Σε εφαρμογή το σχέδιο Ομοσπονδοποίησης της Ευρώπης, με την Ελλάδα σε άνευ όρων παράδοση

του Νίκου Μουντάκη

 Eνδείξεις συμφωνίας πολιτικών-τεχνοκρατών. Αναγνωρίζουν λάθη, ετοιμάζουν νέα μέτρα. Ενδείξεις διαμόρφωσης και της κοινής γραμμής των διεθνών παραγόντων απέναντι στην Ελλάδα καταγράφονται τις τελευταίες ημέρες καθώς τόσο οι δεξαμενές σκέψεις όσο και οι πολιτικοί δείχνουν να αναγνωρίζουν τα λάθη και τις αδυναμίες των σχεδιασμών. Σε αυτή τη φάση όπως φαίνεται διαμορφώνουν στοχευμένες προτάσεις με στόχο την αποδόμηση κυκλωμάτων και τον εξορθολογισμό παραγόντων ώστε να μειωθεί το κόστος παραγωγής και οι έμμεσες επιβαρύνσεις.

Με αφετηρία τις διαπιστώσεις της έκθεσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου τεχνοκράτες και πολιτικοί αντιλαμβάνονται και συζητούν λάθη και παραλείψεις των πολιτικών που εφαρμόστηκαν στην Ελλάδα. Η πρόοδος των συζητήσεων είναι σημαντική, ενώ παράγοντες που αφουγκράζονται και συμμετέχουν στις διεργασίες εκτιμούν ότι άμεση θα είναι και η δράση, αποδεικνύοντας την πολιτική βούληση των Ευρωπαίων για υπέρβαση της κρίσης και για τη διαμόρφωση ενός «New deal».

Οι εξελίξεις αυτές θα μπορούσαν να αποτελέσουν βούτυρο στο ψωμί του Αντώνη Σαμαρά ο οποίος προσπαθεί να δείξει πυγμή και πολιτική βούληση στο πλαίσιο της επιχείρησης ανάκτησης της αξιοπιστίας απέναντι στους δανειστές και τον ξένο παράγοντα.

Οι σκεπτικιστές επιμένουν όμως ότι αν και οι συζητήσεις κινούνται στη σωστή τροχιά εν τούτοις οι πολιτικοί δεν φαίνονται έτοιμοι να πράξουν τα δέοντα και θα επιμείνουν στη λάθος αγωγή ποντάροντας σε άνευ όρων παράδοση της Ελλάδας. Αυτοί που επιμένουν σε αυτό το σενάριο κάνουν λόγο για σχεδιασμό που εντάσσεται στα πλαίσια της ομοσπονδοποίησης της Ευρωζώνης και με πρώτο βήμα την Ευρωζώνη 2, την οποία αποκάλυψε το καλοκαίρι του 2012 ο Όλι Ρεν.

Οι ίδιοι επισημαίνουν ότι ακόμα και να αλλάξει η αγωγή σε αυτό το σημείο οι πιθανότητες να επανακάμψει η κοινωνία είναι μηδενικές καθώς έχει εκφυλιστεί ο μηχανισμός αντίδρασης και έχουν αποσαρθρωθεί τα κοινωνικά αντανακλαστικά. Τεχνοκράτες, της ίδιας σχολής, επισημαίνουν ότι οι επενδύσεις που απαιτούνται για την αποκατάσταση της λειτουργικότητας σε βασικούς τομείς επιχειρηματικής δραστηριότητας, είναι πολλαπλάσιες από αυτές που μπορούν να γίνουν μέσα από συμβατικές πολιτικές.

 Από την άλλη πλευρά συντηρητικοί πολιτικοί και τεχνοκράτες των Βρυξελλών επιμένουν ότι οι απαραίτητες διορθώσεις θα γίνουν καθώς η ελληνική κυβέρνηση παραμένει υπό ασφυκτική πίεση από την κοινωνία. Οι ίδιοι επισημαίνουν ότι στόχος δεν είναι η πολιτική αστάθεια αλλά μια σταθερή κυβέρνηση που θα μπορέσει να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις,

Σε αυτό το πλαίσιο παράγοντες των Βρυξελλών επισημαίνουν ότι συζητούνται ήδη σχεδιασμοί για την υλοποίηση του στόχου της εσωτερικής υποτίμησης σε συγκεκριμένους κλάδους με την περιστολή μη-παραγωγικού κόστους.

Αυτό διαφαίνεται από σειρά αναλύσεων που έχουν δει το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες, ξεκινώντας από την έκθεση του ΔΝΤ, τη σημερινή μελέτη του γερμανικού IFO και τις αναλύσεις τραπεζών όπως η JP Morgan, η Eurobank αλλά και τα σενάρια που «τρέχουν» οι οίκοι αξιολόγησης.

Αυτό σημαίνει ότι έχει τεθεί εκ νέου επί τάπητος το θέμα του νέου κουρέματος του ελληνικού χρέους, το οποίο όμως δεν συζητείται ακόμα ανοιχτά τις Βρυξέλλες. Η Γερμανία που συνεχίζει να διαμορφώνει την ατζέντα τω συζητήσεων στην Ευρωζώνη έχει διαμηνύσει πως το θέμα αυτό θα επανεξετάσει μετά από την ολοκλήρωση του πρώτου κύκλου των αποκρατικοποιήσεων και τη διασφάλιση της ανεμπόδιστης πρόσβασης των γερμανικών επιχειρήσεων στην ελληνική τραπεζική και ενεργειακή αγορά.

Η τοποθέτηση αυτή ερμηνεύει και την αγωνία των τραπεζιτών για τις ανακεφαλαιοποιήσεις οι οποίοι προσπαθούν να τις καθυστερήσουν  για το δεύτερο εξάμηνο του έτους. Αν και επισήμως διαρρέεται ότι ο βασικός λόγος είναι ο επανασχεδιασμός του πλαισίου για τις αμκ και τη συμμετοχή των ιδιωτών στην πραγματικότητα προσπαθούν να προστατεύσουν τις τράπεζες από τα «αρπακτικά»…

Όπερ σημαίνει ότι προσπαθούν να παγώσουν τις αμκ μέχρι την ολοκλήρωση των πολιτικών που θα βελτιώσουν το κλίμα και θα μειώσουν το κόστος για να μπορέσουν να πείσουν τους προτιμητέους ξένους επενδυτές να τοποθετηθούν.