Άνεργος κι εγώ, από τους μακροχρόνια άνεργους, αυτούς που αγνοεί η
στατιστική υπηρεσία σαν τα μικροσκοπικά σκουπίδια που χωράνε κάτω από το
χαλί. Πολλά χρόνια καλά αμειβόμενης επαγγελματικής δράσης στο
εξωτερικό, μου επιτρέπουν ακόμα να αντέχω.
Μου φαίνεται σαν να 'χουν περάσει αιώνες από το 2008, που ένας ανεξήγητος νόστος με έκανε να τα βροντήξω όλα χάμω και να πάρω το πρώτο αεροπλάνο επιστροφής για τα πάτρια εδάφη. Έστειλα το «βαρύ» βιογραφικό μου σχεδόν παντού, μέχρι και στο www.opengov.gr «των άριστων και όχι των αρεστών». Η δική μου αγωνία για επιβίωση, σαν μια νιφάδα από τον χαρτοπόλεμο της δικής τους φαρσοκωμωδίας.
Όλα τα χρόνια της κρίσης εδώ, σιωπηλός μάρτυρας. Δηλαδή όχι και τόσο σιωπηλός, γράφω κι εγώ τις σκέψεις μου (http://my-pillow-book.blogspot.gr/2011/11/ecumenical.html) και κάποτε είχα αναρωτηθεί: "Ως πότε θα αφήνουμε να διαχειρίζονται τις τύχες μας οι διάφοροι τυχάρπαστοι και οι ανεπαρκείς, οι κομματικοί οπλαρχηγοί, που είτε χωμένοι στις τάξεις της δημόσιας διοίκησης είτε εμφυτευμένοι στις γραμμές του κρατικοδίαιτου συνδικαλιστικού και του άπραγου συνεταιριστικού «κινήματος», ζουν ανάμεσά μας και μας καταδυναστεύουν;"
Όχι, δεν νιώθω ντροπή που είμαι άνεργος αν, για να είχα μια δουλειά, το τίμημα θα ήταν να γίνω ένας από όλους αυτούς τους «υμετέρους» που ζουν ανάμεσά μας και μας καταδυναστεύουν.
Αλλά σε πεπερασμένο χρόνο «τα έτοιμα» τελειώνουν για τους περισσότερους. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Χωρίς ενοχές, να μαζευτούμε πρέπει και να μονιάσομε. Να σηκώσουμε ανάστημα και να τους παραμερίσουμε όλους αυτούς χρειάζεται. Να προσπαθήσουμε να κουβεντιάσουμε ήρεμα κι απλά χρειάζεται. Γιατί αυτό που επείγει τώρα, είναι να δούμε πώς θα ξαναχτίσουμε όλ' αυτά που μέσα σε ηδονιστικές παραισθήσεις της τελευταίας τουλάχιστον δεκαετίας, και με τις πιστωτικές κάρτες στο χέρι, σαν γνήσιοι αρχοντοχωριάτες, αφήσαμε να ρημάξουνε...
Κανείς δεν μας εμποδίζει παρεκτός του πολιτικού μας προσωπικού. Κανείς δεν μας εμποδίζει παρεκτός του κακού μας εαυτού, με άλλα λόγια.
Μου φαίνεται σαν να 'χουν περάσει αιώνες από το 2008, που ένας ανεξήγητος νόστος με έκανε να τα βροντήξω όλα χάμω και να πάρω το πρώτο αεροπλάνο επιστροφής για τα πάτρια εδάφη. Έστειλα το «βαρύ» βιογραφικό μου σχεδόν παντού, μέχρι και στο www.opengov.gr «των άριστων και όχι των αρεστών». Η δική μου αγωνία για επιβίωση, σαν μια νιφάδα από τον χαρτοπόλεμο της δικής τους φαρσοκωμωδίας.
Όλα τα χρόνια της κρίσης εδώ, σιωπηλός μάρτυρας. Δηλαδή όχι και τόσο σιωπηλός, γράφω κι εγώ τις σκέψεις μου (http://my-pillow-book.blogspot.gr/2011/11/ecumenical.html) και κάποτε είχα αναρωτηθεί: "Ως πότε θα αφήνουμε να διαχειρίζονται τις τύχες μας οι διάφοροι τυχάρπαστοι και οι ανεπαρκείς, οι κομματικοί οπλαρχηγοί, που είτε χωμένοι στις τάξεις της δημόσιας διοίκησης είτε εμφυτευμένοι στις γραμμές του κρατικοδίαιτου συνδικαλιστικού και του άπραγου συνεταιριστικού «κινήματος», ζουν ανάμεσά μας και μας καταδυναστεύουν;"
Όχι, δεν νιώθω ντροπή που είμαι άνεργος αν, για να είχα μια δουλειά, το τίμημα θα ήταν να γίνω ένας από όλους αυτούς τους «υμετέρους» που ζουν ανάμεσά μας και μας καταδυναστεύουν.
Αλλά σε πεπερασμένο χρόνο «τα έτοιμα» τελειώνουν για τους περισσότερους. Κάτι πρέπει να κάνουμε. Χωρίς ενοχές, να μαζευτούμε πρέπει και να μονιάσομε. Να σηκώσουμε ανάστημα και να τους παραμερίσουμε όλους αυτούς χρειάζεται. Να προσπαθήσουμε να κουβεντιάσουμε ήρεμα κι απλά χρειάζεται. Γιατί αυτό που επείγει τώρα, είναι να δούμε πώς θα ξαναχτίσουμε όλ' αυτά που μέσα σε ηδονιστικές παραισθήσεις της τελευταίας τουλάχιστον δεκαετίας, και με τις πιστωτικές κάρτες στο χέρι, σαν γνήσιοι αρχοντοχωριάτες, αφήσαμε να ρημάξουνε...
Κανείς δεν μας εμποδίζει παρεκτός του πολιτικού μας προσωπικού. Κανείς δεν μας εμποδίζει παρεκτός του κακού μας εαυτού, με άλλα λόγια.
Ishkandar Raskolnick , 47 χρ. , Χανιά
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗ. οΤΑΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΑΠΟ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΘΝ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΑΡΝΙΟΥΝΤΕ ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΓΩ ΑΝΕΡΓΟΣ ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΑΝΕΦΕΡΑ ΣΕ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ ΣΤΑ Χ.Ν. ΠΡΟΣΦΑΤΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΓΓΕΛΙΕΣ ΒΑΖΟΥΝ ΟΡΙΑ ΗΛΙΚΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ, ΠΡΑΓΜΑ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ. ΕΜΑΣ 50ΧΡΟΝΟΣ ΘΕΛΕΙ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΑΞΗ ΑΛΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΥ ΔΙΝΕΙ ΔΟΘΛΕΙΑ ΛΟΓΩ ΗΛΙΚΙΑΣ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ ΜΕ ΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΠΟΥ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΣ ΗΛΙΚΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΙΤΑΙΕΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφή