Είπαν ΟΧΙ στους Δημότες οι φορομπήχτες των Χανίων

του Γιώργου Γυπάκη
Με ένα πρωτοφανές κατεβατό από νούμερα (το οποίο δεν κατάλαβε κανείς) απάντησε η αντιπρόεδρος της ΔΕΥΑΧ Νίκη Αποστολάκη στο ανθρώπινο αίτημα 3.500 δημοτών των Χανίων που ζητούσαν την ακύρωση της απόφασης για τις αυξήσεις των δημοτικών τελών και την επαναδιαβούλευσή τους στα τοπικά συμβούλια. Το αίτημα των Χανιωτών που μπήκε στο Δημοτικό Συμβούλιο μέσω σύσσωμης της αντιπολίτευσης του Δήμου τελικά δεν έγινε δεκτό από την πλειοψηφία, που απέδειξε την εχθρότητά της προς τη χανιώτικη κοινωνία με το χειρότερο τρόπο.

Με τον  κ. Σκουλάκη στα όρια της γραφικότητας να ωρύεται ότι “δεν είμαι τροϊκανός” κι ότι “τα πράγματα έχουν αλλάξει” (ναι, αλλά προς το χειρότερο και με τη συμβολή του) και τον τεχνοκράτη αντιδήμαρχο κ. Πρωτοπαπαδάκη να υπεραμύνεται (με πολλές ανακρίβειες στις οποίες δεν απάντησε κανείς) της φορομπηχτικής πολιτικής που σχεδιάζει και εφαρμόζει αδιαφορώντας για τις κοινωνικές της συνέπειες, με τους λοιπούς δημοτικους συμβούλους της πλειοψηφίας να δείχνουν άβουλοι, αλλά και αποκομμένοι από τους ψηφοφόρους τους και τους περισσότερους συμβούλους της μειοψηφίας να απουσιάζουν από την ψηφοφορία, και παρά την ένταση που υπήρχε στο ακροατήριο, η Δημοτική Αρχή αποφάσισε να συνεχίσει τη φορομπηχτική της πολιτική με τις υπέρογκες αυξήσεις στα τιμολόγια ανταποδοτικών τελών, ύδρευσης και αποχέτευσης.

Δε σεβάστηκαν το επιχείρημα ότι οι συντελεστές τους υπερβαίνουν ακόμα και τους συνελεστές του ΕΕΤΗΔΕ της Τρόικας μετατρέποντας αυτή τη Δημοτική Αρχή ως χειρότερη από το ΔΝΤ, την πιο ανάλγητη Δημοτική Αρχή που έχει δει ποτέ ο τόπος. Δε σεβάστηκαν ούτε τις 3.500 περίπου υπογραφές δημοτών στο αίτημά μας – μιας μικρής πόλης όπως τους θυμήσαμε. Δε σεβάστηκαν ούτε τα επιχειρήματά μας που ήταν ατράνταχτα, ιδιαίτερα τα νομικά και τα πολιτικά. Δεν απάντησαν ούτε σε ένα!

-Στο ότι η αναδρομικότητα των τελών είναι παράνομη

-Στο ότι η απόφαση ελήφθη ερήμην πολλών τοπικών συμβουλιων

-Στο ότι η απόφαση δεν αιτιολογήθηκε από καμία μελέτη έργων και καμία οικονομοτεχνική μελέτη

-Στο ότι η οικονομική πολιτική μιας δημοτικής επιχείρησης πρέπει να συναρτάται από την κοινωνική πολιτική του Δήμου σε περιόδους οικονομικής κρίσης.

Εκαναν τον προαποφασισμένο τους μονόλογο, καμώθηκαν πως άκουσαν τους εκπροσώπους του Ακρωτηρίου, της Σούδας και του Βαρυπέτρου κι αποφάσισαν ότι θέλουν “επενδύσεις” τις οποίες πρέπει να πληρώσει ο χανιώτικος λαός, σε μια εποχή ανεργίας, ανέχειας και αβεβαιότητας.

Μας αντέταξαν με απίστευτο λαϊκισμό την απειλή της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΥΑΧ “αν δεν έχουμε αυτά τα τέλη”. Ομως οι ίδιοι προετοιμάζουν το έδαφος για το ξεπούλημα της επιχείρησης με την κακοδιαχείριση των οικονομικών της εδώ και χρόνια.

Μας αντέταξαν τις αυξήσεις που έγιναν πριν από λίγα χρόνια στο Ακρωτήρι, αυξήσεις όμως που έγιναν σε εποχές ευμάρειας και όχι κρίσης.

Μας αντέταξαν τις μειώσεις στα ομπρελοκαθίσματα των παραλιών (προκαλώντας μαζικό γιουχάρισμα από το μαζεμένο πλήθος). Τί σχέση έχουν τα ομπρελοκαθίσματα και κατά πόσο ωφελούν τους συμπολίτες μας, αυτό είναι ένα άλλο θέμα!

Μας αντέταξαν ως ανταποδοτικά ωφέλη έργα που έχουν σχεδιαστεί στο πόδι, από μια δημοτική αρχή της οποίας το μόνο όραμα ήταν και είναι το μοίρασμα καρεκλών και η...διαιώνιση των πελατειακών σχέσεων. Πού είναι κύριοι οι μελέτες, που είναι τα επιχειρησιακά σχέδια που κάποιοι απο σας έκαναν τόσα χρόνια για τους Καποδιστριακούς Δήμους, επί αδράς πληρωμής; Και πάνω απ όλα, που είναι τα έργα;

Μας αντέταξαν κάθε άσχετο και λαϊκίστικο επιχείρημα που διέθεταν, αλλά πάνω απ΄όλα, μας απέδειξαν ότι γι αυτούς, δεν είμαστε άνθρωποι αλλά αριθμοί. Και σε μια έξαρση υποκρισίας ο κ. Σκουλάκης προσπάθησε να μας πείσει ότι όλα αυτά δεν έχουν σχέση καμία με το μνημόνιο το οποίο ο ίδιος ψήφισε.

Κι όμως, η ιστορία αυτή με τις αυξήσεις των δημοτικών τελών, έμοιασε τόσο πολύ με την ιστορία του μνημονίου στην Ελλάδα, η Δημοτική Αρχή των Χανίων έμοιασε τόσο πολύ στην Τρόικα, ώσπου στο τέλος, συνηδειτοποιήσαμε ότι υπάρχει ακόμα και τοπικός....Κουβέλης!

Αλλά έρχεται η ώρα που θα τους θυμίσουμε, πώς τα Χανιά, ανήκουν στους Χανιώτες κι όχι σε μια κομματική νομενκλατούρα, πως το νερό είναι δημόσιο αγαθό και κανείς δεν μπορεί να το κοστολογεί ως εμπόρευμα και να τους πληροφορήσουμε ότι η ΔΕΥΑΧ, μπορεί να περάσει στα χέρια των Χανιωτών ως μια επιχείρηση λαϊκής βάσης που δεν φοβάται και δε θα φοβηθεί ποτέ το ξεπούλημα.