-2007), και δήμαρχος Παρισίων (1977-1995), καταδικάστηκε το 2011 (πάνω από 30 χρόνια μετά την τέλεση των αδικημάτων), σε 2 χρόνια φυλακή με αναστολή, για οικονομική κατάχρηση που διέπραξε στη διάρκεια της δημαρχικής του θητείας σε βάρος των δημοτών του. Παράλληλα, πλήρωσε και βαρύ χρηματικό πρόστιμο

- Ο Ζερόμ Καουζάκ, τωρινός σοσιαλιστής υπουργός προϋπολογισμού της Γαλλίας, υπόκειται σε άμεση εισαγγελική έρευνα, απλά και μόνο γιατί διατυπώθηκε μια δημοσιογραφική καταγγελία ότι διατηρούσε λογαριασμό καταθέσεων στην Ελβετία και τον έκλεισε το 2010, μεταφέροντας τα χρήματα στην Σιγκαπούρη, για φορολογικούς λόγους.

Περίεργο! Και άλλη σύμπτωση με τα δικά μας! Με την διαφορά ότι εκεί η δικαιοσύνη παρεμβαίνει άμεσα και επιβάλλει βαριές ποινές, όταν διαπιστώσει αδίκημα, χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπ’ όψη, το αξίωμα ή την θέση του κατηγορουμένου.

Αυτό θα πει δημοκρατία, δικαιοσύνη και ισονομία!

Αντίθετα, στην σύγχρονη Ελλάδα, γύρω από το τελευταίο ζήτημα της ύποπτης διαδρομής της λίστας Λαγκάρντ, επισημαίνουμε τα εξής:

- Εδώ και περίπου 2,5 χρόνια, η γαλλική κυβέρνηση στέλνει στην ελληνική την πρωτότυπη λίστα που περιλαμβάνει πάνω από 2.000 ονόματα Ελλήνων καταθετών σε μια (1) ελβετική τράπεζα, από τις εκατοντάδες τράπεζες που υπάρχουν στην Ελβετία.

- Η λίστα μεταφέρεται ηλεκτρονικά σε στικάκι, αλλοιωμένη, γιατί λείπουν ονόματα καταθετών που τυγχάνει να είναι συγγενείς του πρώην υπουργού οικονομικών κ. Παπακωνσταντίνου.

- Αντίγραφα της λίστας κυκλοφορούν με διάφορους αποδέκτες (δημοσιογράφους, οικονομικούς ελεγκτές, υπουργούς, γραμματείς κ.λπ.).

- Ο κ. Παπακωνσταντίνου “δεν θυμάται” σε ποιον έδωσε το στικάκι “προς φύλαξη”.

- Ο κ. Διώτης, αν και υπεύθυνος του ΣΔΟΕ, θυμάται την προηγούμενη θητεία του ως εισαγγελέας και εκφέρει αναρμοδίως δικαστική κρίση ότι η λίστα είναι προϊόν υποκλοπής και δεν μπορεί να γίνει χρήση της.

- Ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος που διαδέχεται τον κ. Παπακωνσταντίνου στο υπουργείο Οικονομικών, αποδέχεται την αναρμόδια κρίση του κ. Διώτη και κρατάει στο συρτάρι του, επί μήνες, το στικάκι. Ενώ, όταν το σκάνδαλο αρχίζει να μην μπορεί να παραμείνει κουκουλωμένο, το παραδίδει στον κ. πρωθυπουργό που το παραπέμπει στη δικαιοσύνη και τέλος

- Ζητούν από τη Γαλλία να ξανασταλεί η πρωτότυπη λίστα Λαγκάρντ, όπως και έγινε προ ημερών.

Από εκεί και μετά, οι εμπλεκόμενοι στο θέμα αυτό, σε κατάσταση προφανούς σύγχυσης, πασχίζουν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, ρίχνοντας τα βάρη ο ένας στον άλλο, με υπονοούμενα, προειδοποιήσεις και κρυφές απειλές, ενώ οι οικονομικοί εισαγγελείς συνεχίζουν την έρευνά τους.

Κι αυτό μέσα σε ένα θλιβερό σκηνικό κωμικοτραγικής παράστασης παιχνιδιού κομματικής επικράτησης, με θεατρίνους, πολιτικούς χαμηλής ποιότητας και θεατές τους Έλληνες πολίτες που παρακολουθούν με αηδία και οργή την κατάντια και τον ξεπεσμό του μέχρι τώρα πολιτικού συστήματος.

Αποκρουστικά και λυπηρά πράγματα όσα συμβαίνουν στην κακόμοιρη πατρίδα μας το 2013, αλλά και παλαιότερα. Πράγματα που δεν συνέβαιναν ούτε στα μπακάλικα των χωριών μας τη δεκαετία του 1930.

Τότε, τουλάχιστον, οι μπακάληδες, κρατούσαν τεφτέρια, είχαν τεμπεσίρια και κατέγραφαν τις οικονομικές τους δοσοληψίες.

Στη σημερινή Ελλάδα, τα επίσημα οικονομικά έγγραφα που στέλνουν οι ξένες κυβερνήσεις στο ελληνικό υπουργείο των Οικονομικών, από το οποίο εξαρτώνται τα λογιστικά και οικονομικά θέματα ύψιστης σημασίας που αφορούν την οικονομική επιβίωση του ελληνικού λαού, δεν καταγράφονται κάπου;

Δεν λαμβάνουν αριθμό πρωτοκόλλου;

Δεν υπάρχει αρμόδιο γραφείο;

Οι υπουργοί έχουν το δικαίωμα να κατακρατούν επί μήνες σπουδαιότατα στοιχεία;

Υπάρχει μόνο πολιτική ευθύνη ή και ποινική;

Ποιοι ωφελούνται από την απόκρυψη των καταθέσεων;

Ποιοι διατηρούν παράνομους λογαριασμούς;

Ποιοι φοροδιαφεύγουν, αποκτούν παράνομα περιουσιακά στοιχεία και ζουν σε βάρος του χειμαζόμενου λαού;

Από την άλλη, φοβερά προβλήματα έχουν συσσωρευτεί με την άφρονα ή δόλια πολιτική των τελευταίων 30 ετών σε όλους τους κυβερνητικούς τομείς, στην Υγεία, στην Παιδεία, στα θέματα Εργασίας, στον Τουρισμό, στη Δημόσια Διοίκηση

Η διαβίωσή μας έχει υποβαθμιστεί και η σκληρή μετανάστευση του νέου, κυρίως, ανθρώπινου δυναμικού μας επανέρχεται, ενώ επιβάλλονται όλο και νέοι, όλο και περισσότεροι φόροι και χαράτσια.

Παράλληλα, στο 27% η ανεργία, μαστίζει την κοινωνία μας, χιλιάδες λουκέτα μπαίνουν σε καταστήματα και επιχειρήσεις, ανθρώπινα δράματα συμβαίνουν καθημερινά, με τους νεόπτωχους να ανέρχονται σε εκατομμύρια πολίτες.

Επομένως, οι πολιτικές και ποινικές ευθύνες των επίορκων πολιτικών και άλλων παραγόντων θα διερευνηθούν και θα επιβληθούν δίκαια οι προβλεπόμενες από τον νόμο ποινές, όταν τεκμηριωθούν τα διαπραχθέντα αδικήματα. Μόνο έτσι θα πάψει η κυριαρχία της Ύβρης και θα επέλθει η Νέμεσις για να ξανάβρει η Ελλάδα την αξιοπιστία της.

Και, γι’ αυτό ακριβώς, η τριμερής συγκυβέρνηση των Μνημονίων επιδίδεται εναγωνίως, στην απέλπιδα προσπάθεια να στραφεί στα σόου τύπου Βίλλας Αμαλίας, προκειμένου να ξεχαστούν οι ευθύνες της για την τραγική κατάσταση στην οποία οδηγηθήκαμε, κάτω από συνθήκες ανεπίτρεπτα τριτοκοσμικές, με την εξαθλίωση εκατομμυρίων αδύναμων συμπατριωτών μας.

Όμως, η λύση στα χρονίζοντα προβλήματα δεν θα αργήσει.

Θα δοθεί από τον ίδιο τον λαό μας, αφού τιμωρηθούν οι επίορκοι.

Θα στηρίξει τις προτάσεις και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ και των συμπραττόντων πολιτικών φορέων. Το πρόγραμμα που φέρνει την ελπίδα στον δοκιμαζόμενο πολίτη με την κατάργηση των σημερινών αντιλαϊκών μέτρων και την εφαρμογή άρτιας κοινωνικής πολιτικής με αλληλεγγύη προς τα ευάλωτα τμήματα του λαού μας.

Το μέλλον έρχεται! Ή εμείς ή αυτοί!

Και, αν αυτοί οι αχυράνθρωποι έχουν μεταβάλει την ελληνική πολιτική ζωή σε όπερα μπούφα ή, έστω, οπερέττα, ας προσέξουν να διορθωθούν, ώστε να μη μετατρέψουν την όποια κωμωδία τους σε τραγωδία. Γιατί τότε θα είναι πολύ αργά.

Καμιά δέσμευσή τους δεν θα μπορέσει να τους διασώσει. Η δυναμική του λαού μας θα τους σαρώσει για πάντα, τόσο αυτούς, όσο και τους γνωστούς χρηματοδότες τους, που κινούνται στα παρασκήνια.

Κώστας Κουράγιος είναι διευθυντή του Γραφείου Τύπου της Ένωσης Δημοκρατικού Κέντρου (ΕΔΗΚ)