του Γιώργου Γυπάκη
Διαβάζοντας το αναλυτικότατο και τεκμηριωμένο κείμενο του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνδιάσκεψη, αποκτάς μια πλήρη αίσθηση ότι αν κάποιο κόμμα είναι πραγματικά έτοιμο να κυβερνήσει, αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ. Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ που ζήσαμε όσοι παρακολουθήσαμε τις εργασίες της τριήμερης συνδιάσκεψης, δε φοβάται να αναμετρηθεί με καμμία πολιτική δύναμη, δε φοβάται να απαντήσει και να καταρρίψει όλες τις κατηγορίες που του έχουν προσάψει το τελευταίο διάστημα, ακόμα κι αυτοί, που όντας στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, εμφορούνται από ανεξήγητη εμπάθεια εναντίον της αριστεράς και παρότι καταγγέλουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ για την προπαγάνδα τους, πιστεύουν και αφομοιώνουν το κομμάτι εκείνο της προπαγάνδας που αφορά στο ΣΥΡΙΖΑ και μόνο.
Δεν είχα συμμετάσχει ξανά σε κομματική συνδιάσκεψη ή συνέδριο, κι η εντύπωση που αποκόμισα από τη Συνδιάσκεψη αυτή είναι πως η δημοκρατία σε ένα πλουραλιστικό - πολυτασικό κόμμα είναι δύσκολη να επιτευχθεί αλλά και υποδειγματική όταν τα καταφέρει.
Οι 3.500 άνθρωποι που παρακολούθησαν τις εργασίες, αυτός ο "πολύχρωμος" κόσμος όπως τους χαρακτηρίζουν απαξιωτικά οι φοβισμένοι και απομονωμένοι πια πασόκοι, ήταν ένας κόσμος γεμάτος βεβαιότητα, ένας κόσμος που εμπνέει εμπιστοσύνη και όσοι έζησαν αυτό το τριήμερο, είναι σίγουρο πως ταξίδεψαν σε μια όαση αισιοδοξίας μέσα στο ζόφο και τον τρόμο που ζει ο λαός μας.
Αν κάτι πρέπει να μας μείνει από αυτή τη συνδιάσκεψη, ήταν το φως που άναψε, στην άκρη του τούνελ.
Kατά τα άλλα, η συμμετοχή στη συνδιάσκεψη ήταν ο μόνος τρόπος να απαντήσει κανείς σε κάποιους προβληματισμούς:
-Υπάρχει κίνδυνος πασοκοποίησης ή κεντρώας στροφής στο ΣΥΡΙΖΑ;
Ελάχιστος ή καθόλου. Υπάρχει μια μειοψηφούσα τάση στρογγυλοποίησης του αριστερού λόγου, συγκατάβασης προς το κατεστημένο, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πιθανόν να βρίσκονται σε λάθος κόμμα, αλλά η πλειοψηφία των μελών και των στελεχών κρατάει τα μπόσικα! Δεν είναι τυχαίο πως γιουχαίστηκε ο πρώην Πρόεδρος της ΓΣΕΕ επί Α. Παπανδρέου, Ραυτόπουλος -ο οποίος γράφτηκε μέλος σε κάποια νομαρχιακή οργάνωση-.... Δεν είναι τυχαίο που καταγγέλθηκαν δημόσια κάποια μέλη οργανώσεων και ζητήθηκε η εκδίωξή τους. Ξανά και ξανά ακούσαμε από την ηγεσία του κόμματος τη βεβαίωση ότι όποιος μετείχε στη διαμόρφωση της κυβερνητικής μνημονιακής πολιτικής τα τελευταία δύο χρόνια δεν έχει καμία θέση στο ΣΥΡΙΖΑ. Μάρτυρες αυτών των δεσμεύσεων υπήρξαν πάνω από 2.500 άτομα μέσα στην αίθουσα. Φυσικά δεν αρνείται κανείς σε ένα πρώην μέλος τους ΠΑΣΟΚ να μεταγραφεί στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κανείς δεν πρόκειται να του δώσει "θέση" επιστροφής στην εξουσία.
Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τη δύναμη που επέδειξε τόσο κατά τη διάρκεια των εργασιών για τη διακύρηξη όσο και κατά την ψηφοφορία το Αριστερό Ρεύμα του Λαφαζάνη. Που παρά τον άκομψο τρόπο του στο θέμα των λιστών, συνέβαλλε τα μέγιστα στο να κρατηθούν οι ισορροπίες. Αυτό που δίνεται στους "απέξω"να αντιληφθούν ως εσωτερική αντιπολίτευση είναι άλλο ένα ψέμα. Οι θέσεις του Αριστερού Ρεύματος εκφράζουν εκατοντάδες μέλη που δε συμμετέχουν σ' αυτό - και δε συμμετείχαν ούτε στην ξεχωριστή λίστα που κατέβασε. Δηλαδή, η δύναμη του 25% που παρουσίασε το Ρεύμα, είναι μόνο "οργανική". Η ιδεολογική, είναι πολύ μεγαλύτερη.
Κι εδώ πρέπει να σημειώσουμε το καταπληκτικό: η δυναμική της σύνθεσης όλων των απόψεων ήταν πραγματικά μεγαλειώδης. Ξεπερνούσε ακόμα και τους εγωισμούς κάποιων στελεχών που συνειδητοποιούν πως τώρα, πάνω απ'όλα, πρέπει να μπει το κόμμα. Ετσι, προς μεγάλη απογοήτευση των δημοσιογράφων που έσπευσαν να μιλήσουν για διαίρεση, το Αριστερό Ρεύμα έκανε σαφή τη θέση του και τη δυναμική του, αλλά, ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε ενιαίος και μεγάλος.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μεγάλωσε, αλλά ακόμα στηρίζεται στα πόδια των χιλιάδων, ανώνυμων, αγνών αγωνιστών της αριστεράς που δε θα επιτρέψουν σε κανέναν να καπηλευτεί τους αγώνες που έφεραν ως εδώ το κόμμα. Αν άκουγες τις ομιλίες των πάνω από 100 αντιπροσώπων απ' όλη την Ελλάδα, θα έβγαζες αυτό το ασφαλές συμπέρασμα. Τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ είναι αποφασισμένα να ανατρέψουν το πολιτικό σύστημα και θα το κάνουν γιατί θα τους δωθεί αυτή η ευκαιρία! Ακόμα και τα στελέχη αναγνωρίζουν πως ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε κομμάτι αυτού του μεταπολιτευτικού συστήματος που ο κόσμος άφησε οριστικά πίσω του το καλοκαίρι του 2011, και πως η αυτοκριτικη και η αυτο-διόρθωση είναι πια μονόδρομος.
-Υπάρχουν παραγοντισμοί στο ΣΥΡΙΖΑ;
Ναι υπάρχουν. Είναι λογικό να υπάρχουν παραγοντισμοί σε ένα τόσο μεγάλο κόμμα. Γιατί πρέπει να καταλάβουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ένα πραγματικά ΜΕΓΑΛΟ κόμμα και δεν είναι μόνο οι 3.500 σύνεδροι που το βεβαιώνουν αυτό. Είναι και τα μέλη που έφτασαν τις 35.000 (από 15.000 στην προηγούμενη καταμέτρηση) αλλά είναι και τα χιλιάδες,ενδυνάμει μέλη που δεν έχουν ενταχθεί (κι ούτε πρόκειται) γιατί πάντα υπάρχει η επιφύλαξη "του δε θέλω να ανήκω πουθενά"...
Οι παραγοντισμοί ως συνήθως χαρακτηρίζουν τα πιο προβεβλημένα στελέχη και ειδικά τους βουλευτές, πολλοί απο τους οποίους την ψώνισαν νωρίς. Δεν είναι λίγα τα στελέχη που εκφράζουν προσωπικές απόψεις στην τηλεόραση, εκθέτοντας το κόμμα, διασύροντας τα μέλη του, συγχίζοντας την κοινή γνώμη που δεν ξέρει πια τί να πιστέψει. Ο Λαφαζάνης, ο Μπαλάφας και άλλοι, εμπίπτουν στην κατηγορία "είμαι-μάγκας-και-λέω-την-άποψή-μου-και-δε-με-νοιάζει-τι-λέει-το-κομμα", ενώ ο Τατσόπουλος, μετά το δημόσιο διασυρμό που ο ίδιος προκάλεσε στον εαυτό του, αλλά και στο κόμμα του, ίσως ήρθε η ώρα να απομονωθεί για να....αφοσιωθεί στο συγγραφικό του έργο.... Και το χειρότερο: ενώ υπάρχει οδηγία από το κόμμα προς όλους να ακολουθουν κάποιες κοινές γραμμές στις δηλώσεις τους, δεν την ακολουθεί κανείς. Παρά τους παραγοντισμούς όμως, φάνηκε ξεκάθαρα ότι: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα μελών και όχι στελεχών. Μια ματιά στη συνεχή κινητικότητα του κοσμου μέσα στο συνεδριακό χώρο αλλά και τα εκατοντάδες πηγαδάκια στο φουαγιέ και τον εκθεσιακό χώρο, ήταν αρκετή για να σε πείσει...
-Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πατριωτικά χαρακτηριστικά;
Διαβάζοντας το αναλυτικότατο και τεκμηριωμένο κείμενο του Τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για τη συνδιάσκεψη, αποκτάς μια πλήρη αίσθηση ότι αν κάποιο κόμμα είναι πραγματικά έτοιμο να κυβερνήσει, αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ. Αυτός ο ΣΥΡΙΖΑ που ζήσαμε όσοι παρακολουθήσαμε τις εργασίες της τριήμερης συνδιάσκεψης, δε φοβάται να αναμετρηθεί με καμμία πολιτική δύναμη, δε φοβάται να απαντήσει και να καταρρίψει όλες τις κατηγορίες που του έχουν προσάψει το τελευταίο διάστημα, ακόμα κι αυτοί, που όντας στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, εμφορούνται από ανεξήγητη εμπάθεια εναντίον της αριστεράς και παρότι καταγγέλουν τα καθεστωτικά ΜΜΕ για την προπαγάνδα τους, πιστεύουν και αφομοιώνουν το κομμάτι εκείνο της προπαγάνδας που αφορά στο ΣΥΡΙΖΑ και μόνο.
Δεν είχα συμμετάσχει ξανά σε κομματική συνδιάσκεψη ή συνέδριο, κι η εντύπωση που αποκόμισα από τη Συνδιάσκεψη αυτή είναι πως η δημοκρατία σε ένα πλουραλιστικό - πολυτασικό κόμμα είναι δύσκολη να επιτευχθεί αλλά και υποδειγματική όταν τα καταφέρει.
Οι 3.500 άνθρωποι που παρακολούθησαν τις εργασίες, αυτός ο "πολύχρωμος" κόσμος όπως τους χαρακτηρίζουν απαξιωτικά οι φοβισμένοι και απομονωμένοι πια πασόκοι, ήταν ένας κόσμος γεμάτος βεβαιότητα, ένας κόσμος που εμπνέει εμπιστοσύνη και όσοι έζησαν αυτό το τριήμερο, είναι σίγουρο πως ταξίδεψαν σε μια όαση αισιοδοξίας μέσα στο ζόφο και τον τρόμο που ζει ο λαός μας.
Αν κάτι πρέπει να μας μείνει από αυτή τη συνδιάσκεψη, ήταν το φως που άναψε, στην άκρη του τούνελ.
Kατά τα άλλα, η συμμετοχή στη συνδιάσκεψη ήταν ο μόνος τρόπος να απαντήσει κανείς σε κάποιους προβληματισμούς:
-Υπάρχει κίνδυνος πασοκοποίησης ή κεντρώας στροφής στο ΣΥΡΙΖΑ;
Ελάχιστος ή καθόλου. Υπάρχει μια μειοψηφούσα τάση στρογγυλοποίησης του αριστερού λόγου, συγκατάβασης προς το κατεστημένο, υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που πιθανόν να βρίσκονται σε λάθος κόμμα, αλλά η πλειοψηφία των μελών και των στελεχών κρατάει τα μπόσικα! Δεν είναι τυχαίο πως γιουχαίστηκε ο πρώην Πρόεδρος της ΓΣΕΕ επί Α. Παπανδρέου, Ραυτόπουλος -ο οποίος γράφτηκε μέλος σε κάποια νομαρχιακή οργάνωση-.... Δεν είναι τυχαίο που καταγγέλθηκαν δημόσια κάποια μέλη οργανώσεων και ζητήθηκε η εκδίωξή τους. Ξανά και ξανά ακούσαμε από την ηγεσία του κόμματος τη βεβαίωση ότι όποιος μετείχε στη διαμόρφωση της κυβερνητικής μνημονιακής πολιτικής τα τελευταία δύο χρόνια δεν έχει καμία θέση στο ΣΥΡΙΖΑ. Μάρτυρες αυτών των δεσμεύσεων υπήρξαν πάνω από 2.500 άτομα μέσα στην αίθουσα. Φυσικά δεν αρνείται κανείς σε ένα πρώην μέλος τους ΠΑΣΟΚ να μεταγραφεί στο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κανείς δεν πρόκειται να του δώσει "θέση" επιστροφής στην εξουσία.
Δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τη δύναμη που επέδειξε τόσο κατά τη διάρκεια των εργασιών για τη διακύρηξη όσο και κατά την ψηφοφορία το Αριστερό Ρεύμα του Λαφαζάνη. Που παρά τον άκομψο τρόπο του στο θέμα των λιστών, συνέβαλλε τα μέγιστα στο να κρατηθούν οι ισορροπίες. Αυτό που δίνεται στους "απέξω"να αντιληφθούν ως εσωτερική αντιπολίτευση είναι άλλο ένα ψέμα. Οι θέσεις του Αριστερού Ρεύματος εκφράζουν εκατοντάδες μέλη που δε συμμετέχουν σ' αυτό - και δε συμμετείχαν ούτε στην ξεχωριστή λίστα που κατέβασε. Δηλαδή, η δύναμη του 25% που παρουσίασε το Ρεύμα, είναι μόνο "οργανική". Η ιδεολογική, είναι πολύ μεγαλύτερη.
Κι εδώ πρέπει να σημειώσουμε το καταπληκτικό: η δυναμική της σύνθεσης όλων των απόψεων ήταν πραγματικά μεγαλειώδης. Ξεπερνούσε ακόμα και τους εγωισμούς κάποιων στελεχών που συνειδητοποιούν πως τώρα, πάνω απ'όλα, πρέπει να μπει το κόμμα. Ετσι, προς μεγάλη απογοήτευση των δημοσιογράφων που έσπευσαν να μιλήσουν για διαίρεση, το Αριστερό Ρεύμα έκανε σαφή τη θέση του και τη δυναμική του, αλλά, ο ΣΥΡΙΖΑ παρέμεινε ενιαίος και μεγάλος.
-Υπάρχουν παραγοντισμοί στο ΣΥΡΙΖΑ;
Ναι υπάρχουν. Είναι λογικό να υπάρχουν παραγοντισμοί σε ένα τόσο μεγάλο κόμμα. Γιατί πρέπει να καταλάβουμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ένα πραγματικά ΜΕΓΑΛΟ κόμμα και δεν είναι μόνο οι 3.500 σύνεδροι που το βεβαιώνουν αυτό. Είναι και τα μέλη που έφτασαν τις 35.000 (από 15.000 στην προηγούμενη καταμέτρηση) αλλά είναι και τα χιλιάδες,ενδυνάμει μέλη που δεν έχουν ενταχθεί (κι ούτε πρόκειται) γιατί πάντα υπάρχει η επιφύλαξη "του δε θέλω να ανήκω πουθενά"...
Οι παραγοντισμοί ως συνήθως χαρακτηρίζουν τα πιο προβεβλημένα στελέχη και ειδικά τους βουλευτές, πολλοί απο τους οποίους την ψώνισαν νωρίς. Δεν είναι λίγα τα στελέχη που εκφράζουν προσωπικές απόψεις στην τηλεόραση, εκθέτοντας το κόμμα, διασύροντας τα μέλη του, συγχίζοντας την κοινή γνώμη που δεν ξέρει πια τί να πιστέψει. Ο Λαφαζάνης, ο Μπαλάφας και άλλοι, εμπίπτουν στην κατηγορία "είμαι-μάγκας-και-λέω-την-άποψή-μου-και-δε-με-νοιάζει-τι-λέει-το-κομμα", ενώ ο Τατσόπουλος, μετά το δημόσιο διασυρμό που ο ίδιος προκάλεσε στον εαυτό του, αλλά και στο κόμμα του, ίσως ήρθε η ώρα να απομονωθεί για να....αφοσιωθεί στο συγγραφικό του έργο.... Και το χειρότερο: ενώ υπάρχει οδηγία από το κόμμα προς όλους να ακολουθουν κάποιες κοινές γραμμές στις δηλώσεις τους, δεν την ακολουθεί κανείς. Παρά τους παραγοντισμούς όμως, φάνηκε ξεκάθαρα ότι: ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα μελών και όχι στελεχών. Μια ματιά στη συνεχή κινητικότητα του κοσμου μέσα στο συνεδριακό χώρο αλλά και τα εκατοντάδες πηγαδάκια στο φουαγιέ και τον εκθεσιακό χώρο, ήταν αρκετή για να σε πείσει...
-Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει πατριωτικά χαρακτηριστικά;
Αν και υπάρχουν ακόμα πολλοί που δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο αγώνας έχει μετατραπεί από ταξικό σε εθνικοαπελευθερωτικό -ακόμα κι ο Μπογιόπουλος το λέει- κρατώντας πίσω το ΣΥΡΙΖΑ από τις εξελίξεις, οι χαρακτηρισμοί "ιδιότυπη Οικονομική Δικτατορία", "αποικιοποίηση", "προτεκτοράτο" που επαναλαμβάνονται εδώ και καιρό με έμφαση από πολλά στελέχη της ηγεσίας, δίνουν το στίγμα μιας νέας αντίληψης. Κορυφαία σ'αυτό η συμβολή του ΔΗΚΚΙ που τονίζει στη δική του συμβολή του στη Διακύρηξη ότι "το
ταξικό και το πατριωτικό-δημοκρατικό
αίτημα, στις συνθήκες της ωμής
ιμπεριαλιστικής επέμβασης και της
οικονομικής λεηλασίας τις οποίες
βιώνουμε, δεν διαχωρίζονται αλλά αντίθετα
άλληλοεξαρτώνται και αλληλεπιδρούν
μεταξύ τους." Αυτές οι θέσεις που εκφράζουν ακόμα και τους υπερπατριώτες των ΑΝΕΛ και του ΕΠΑΜ, θα μπορούσαν να γίνουν μια βάση για γόνιμη συνεργασία. Σ' αυτό το επίπεδο, σημειώνω κι άλλες ταυτοσημίες όπως οι θέσεις του ΔΗΚΚΙ για το μεταναστευτικό, την ΑΟΖ, το Εθνικό νόμισμα ως Plan B, τα ελληνοτουρκικά κ.α. Μπορεί να μην πέρασαν όλες αυτές οι θέσεις μέσα στη Διακύρηξη του ΣΥΡΙΖΑ όμως, συνυπάρχουν μέσα στο κόμμα και στις διεργασίες που θα συνεχιστούν ως το συνέδριο, θα έχουν την ευκαιρία να ξανατεθούν.
Αυτό που πρέπει να γίνει κατανοητό, είναι ότι η ιδεολογική βάση του ΣΥΡΙΖΑ είναι ακόμα τόσο ρευστή, που μπορεί να χωρέσει κι άλλες δυναμικές και τάσεις. Η πίεση που ασκείται, ασκείται από κάτω προς τα πάνω, όπως ωφείλει να συμβαίνει σε ένα δημοκρατικό κόμμα κι αυτό δίνει μια δυναμική κινήματος, μια δυναμική σύνθεσης και συνεχούς εξέλιξης, πάντα με γνώμονα την αριστερή κατεύθυνση. Μπείτε τώρα που γυρίζει παιδιά.... Εμείς θα καθορίσουμε τις εξελίξεις....
Περισσότερα εδώ: http://www.left.gr/article.php?id=14846
Περισσότερα εδώ: http://www.left.gr/article.php?id=14846
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου