Κατατέθηκε στη Βουλή το επαίσχυντο πολυνομοσχέδιο για τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες από την υπουργό Ανάπτυξης Άννα Διαμαντοπούλου. Να σημειωθεί ότι στις περιοχές που έχει εφαρμοστεί το καθεστώς αυτό από το ΔΝΤ, η εξαθλίωση των κατοίκων ξεπερνάει κάθε όριο λογικής: σε μια τέτοια ζώνη, τα κορίτσια εκπορνεύονται για ένα πιάτο φαϊ ενώ άνθρωποι πουλάνε όργανατου σώματός τους για να ζήσουν. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι κάτοικοι και οι επιχειρηματίες πληρώνουν "ενοίκιο" για τις ιδιοκτησίες τους στις εταιρείες που "κατέχουν" την περιφέρειά τους.
Το πολυνομοσχέδιο ήταν ήδη έτοιμο από τον προηγούμενο υπουργό Μιχ. Χρυσοχοΐδη, αλλά η Διαμαντοπούλου προχώρησε και σε κάποιες αλλαγές.
Το πολυνομοσχέδιο ήταν ήδη έτοιμο από τον προηγούμενο υπουργό Μιχ. Χρυσοχοΐδη, αλλά η Διαμαντοπούλου προχώρησε και σε κάποιες αλλαγές.
Κύρια σημεία του πολυνομοσχεδίου είναι τα εξής:
- Δημιουργία «ελεύθερων ζωνών επιχειρηματικής δράσης».
- Θέσπιση νέας εταιρικής μορφής η οποία θα απαιτεί εταιρικό κεφάλαιο μόλις 1 ευρώ.
- Απλοποίηση του καθεστώτος αδειοδοτήσεων με την διαδικασία του fast track όπως και η έκδοση αδειών για εξαγωγές.
- Ολική άρση του καμποτάζ.
Ειδικότερα, σύμφωνα με πληροφορίες, οι λεγόμενες «ελεύθερες οικονομικές ζώνες», οι οποίες θα βρίσκονται σε παραμεθόριες περιοχές, θα συνιστούν ζώνες με ειδικό συντελεστή φορολογίας των κερδών που δεν θα υπερβαίνει το 10% και χωρίς στην ουσία τελωνειακούς ελέγχους, ενώ, όσο και αν δεν ομολογείται, εντός αυτών θα επικρατεί ακόμα χειρότερη εργασιακή ζούγκλα από το καθεστώς που θα υπάρχει στην υπόλοιπη χώρα.
Οι ελεύθερες οικονομικές ζώνες θα απευθύνονται σε επιχειρήσεις με εξαγωγικό και μεταποιητικό αντικείμενο δραστηριότητας. Ο τελωνιακός έλεγχος θα είναι από υποτυπώδης έως ανύπαρκτος. Θα προβλέπεται μεταξύ άλλων, τα μη κοινοτικά εμπορεύματα που έχουν αποτεθεί σε ελεύθερη ζώνη ή ελεύθερη αποθήκη να τίθενται σε ελεύθερη κυκλοφορία, να υποβάλλονται σε συνήθεις εργασίες, χωρίς άδεια της Τελωνειακής Αρχής, που εξασφαλίζουν τη διατήρηση τους, τη βελτίωση της εμφάνισης ή και της εμπορικής ποιότητας ή και αυτές που απαιτούνται για την προετοιμασία της διανομής ή και μεταπώλησης τους.
Για την νέα εταιρική μορφή προβλέπονται τα ακόλουθα. Η νέα «ιδιωτική κεφαλαιουχική εταιρεία», θα έχει εμπορικό σκοπό, ελάχιστο κεφάλαιο 1 ευρώ (!), η σύσταση θα είναι πιο σύντομη από αυτήν της ανώνυμης εταιρίας, ενώ θα μπορεί να συσταθεί και ως μονοπρόσωπη.
Επίσης το σχέδιο νόμου προβλέπει, την πλήρη άρση του περιορισμών στην παροχή υπηρεσιών καμποτάζ από πλοία με σημαίες τρίτων κρατών που εκτελούν περιηγητικούς πλόες (κρουαζιέρα) και έχουν ως αφετηρία ελληνικό λιμένα.
Τι είναι οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες
Αφού λοιπόν μετέτρεψαν τη χώρα σε προτεκτοράτο της ντροπής ακολουθεί άμεσα το τελικό σχέδιο εξόντωσης που ενδεχομένως να συνδυαστεί και με το διαμελισμό της πατρίδας μας σε τιμάρια διαφορετικών εδαφών μέσω της εφαρμογής των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών εξαθλίωσης, όπως τα έχουμε γνωρίσει στις 3.000 τέτοιες περιπτώσεις που λειτουργούν σε 120 τριτοκοσμικές κυρίως χώρες. Ειδικά καθεστώτα εργασίας εκτός εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας με άθλια μεροκάματα, συνθήκες και ωράρια, με μηδαμινές ή χωρίς ασφαλιστικές εισφορές, προκλητικές φοροαπαλλαγές των ξένων επενδυτών, καμία σύνδεση των δραστηριοτήτων με την εγχώρια οικονομία, ελεύθερος εξαγωγικός προσανατολισμός με εξάντληση των εθνικών πρώτων υλών και φυσικών πόρων προς όφελος της οικονομίας των επενδυτών και ελεύθερος επαναπατρισμός κερδών. Για το λόγο αυτό νομοθέτησαν το δικαίωμα επιφανείας, ώστε οι επενδυτές να έχουν ένα εξαιρετικό και απόλυτο ιδιοκτησιακό καθεστώς χωρίς περιττές δεσμεύσεις. Η εσωτερική αγορά σε ένα τέτοιο οικονομικό πλαίσιο θα αποδιαρθρωθεί και οι εγχώριες, τοπικές επιχειρήσεις θα κλείσουν με εξαιρετική αύξηση της ανεργίας του πληθυσμού, με αποτέλεσμα τον οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό μαρασμό και την κοινωνική περιβαλλοντική και ψυχολογική ερήμωση. Εργασιακός μεσαίωνας και αποικιοκρατία σε όλο τους το μεγαλείο. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα και απαράλλακτα, Ινδία, Κίνα, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Μαλαισία, Περού, Βραζιλία, Ουκρανία, Καζακστάν, Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Κονγκό, κοκ.
Αποικίες λοιπόν του γερμανικού κράτους του Δ΄Ράιχ οι ελληνικές περιφέρειες που εγκαινίασε ο «Καλλικράτης». Το ζήτησαν ο κ. Ρέσλερ, με το σχέδιο Eureka, ο κ. Σόιμπλε και ο κ. Κάπφερερ με το πρόγραμμα Hellios, η κ. Μέρκελ και ο κ. Ράιχενμπαχ, οι οποίοι βιάζονται για τη δημιουργία ασφαλών όρων παραγωγής φθηνής ενέργειας, δεδομένου ότι μέχρι το 1922 πρέπει να κλείσουν και το τελευταίο πυρηνικό τους εργοστάσιο και πρωτοστατεί ο κ. Τατούλης που βιάζεται να εφαρμόσει στην Πελοπόννησο το πρώτο πείραμα, αφού προφανώς στο σκληροπυρηνικό αυτό μοντέλο οικονομικού φιλελευθερισμού, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία, συνυπάρχουν οι αδιαφανείς διαγωνισμοί με τις μίζες στις οποίες συμμετέχουν πολιτικοί και επιχειρηματίες με αποκλειστικό σκοπό το προσωπικό οικονομικό όφελος. Τι ήταν άραγε οι επαφές «αδελφοποίησης» των περιφερειών Β. Ρηνανίας – Βεστφαλίας (βιομηχανική καρδιά της Γερμανίας) με της Πελοποννήσου, υποστηρίζοντας επενδύσεις σχετικά με τις Α.Π.Ε. (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας); Άλλωστε γερμανική τοπική τράπεζα της περιοχής έχει σημαντική έκθεση σε ελληνικά ομόλογα και έχει κάθε λόγο να ενδιαφέρεται έντονα και να πιέζει για την επιτάχυνση των εξελίξεων. Για να περιορίσουν δε και τα κεφάλαια που θα επενδύσουν επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους και τα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ που υποτίθεται ότι θα προορίζονταν για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και των υποδομών της.
Η Πελοπόννησος βέβαια, έχει ήδη λειτουργήσει, ως προπομπός των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην Ελλάδα, με την περιβόητη Π.Ο.Τ.Α. Μεσσηνίας (Περιοχή Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης) στον Όρμο Ναβαρίνου, όπου ασκήθηκαν ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές πιέσεις (σε μία προστατευόμενη περιοχή), ενώ η κοινωνία δεν ωφελήθηκε καθόλου από την «επένδυση» αυτοί, αφού ελάχιστοι Έλληνες εργαζόμενοι εργάστηκαν κάτω από αντίξοες συνθήκες εργασίας (ανασφάλιστη εργασία, 12ωρη εργασία κλπ) για την περάτωση του έργου.
Για όποιον λοιπόν αμφιβάλει το προηγούμενο υπάρχει! Θα επιστρέψουμε στις επιχειρήσεις που εκπροσωπούν οι παραπάνω κύριοι και επάξια αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης, να ολοκληρώσουν το «χθόνιο» έργο τους εις βάρος του Ελληνικού Λαού;
Τι είναι οι Ειδικές Οικονομικές Ζώνες
Αφού λοιπόν μετέτρεψαν τη χώρα σε προτεκτοράτο της ντροπής ακολουθεί άμεσα το τελικό σχέδιο εξόντωσης που ενδεχομένως να συνδυαστεί και με το διαμελισμό της πατρίδας μας σε τιμάρια διαφορετικών εδαφών μέσω της εφαρμογής των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών εξαθλίωσης, όπως τα έχουμε γνωρίσει στις 3.000 τέτοιες περιπτώσεις που λειτουργούν σε 120 τριτοκοσμικές κυρίως χώρες. Ειδικά καθεστώτα εργασίας εκτός εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας με άθλια μεροκάματα, συνθήκες και ωράρια, με μηδαμινές ή χωρίς ασφαλιστικές εισφορές, προκλητικές φοροαπαλλαγές των ξένων επενδυτών, καμία σύνδεση των δραστηριοτήτων με την εγχώρια οικονομία, ελεύθερος εξαγωγικός προσανατολισμός με εξάντληση των εθνικών πρώτων υλών και φυσικών πόρων προς όφελος της οικονομίας των επενδυτών και ελεύθερος επαναπατρισμός κερδών. Για το λόγο αυτό νομοθέτησαν το δικαίωμα επιφανείας, ώστε οι επενδυτές να έχουν ένα εξαιρετικό και απόλυτο ιδιοκτησιακό καθεστώς χωρίς περιττές δεσμεύσεις. Η εσωτερική αγορά σε ένα τέτοιο οικονομικό πλαίσιο θα αποδιαρθρωθεί και οι εγχώριες, τοπικές επιχειρήσεις θα κλείσουν με εξαιρετική αύξηση της ανεργίας του πληθυσμού, με αποτέλεσμα τον οικονομικό, κοινωνικό και πολιτισμικό μαρασμό και την κοινωνική περιβαλλοντική και ψυχολογική ερήμωση. Εργασιακός μεσαίωνας και αποικιοκρατία σε όλο τους το μεγαλείο. Τα παραδείγματα είναι πάμπολλα και απαράλλακτα, Ινδία, Κίνα, Ινδονησία, Φιλιππίνες, Μαλαισία, Περού, Βραζιλία, Ουκρανία, Καζακστάν, Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Κονγκό, κοκ.
Αποικίες λοιπόν του γερμανικού κράτους του Δ΄Ράιχ οι ελληνικές περιφέρειες που εγκαινίασε ο «Καλλικράτης». Το ζήτησαν ο κ. Ρέσλερ, με το σχέδιο Eureka, ο κ. Σόιμπλε και ο κ. Κάπφερερ με το πρόγραμμα Hellios, η κ. Μέρκελ και ο κ. Ράιχενμπαχ, οι οποίοι βιάζονται για τη δημιουργία ασφαλών όρων παραγωγής φθηνής ενέργειας, δεδομένου ότι μέχρι το 1922 πρέπει να κλείσουν και το τελευταίο πυρηνικό τους εργοστάσιο και πρωτοστατεί ο κ. Τατούλης που βιάζεται να εφαρμόσει στην Πελοπόννησο το πρώτο πείραμα, αφού προφανώς στο σκληροπυρηνικό αυτό μοντέλο οικονομικού φιλελευθερισμού, σύμφωνα με τη διεθνή εμπειρία, συνυπάρχουν οι αδιαφανείς διαγωνισμοί με τις μίζες στις οποίες συμμετέχουν πολιτικοί και επιχειρηματίες με αποκλειστικό σκοπό το προσωπικό οικονομικό όφελος. Τι ήταν άραγε οι επαφές «αδελφοποίησης» των περιφερειών Β. Ρηνανίας – Βεστφαλίας (βιομηχανική καρδιά της Γερμανίας) με της Πελοποννήσου, υποστηρίζοντας επενδύσεις σχετικά με τις Α.Π.Ε. (Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας); Άλλωστε γερμανική τοπική τράπεζα της περιοχής έχει σημαντική έκθεση σε ελληνικά ομόλογα και έχει κάθε λόγο να ενδιαφέρεται έντονα και να πιέζει για την επιτάχυνση των εξελίξεων. Για να περιορίσουν δε και τα κεφάλαια που θα επενδύσουν επιφυλάσσουν για τον εαυτό τους και τα ευρωπαϊκά κονδύλια του ΕΣΠΑ που υποτίθεται ότι θα προορίζονταν για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας και των υποδομών της.
Η Πελοπόννησος βέβαια, έχει ήδη λειτουργήσει, ως προπομπός των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην Ελλάδα, με την περιβόητη Π.Ο.Τ.Α. Μεσσηνίας (Περιοχή Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης) στον Όρμο Ναβαρίνου, όπου ασκήθηκαν ανυπολόγιστες περιβαλλοντικές πιέσεις (σε μία προστατευόμενη περιοχή), ενώ η κοινωνία δεν ωφελήθηκε καθόλου από την «επένδυση» αυτοί, αφού ελάχιστοι Έλληνες εργαζόμενοι εργάστηκαν κάτω από αντίξοες συνθήκες εργασίας (ανασφάλιστη εργασία, 12ωρη εργασία κλπ) για την περάτωση του έργου.
Για όποιον λοιπόν αμφιβάλει το προηγούμενο υπάρχει! Θα επιστρέψουμε στις επιχειρήσεις που εκπροσωπούν οι παραπάνω κύριοι και επάξια αντιπροσωπεύει στην Ελλάδα ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης, να ολοκληρώσουν το «χθόνιο» έργο τους εις βάρος του Ελληνικού Λαού;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου