Παρέμβαση της Συνέλευσης των Κατοίκων του Ακρωτηρίου στο Διήμερο ανοιχτής συζήτησης: «Η υπόθεση του Μετώπου, υπόθεση του Λαού», που οργάνωσαν οι «Πολίτες κατά του χρέους»,
3-4 Μαρτίου 2012, Βασιλική Αγίου Μάρκου - Ηράκλειο
του Γιώργου Γυπάκη
Υπάρχουν κι άλλες Συνελεύσεις πολιτών σε συνοικίες και χωριά των Χανίων, όπως η Συνέλευση της Αμπεριάς που δημιουργήθηκε πριν την κρίση με στόχο κυρίως την αξιοποίηση των εγκαταλελειμένων δημόσιων χώρων της ομώνυμης συνοικίας προς όφελος των κατοίκων. Ο αγώνας τους για να μετατρέψουν ένα μπαζότοπο δίπλα στα σχολεία τους σε πάρκο είναι υποδειγματικός. Η Συνέλευση του Αη Γιάννη σχηματίστηκε από ανθρώπους που προασπίστηκαν την παραχώρηση του οικοπέδου ενός Στρατοπέδου που εγκαταλείφθηκε για να αξιοποιηθεί σύμφωνα με τις ανάγκες των κατοίκων. Ανάλογη δράση με μεγαλύτερη έμφαση στο θέμα της αλληλεγγύης και πολύ καλή οργανωτική δομή έχει η Συνέλευση της συνοικίας της Χαλέπας με πυρήνες σε κάθε κεντρικό δρόμο.
Η Συνέλευση του Ακρωτηρίου που δεν είναι συνοικιακή αλλά αφορά ολόκληρο πρώην Δήμο, δημιουργήθηκε τον περασμένο Αυγουστο στα πλαίσια αποκέντρωσης της συνέλευσης της Πλατείας της Αγοράς και έκτοτε ανέπτυξε δράση αντιμνημονιακή, πρωτοστατώντας σε μια ελάχιστη συννενόηση και συνεργασία όλων των συνοικιακών συνελεύσεων, συμμετέχοντας στο δίκτυο Ανταλλαγών, συμμετέχοντας στον αγώνα κατά των χαρατσιών σε συνεργασία με την κεντρική συλλογικότητα της πόλης ενάντια στα χαράτσια και βάζοντας για πρώτη φορά σε νομαρχιακό επίπεδο το θέμα του Project Helios. Στους άμεσους στόχους μας είναι η δημιουργία πυρήνων και συνελεύσεων σε κάθε χωριό του Ακρωτηρίου με σκοπό την ανάπτυξη ενός δικτύου αλληλεγγύης και αντίστασης.
Το Ακρωτήρι έχει παράδοση στους κοινωνικούς αγώνες, σας θυμίζω την πολύχρονη κινητοποίηση για το κλεισιμο του σκουπιδότοπου του Κουρουπητού που οδήγησε στο πρώτο πρόστιμο που επεβλήθη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο σε κράτος μέλος για περιβαλλοντικό θέμα. Κάποιοι από μας συμμετείχαν στους αγώνες αυτούς.
Δεν προέκυψαν λοιπόν οι Συνελεύσεις αυτές από παρθενογέννεση. Υπήρχε η μαγιά και η ανάγκη και θα λειτουργούσαν αυτές οι Συνελευσεις, είτε υπήρχε η κρίση είτε όχι, γιατί το πολιτικό σύστημα διαβρώνει εδώ και δεκαετίες τις τοπικές κοινωνίες κι αυτό αντανακλά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Η ανάγκη λοιπόν δημιουργήθηκε από τους κατοίκους που είδαν ότι οι Δημοτικές αρχές δεν ασχολούνται με τα προβλήματά τους και ότι στα Συμβούλια εκλέγονται συνήθως τα πιο άχρηστα και ανίκανα στελέχη μόνο και μόνο γιατί κάπως πρέπει να γεμίζουν τα ψηφοδέλτια των κομματικών συνδυασμών στις δημοτικές εκλογές. Υπάρχουν βέβαια κι εξαιρεσεις.
Ξέρετε, οι Δήμαρχοι των δύο μεγάλων κομμάτων είναι εξίσου υπεύθυνοι για την καταστροφή της χώρας όσο και οι Βουλευτές. Μαζί τα φάγανε.
Ο Καλλικράτης τις πολιτκές που εφαρμόζονται τώρα και διέλυσε το δημοκρατικό πλαίσιο όπου οι τοπικές κοινωνίες αποφάσιζαν ως ένα βαθμό για τα θέματα που τις αφορούσαν. Γι αυτό, ότι κι αν κάνουμε σε επίπεδο κεντρικό, αν δεν ανατρέψουμε τους μνημονιακούς Δημάρχους και το πελατειακό σύστημα που συνεχίζει να τους στηρίζει, αν δεν ανατρέψουμε δηλαδή τις σημερινές ισσοροπίες στη τοπική αυτοδιοίκηση δεν πρόκειται να κερδίσουμε τίποτα στις περιφέρειες της χώρας.
Κι εδώ θέλω να κάνω κάποιες διαπιστώσεις.
Επειδή σα δημοσιογράφος ασχολούμαι ειδικά με την τοπική αυτοδιοίκηση εδώ και 15 χρόνια, μπορώ να βεβαιώσω ότι οι Συνελεύσεις αυτές αποτελούν το σημαντικότερο κύτταρο τοπικής αυτοδιοίκησης που έχει δημιουργηθεί ποτέ, με τη διαφορά ότι παρακάμπτουν τα θεσμικά αυτοδιοικητικά όργανα τα οποία στην πραγματικότητα διαλύθηκαν απο τον Καλλικράτη. Οι Συνελεύσεις είναι τα ξεχασμένα Συνοικιακά Συμβούλια που θεσπίστηκαν και δε λειτούργησαν ποτέ. Οι Συνελεύσεις μας μπορούν να υποκαταστήσουν αυτό το θεσμικό έκτρωμα και να χτίσουν μια νέα αυτοδιοίκηση στην πράξη – και μόνο με τη δράση τους διεμβολίζουν τα Τοπικά Συμβούλια που αποτελούνται συνήθως από εκλεγμένους αντιπροσώπους των δύο μεγάλων κομμάτων. Μπορούμε να θέτουμε τοπικά ζητήματα, όπως το χαράτσι που μας επέβαλε ο Δήμος στα ανταποδοτικά τέλη, ή η διεκδίκηση ενός ελεύθερου χώρου και με τη μαζικότητά μας να εκβιάζουμε για λυσεις.
Αλλά κυρίως, μπορούμε να αναπτύξουμε μια διαρκή δράση αλληλεγγύης και αντίστασης που δεν μπορεί να ελεγχθεί ούτε να κατασταλεί από το κράτος.
Η Αλληλεγγύη είναι το μεγάλο μας όπλο, και ξέρουμε ιστορικά πως ήταν η αλληλεγγύη που γιγάντωσε το ΕΑΜ στην κατοχή. Εγώ δεν ήξερα κανέναν σχεδόν, όταν ξεκινήσαμε την πρώτη μας συνέλευση. Τώρα μόνο στις συνελεύσεις μας αισθάνομαι πραγματικά ασφαλής. Απέκτησα νέους φίλους, δενόμαστε μέσα από κοινές δραστηριότητες κι αυτό αντανακλα στον κόσμο.
Ακόμα και ως δίκτυο πληροφόρησης, οι συνελεύσεις δρουν καταλυτικά απέναντι στην τηλεόραση. Αποκεντρώνουμε την αντιστασιακή πράξη, κινητοποιούμε συνεχώς νέα μέλη που δεν είχαν δραστηριοποιηθεί ως τώρα, ξεσηκώνουμε δηλαδή ανθρώπους που δεν συμμετείχαν ποτέ στα κοινά, αλλά για να στεριώσουμε και να αποκτήσουμε αξιοπιστία και μαζικότητα πρέπει να απαλλαχθούμε από τον εκφυλισμό της Πλατείας, δηλαδή, να απομονώσουμε αυτούς που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τις Συνελεύσεις για να επιβάλλουν την πολιτική τους θέση ή να αποκτήσουν κομματικό και κινηματικό πελατολόγιο, ή ακόμα κι αυτούς που με τις ακραίες θέσεις τους διώχνουν τον απλό κόσμο. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να έχουμε πολιτικό αντικείμενο, όπως μας λένε κάποιοι.
Αν φτάσαμε σήμερα να ασκούν πολιτική στη χώρα μας οι Γερμανοί είναι γιατί τόσα χρόνια εμείς απουσιάζαμε, νομίζοντας ότι την πολιτική πρέπει να την ασκούν κάποιοι πάνω από μας. Κάποιοι που όταν μπαίνουν στην αίθουσα πρέπει να σηκωνόμαστε και να τους χειροκροτούμε. Λοιπόν απο δω και πέρα την πολιτική θα την ασκεί η κοινωνία και όχι οι πολιτικοί . Η κοινωνία είναι που θα διαμορφωσει το μέλλον της και θα επιλέξει τη λύση που θα τη βγάλει από το αδιέξοδο, η κοινωνία είναι που θα ασκήσει την εκτελεστική εξουσία για να υλοποιήσει τη λύση και τελικά, η κοινωνία, οι τοπικές κοινωνίες μέσα από τις Συνελεύσεις είναι που θα αναδείξουν μια νέα γενιά πολιτικών που μέσα από τη δράση τους θα αποδείξουν την ικανοτητά τους, γιατί κάποια στιγμή, κάποιος πρέπει να ξαναφτιάξει το Σύνταγμα και να ξαναστήσει τη χώρα.
Κι επειδή ήρθαμε εδώ με μεγάλες προσδοκίες, θα καταθέσω μια πρόταση που τη συζητάμε και στο Ακρωτήρι.
Ηρθαμε εδώ, όχι απλά για να γνωριστούμε και να παρουσιάσουμε τη δράση μας, αλλά γιατί πιστεύουμε ότι ήρθε καιρός πια να ενωθούμε, πρώτα σε επίπεδο νομών και δεύτερο, σε επίπεδο περιφέρειας. Οσοι έχουν επαφή με τον κόσμο ξέρουν ότι αυτό είναι η μεγαλύτερη λαϊκή επιταγή αυτή τη στιγμή, η ενότητα όλων: των αντιμνημονιακών κομμάτων και των κινημάτων και ξέρουν πώς αυτός είναι ο μόνος τρόπος να αποφύγουμε μια μεγάλη κοινωνική αναταραχή που μπορεί να οδηγήσει σε εμφύλιο. Το προηγούμενο διάστημα αντιληφθήκαμε όλοι πώς η Αθήνα δεν μπορεί να αντιδράσει γιατί καταστέλεται άμεσα και ακόμα χειρότερα, προβοκάρεται άγρια από το παρακράτος. Τη μέρα που καιγόταν η Αθήνα διαβάζαμε στο δίκτυο ότι περιμένουν όλοι την επαρχία να αναλάβει τον αντιμνημονιακό αγώνα. Η αλήθεια είναι ότι τα πεινασμένα πλήθη σκύβουν το κεφάλι. Κάποιος είπε στη Συνέλευσή μας ότι Οι δούλοι, διαπραγματεύονται. Οι ελεύθεροι άνθρωποι εξουσιάζουν. Εμείς οι χορτάτοι Κρητικοί έχουμε ακόμα τη δύναμη να ελευθερώσουμε τη χώρα.
Επομένως όσοι εκπροσωπείτε εδώ μεγάλα κινήματα και κόμματα της αριστεράς έχετε τεράστια, ιστορική ευθύνη, να τα βρείτε σε ένα στοιχειώδες πολιτικό πλαίσιο, καταρχήν σε επίπεδο Κρήτης.
Επειδή το φάσμα των πολιτικών λύσεων που συζητάμε είναι μεγάλο, ας προσδιορίσουμε, μέσα στην αντιμνημονιακή πλατφόρμα και ένα στόχο.
Εαν συμφωνούμε πώς αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε την κυβέρνηση ως νόμιμη, δημοκρατική και εκπορευόμενη από τη λαϊκή βούληση, τότε έχουμε ένα ευρύτατο πλαίσιο δράσης που μπορεί να περιλαμβάνει από τη δημιουργία άλλης νόμιμης κυβέρνησης μέχρι τη δημιουργία συντακτικής εθνοσυνέλευσης κατά το πρότυπο των Ισλανδών. Δεν μπορεί να ανεχόμαστε μία τέτοια κυβέρνηση να συνεχίσει να υπογράφει συμφωνίες για το διαμελισμό και την παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας της πατρίδας μας, ενώ το κοινοβούλιο έχει ουσιαστικά καταργηθεί αφού λειτουργεί υπό συνεχείς εκβιασμούς. Οι εκλογές, που μια παράνομη κυβέρνηση όπως αυτή δεν έχει δικαίωμα να κηρύξει, δε θα παρέχουν παρά μόνο μια προσωρινή αίσθηση νομιμοποίσης των θεσμών, και παρότι διαπιστώνουμε ότι κατ' εξακολούθηση καταπατώνται βασικά άρθρα του Συντάγματος, ακόμα και η αντίσταση στη βαση του ακροτελεύτιου άρθρου του Συντάγματος για την τήρησή του μπορεί να έχει διφορούμενη ερμηνεία και να μας οδηγήσει σε αντίθετα αποτελέσματα.
Προτείνω
Να προχωρήσουμε σήμερα στη δημιουργία Παγκρήτιας Συνέλευσης αποτελούμενης από αιρετούς και ανακλητούς αντιπροσώπους όλων των αντιστασιακών – αντιμνημονιακών φορέων του νησιού, προκειμένου να απευθύνουμε Εθνικό κάλεσμα σε αντίστοιχους φορείς από όλη την Ελληνική Επικράτεια για
να ξεκινήσουν άμεσα οι διαδικασίες για τη δημιουργία Συντακτικής Εθνοσυνέλευσης από πρόσωπα εκλεγμένα μέσω των αντίστοιχων περιφερειακών Συνελεύσεων σε όλη τη χώρα, η οποία
θα καταλήξει σε συγκεκριμένες αποφάσεις βάση ευρύτερων διεργασιών, που θα αφορούν, τη βούλησή μας για το χρέος και τα μνημόνια, τη βούλησή μας για το αν θα παραμείνουμε στην ευρωζώνη και την ΕΕ και τη βούλησή μας για το πώς πρέπει να είναι δομημένο το κράτος.
Πρότασή μου είναι αυτή η Πανελλαδική Συνέλευση να αναλάβει να υποκαταστήσει την κυβέρνηση προσωρινά, (προσωρινή κυβέρνηση με βασικές αρμοδιότητες τη δημιουργία επαναστατικών δομών παιδείας, υγείας, άμυνας, εξωτερικών, οικονομίας και συντονισμού) μέχρι την ανατροπή του καθεστώτος και την αποκατάσταση της Δημοκρατίας με τη σύνταξη νέου Συντάγματος και τη διενέργεια ανεκβίαστων εκλογών.
Κι επειδή όλα πρέπει να ξεκινούν από κοινές δράσεις μέσα από τις οποίες θα ψηθούμε και θα αδερφωθούμε πραγματικά, προτείνω να ξεκινήσουμε με την άσκηση πρωτογενούς λαϊκής κυριαρχίας της Κρήτης σε όλα τα διοικητικά επίπεδα και τον έλεγχο των λιμανιών και των αεροδρομίων ώστε να μην έχουμε...έξωθεν παρεμβάσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου