Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη από το Candianews.gr
Όταν στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου τίθεται το ερώτημα «ποιόν υποψήφιο δήμαρχο θα υποστηρίξετε στο δήμο Ηρακλείου», δίνουν την κλασική απάντηση της αριστεράς: »μας ενδιαφέρει πρώτα η πολιτική και μετά τα πρόσωπα». Αυτό θα μπορούσε να έχει σωστή πολιτική βάση σε μια άλλη ιδεατή κοινωνία ή αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αποφασίσει απλώς να καταμετρήσει τα ποσοστά του, όπως έκανε μέχρι τώρα στις εκλογικές μάχες. Ή αν είχε μπόλικο χρόνο μπροστά του. Αυτή όμως τη φορά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Από την επιλογή προσώπου του ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί ποιος θα είναι και ο επόμενος δήμαρχος του Ηρακλείου. Και χρόνος δεν υπάρχει. Μόνο 6 μήνες.
Είναι φανερό ότι η υποστήριξη (κι όχι κατ” ανάγκη η υπόδειξη) του υποψηφίου δημάρχου από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τον επόμενο δήμαρχο. Με απλά λόγια, αν θα είναι εκείνος ο δήμαρχος ή αν θα συνεχίζει να διοικεί την πόλη του Ηρακλείου, όπως εδώ και 12 χρόνια, η υπό τον Γιάννη Κουράκη δημοτική αρχή, για την οποία δεν χρειάζεται να γίνουν περισσότερες πολιτικές κρίσεις και συστάσεις στο σημείωμα αυτό. Απλά εδώ μπορεί να καταγραφεί ξεκάθαρα η ανάγκη να φύγει από την πόλη το βάρος της διοίκησης Κουράκη.
Δεν ξέρω αν στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν κατανοήσει ότι δυσκολεύει τα πράγματα ακόμη και η καθυστέρηση του προσδιορισμού του πραγματικού αντίπαλου δέους, που να στέκεται πολιτικά όχι στο ύψος του Γ. Κουράκη – αυτό δεν είναι και το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο- αλλά απέναντι στους μηχανισμούς επιβολής της εξουσίας του με όλους τους τρόπους και τα μέσα (και με τα μέσα της ενημέρωσης) και στην αγωνία και την ανάγκη της πόλης για την αλλαγή.
Ο Γ. Κουράκης «παίζει» πολύ με το αγιογραφημένο όνομά του, την άγνοια πολλών, την εξυπηρέτηση επίσης πολλών και τους μηχανισμούς, που δεν είναι απλά κομματικοί.
Όμως ο σημερινός δήμαρχος έχει πάρα πολλούς λόγους ακόμη και να μην τολμήσει να εκθέσει ενώπιον των Ηρακλειωτών την υποψηφιότητά του. Κι ακόμη, παρά τα όσα λέγει, δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι τελικά θα καταφέρει να είναι υποψήφιος δήμαρχος. Όχι μόνο λόγω πολιτικών συσχετισμών. Ίσως κι ο ίδιος – πάντα παρά τα όσα δηλώνει- να αναζητεί έναν τρόπο να ξεφύγει αξιοπρεπώς για τον ίδιο από τις διαδικασίες τους δήμου Ηρακλείου. Πλέον, έδωσε όσα είχε να δώσει και πήρε όσα είχε να πάρει… Τώρα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας παρακολουθεί. Τα μυστικά λιγοστεύουν. Για τον ίδιο ίσως θα ήταν λύτρωση ο απεγκλωβισμός από τη Λότζια. Πολύ περισσότερο αν, όπως αναμένεται και ανεξάρτητα από τη στάση που θα κρατήσει η πλειοψηφία των τοπικών ή κεντρικών μέσων ενημέρωσης, πάει στις εκλογές με όρους απολογούμενου για τα πραγματικά θέματα του δημοτικού προσκηνίου αλλά και παρασκηνίου, κι όχι μόνο με τη βιτρίνα που βολεύει. Αφήστε που αν ο ίδιος δεν είναι σίγουρος για την επανεκλογή του είναι εξαιρετικά αμφίβολο, για εκείνους που τον ξέρουν καλά, ότι θα επιχειρήσει την τέταρτη υποψηφιότητα δημάρχου.
Όμως κάποιος πρέπει να έχει τις πρωτοβουλίες. Και προς το παρόν αυτό δεν φαίνεται να το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως δεν έχει κατανοήσει ότι καμιά εξουσία δεν θα του παραδοθεί…
Να λέμε μερικές αλήθειες. Στην πραγματικότητα επί της ουσίας της πολιτικής του Γ. Κουράκη ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άνθρωποί του δεν έχουν αντιπαρατεθεί επαρκώς πολιτικά, εκτός από μεμονωμένα γεγονότα και μεμονωμένους ανθρώπους του. Η προσκηνιακή και παρασκηνιακή πολιτική Κουράκη παραμένει αλώβητη, τουλάχιστο στο επίπεδο της πολιτικής αποσάθρωσής της. Προφανώς η αμφισβήτηση και η απαξία μεγάλου μέρους της κοινωνίας για την πολιτική αυτή είναι πολύ πιο έντονη από την οργανωμένη πολιτική αναμέτρηση που θα έπρεπε να υπάρχει με αυτήν. Και εντός και εκτός δημοτικού συμβουλίου. Πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει το χρόνο και να κάνει αυτή την πολιτική αντιπαράθεση αλλά και να βρει το πρόσωπο που θα την εκδηλώσει, προλαβαίνοντας να πείσει κρίσιμα τμήματα της κοινωνίας; Ή βρίσκεται σε κατάσταση ψευδαίσθησης και άρα σε ευδαιμονία και ραχάτι της αναπόφευκτης νίκης;
Στην κοινωνία η διάθεση υπάρχει. Αυτό που λείπει είναι ο συντονισμός κι εκείνοι που θα μπουν μπροστά. Το ίδιο πρόβλημα δηλαδή που υπάρχει και γενικότερα στην κοινωνία απέναντι στις καταστροφικές, απάνθρωπες, μνημονιακές πολιτικές.
Για την ώρα αυτές οι πρώτες σκέψεις προς γενικότερο προβληματισμό. Άλλα τάχιστο προβληματισμό. Μέχρι την εκλογή έμειναν μόνο 6 μήνες. Κάθε μέρα χαμένη είναι κέρδος για ένα σύστημα που επιβάλλεται να φύγει, επιτέλους. Ας βιαστούν εκείνοι που πρέπει. Η ευκαιρία της επιτυχίας από την καταδίκη του ολέθρου είναι όσο κάνει να τελειώσει μια εσωκομματική διαβούλευση στην αριστερά…
Όταν στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ Ηρακλείου τίθεται το ερώτημα «ποιόν υποψήφιο δήμαρχο θα υποστηρίξετε στο δήμο Ηρακλείου», δίνουν την κλασική απάντηση της αριστεράς: »μας ενδιαφέρει πρώτα η πολιτική και μετά τα πρόσωπα». Αυτό θα μπορούσε να έχει σωστή πολιτική βάση σε μια άλλη ιδεατή κοινωνία ή αν ο ΣΥΡΙΖΑ είχε αποφασίσει απλώς να καταμετρήσει τα ποσοστά του, όπως έκανε μέχρι τώρα στις εκλογικές μάχες. Ή αν είχε μπόλικο χρόνο μπροστά του. Αυτή όμως τη φορά τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Από την επιλογή προσώπου του ΣΥΡΙΖΑ θα κριθεί ποιος θα είναι και ο επόμενος δήμαρχος του Ηρακλείου. Και χρόνος δεν υπάρχει. Μόνο 6 μήνες.
Είναι φανερό ότι η υποστήριξη (κι όχι κατ” ανάγκη η υπόδειξη) του υποψηφίου δημάρχου από το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τον επόμενο δήμαρχο. Με απλά λόγια, αν θα είναι εκείνος ο δήμαρχος ή αν θα συνεχίζει να διοικεί την πόλη του Ηρακλείου, όπως εδώ και 12 χρόνια, η υπό τον Γιάννη Κουράκη δημοτική αρχή, για την οποία δεν χρειάζεται να γίνουν περισσότερες πολιτικές κρίσεις και συστάσεις στο σημείωμα αυτό. Απλά εδώ μπορεί να καταγραφεί ξεκάθαρα η ανάγκη να φύγει από την πόλη το βάρος της διοίκησης Κουράκη.
Δεν ξέρω αν στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν κατανοήσει ότι δυσκολεύει τα πράγματα ακόμη και η καθυστέρηση του προσδιορισμού του πραγματικού αντίπαλου δέους, που να στέκεται πολιτικά όχι στο ύψος του Γ. Κουράκη – αυτό δεν είναι και το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο- αλλά απέναντι στους μηχανισμούς επιβολής της εξουσίας του με όλους τους τρόπους και τα μέσα (και με τα μέσα της ενημέρωσης) και στην αγωνία και την ανάγκη της πόλης για την αλλαγή.
Ο Γ. Κουράκης «παίζει» πολύ με το αγιογραφημένο όνομά του, την άγνοια πολλών, την εξυπηρέτηση επίσης πολλών και τους μηχανισμούς, που δεν είναι απλά κομματικοί.
Όμως ο σημερινός δήμαρχος έχει πάρα πολλούς λόγους ακόμη και να μην τολμήσει να εκθέσει ενώπιον των Ηρακλειωτών την υποψηφιότητά του. Κι ακόμη, παρά τα όσα λέγει, δεν μπορεί κανείς να είναι σίγουρος ότι τελικά θα καταφέρει να είναι υποψήφιος δήμαρχος. Όχι μόνο λόγω πολιτικών συσχετισμών. Ίσως κι ο ίδιος – πάντα παρά τα όσα δηλώνει- να αναζητεί έναν τρόπο να ξεφύγει αξιοπρεπώς για τον ίδιο από τις διαδικασίες τους δήμου Ηρακλείου. Πλέον, έδωσε όσα είχε να δώσει και πήρε όσα είχε να πάρει… Τώρα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας παρακολουθεί. Τα μυστικά λιγοστεύουν. Για τον ίδιο ίσως θα ήταν λύτρωση ο απεγκλωβισμός από τη Λότζια. Πολύ περισσότερο αν, όπως αναμένεται και ανεξάρτητα από τη στάση που θα κρατήσει η πλειοψηφία των τοπικών ή κεντρικών μέσων ενημέρωσης, πάει στις εκλογές με όρους απολογούμενου για τα πραγματικά θέματα του δημοτικού προσκηνίου αλλά και παρασκηνίου, κι όχι μόνο με τη βιτρίνα που βολεύει. Αφήστε που αν ο ίδιος δεν είναι σίγουρος για την επανεκλογή του είναι εξαιρετικά αμφίβολο, για εκείνους που τον ξέρουν καλά, ότι θα επιχειρήσει την τέταρτη υποψηφιότητα δημάρχου.
Όμως κάποιος πρέπει να έχει τις πρωτοβουλίες. Και προς το παρόν αυτό δεν φαίνεται να το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ίσως δεν έχει κατανοήσει ότι καμιά εξουσία δεν θα του παραδοθεί…
Να λέμε μερικές αλήθειες. Στην πραγματικότητα επί της ουσίας της πολιτικής του Γ. Κουράκη ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άνθρωποί του δεν έχουν αντιπαρατεθεί επαρκώς πολιτικά, εκτός από μεμονωμένα γεγονότα και μεμονωμένους ανθρώπους του. Η προσκηνιακή και παρασκηνιακή πολιτική Κουράκη παραμένει αλώβητη, τουλάχιστο στο επίπεδο της πολιτικής αποσάθρωσής της. Προφανώς η αμφισβήτηση και η απαξία μεγάλου μέρους της κοινωνίας για την πολιτική αυτή είναι πολύ πιο έντονη από την οργανωμένη πολιτική αναμέτρηση που θα έπρεπε να υπάρχει με αυτήν. Και εντός και εκτός δημοτικού συμβουλίου. Πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι έχει το χρόνο και να κάνει αυτή την πολιτική αντιπαράθεση αλλά και να βρει το πρόσωπο που θα την εκδηλώσει, προλαβαίνοντας να πείσει κρίσιμα τμήματα της κοινωνίας; Ή βρίσκεται σε κατάσταση ψευδαίσθησης και άρα σε ευδαιμονία και ραχάτι της αναπόφευκτης νίκης;
Στην κοινωνία η διάθεση υπάρχει. Αυτό που λείπει είναι ο συντονισμός κι εκείνοι που θα μπουν μπροστά. Το ίδιο πρόβλημα δηλαδή που υπάρχει και γενικότερα στην κοινωνία απέναντι στις καταστροφικές, απάνθρωπες, μνημονιακές πολιτικές.
Για την ώρα αυτές οι πρώτες σκέψεις προς γενικότερο προβληματισμό. Άλλα τάχιστο προβληματισμό. Μέχρι την εκλογή έμειναν μόνο 6 μήνες. Κάθε μέρα χαμένη είναι κέρδος για ένα σύστημα που επιβάλλεται να φύγει, επιτέλους. Ας βιαστούν εκείνοι που πρέπει. Η ευκαιρία της επιτυχίας από την καταδίκη του ολέθρου είναι όσο κάνει να τελειώσει μια εσωκομματική διαβούλευση στην αριστερά…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου