Πανηγυρίζω κι εγώ για τη νίκη του καλού στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ποιός δεν αναγνωρίζει την ιστορική ευκαιρία της αριστεράς να αποδείξει ότι μπορεί να σώσει τον κόσμο με τις αξίες της;
Ομως η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ δεν ολοκληρώθηκε ακόμα. Θα ολοκληρωθεί και θα παγιωθεί, όταν αρχίσει η υλοποίηση του προγράμματός του. Και θα είναι μια αμετάκλητη, ιστορική και πανευρωπαϊκής εμβέλειας νίκη. Ο Τσίπρας εξάλλου, αναδεικνύεται ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της πανευρωπαϊκής αριστεράς, ένας επικοινωνιακός σούπερ ήρωας, ο άνθρωπος που εξαιτίας του μπορεί να αλλάξει πορεία η Ευρώπη.
Δε με αγχώνει τόσο που η ΝΔ κράτησε τις δυνάμεις της. Γιατί από σήμερα κιόλας άρχισαν οι πολίτες να αντιλαμβάνονται πως αυτή η χυδαία και βλακώδης προπαγάνδα περί τρόμου και αλήθειας ήταν μια προπαγάνδα βασισμένη σε τόσο τερατώδη ψέματα που ντροπιάζουν τη χώρα μας διεθνώς, όχι επειδή εκφράζονται, αλλά επειδή υπάρχουν ακόμα έλληνες που τα πιστεύουν. Η ΝΔ και τα στελέχη της, ακόμα και τα ελάχιστα σοβαρά που της απέμειναν είναι υποχρεωμένα να υποστούν έναν προσωπικό εξευτελισμό, διαρκή, όσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα αποδεικνύει ότι τα χαρτιά υγείας δε θα εκλείψουν, τα ΑΤΜ θα συνεχίσουν να δίνουν χρήματα, η Μέρκελ θα υποχρεωθεί να συζητήσει μαζί του, οι καταθέσεις των πολιτών είναι τελικά ασφαλής - πιο ασφαλής από πριν, ότι τα σπίτια τους πια δεν κινδυνεύουν κι ότι όλα αυτά που έλεγαν οι εκπρόσωποί της και τα σποτάκια της στην τηλεόραση αποτέλεσαν τη χειρότερη, την πιο γελοία προεκλογική καμπάνια που έχει γίνει ποτέ στη χώρα.
Η ΝΔ έχει τελειώσει, ακόμα κι αν κράτησε τις δυνάμεις της, ο Σαμαράς με την ακροδεξιά παρέα του είναι υπόλογοι απέναντι στις ορθολογικότερες συνιστώσες της, το Μητσοτακέικο διψάει για αίμα και εξάλλου, ακόμα κι ο ίδιος ο Τσίπρας είναι ικανός να την αλώσει εσωτερικά αξιοποιώντας ένα ευρείας συναίνεσης, ακόμα και με κεντροδεξιές καταβολές πρόσωπο για την προεδρία της δημοκρατίας.
Δε με αγχώνει η παρουσία της Χρυσής Αυγής ως τρίτο κόμμα. Γιατί ξέρω πως όταν ξεπεινάσει ο κόσμος με την πολιτική της Θεσσαλονίκης, θα εκτονωθεί η οργή του και θα εγκαταλείψει τον ακροδεξιό λαϊκισμό, τη βία, τον εξτρεμισμό. Ο απο-εκφασισμός της κοινωνίας παραμένει σαν πρόβλημα, όμως και γι αυτό οι λύσεις είναι απλές, είν η παιδεία κι ο πολιτισμός που θα σπείρει τον σπόρο της κοινωνικής εξυγίανσης. Η λύση που προτεινει η αριστερά για την αντιμετώπιση του φασισμού με πολιτικά όπλα κι όχι με δικαστικές διώξεις επιβεβαιώθηκε απο τα αποτελέσματα.
Δε με αγχώνουν πια τα διάφορα "κεντροαριστερά" μορφώματα γιατί ξέρω πως είναι πολύ μεγάλη και κρίσιμη η τάση στο ΣΥΡΙΖΑ που θεωρεί ότι πρέπει να ικανοποιηθεί το κοινό περί δικαίου αίσθημα κι αυτό σημαίνει ότι οι εξεταστικές επιτροπές και τα ειδικά δικαστήρια είναι καθοδόν και η Ζωή Κωσταντοπούλου μπορεί να εγγυηθεί ότι οι συμμορίες των Βενιζέλου - Παπανδρέου θα δικαστούν για τα σκάνδαλα και τα μνημόνιά τους.
Αυτό που με αγχώνει είναι η σκαιώδης παρουσία του Ποταμιού γιατί ξέρω το ρόλο του, τη σκοπιμότητα της κατασκευής του, την "αναγκαιότητα" της πολιτικής του που είναι ξεκάθαρα επι πληρωμή, στημένη και απολύτως εξαρτώμενη από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ο αρχηγός του απευθύνεται σε πολίτες χαμηλής νοημοσύνης, το τάργκετ γκρουπ του είναι οι πολίτες που χαρακτηρίζονται με το χείριστο ένστικτο της ιδιωτικότητας, αυτοί που αποδέχονται τις απροκάλυπτα συμφεροντολογικές μεταγραφές πολιτικών, όλοι αυτοί που δεν έχουν σε τίποτα να ωφεληθούν από την προσχώρησή τους στο ΣΥΡΙΖΑ που δεν απαλάσσεται από την αριστερή του ηθική τόσο εύκολα όσο θάθελαν, όλοι αυτοί που δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από το καταρρέων ΠΑΣΟΚ, όλοι αυτοί έχουν μόνο το Ποτάμι ως διέξοδο για να ξεπλύνουν τη διαφθορά τους. Το Ποτάμι δεν ξέρει κανείς τί πραγματικά πρεσβεύει, αντίθετα με τη Χρυσή Αυγή που κάνει ό,τι μπορεί για να αποσαφηνίσει την εγκληματική της ταυτότητα.
Και τελικά, οι ΑΝΕΛ. Που κανείς δεν ξέρει τί απαιτήσεις θα προβάλλουν στο άμεσο μέλλον εκτός από την προγραμματική τους συμφωνία με το ΣΥΡΙΖΑ και δεν ξέρουμε πόσοι δούρειοι ίπποι έχουν μείνει ακόμα για να αποστατήσουν την κρίσιμη στιγμή από την αντιμνημονιακή συγκυβέρνηση εκβιαζόμενοι απο κάποιο βρώμικο παρελθόν. Αλλά δεν θέλω να ανησυχώ τώρα γι αυτό, υπάρχουν άνθρωποι στους ΑΝΕΛ που μπορούν να με διαψεύσουν κι ελπίζω σ' αυτό. Είμαι αλλωστε από κείνους που δεν αγχώνονται για το ότι δεν θάχουμε μια "κυβέρνηση Αριστεράς" γιατί οι έλληνες -που δεν ψήφισαν αριστερά - θέλησαν μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, με αντιμνημονιακούς εγγυητές, μια κυβέρνηση που θα βρίσκεται υπό άγρυπνη παρακολούθηση και δοκιμασία.
Ξέρω ότι αυτό που μούπε ένας κουμπάρος της Ντόρας χθες το απόγευμα έξω από ένα εκλογικό κέντρο "εγώ όπως σας ψήφισα, αλλά θα σας παρακολουθώ: έτσι και κάνετε άλλα απ΄αυτά που λέτε, την άλλη φορά θα γυρίσω εκεί που ήμουνα" ήταν εκείνη την ώρα η φωνή όλου του χωριού του, που ως τώρα ψήφιζε δεξιά.
Εχουμε τώρα μεγάλες ευθύνες.
Αλλά δε με βαραίνουν, γιατί έβαλα το μπέτη μου για να φύγουν τα μνημόνια και να καταρρεύσει το παλιό κατεστημένο και η νίκη αυτή είναι ήδη μια υπόσχεση που εκπληρώθηκε.
Κι επιτέλους πανηγυρίζω κι εγώ, που δεν πανηγύρισα ποτέ μου, μετά από εκλογές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου