Θα κυβερνήσει μόνος του;

του Γιώργου Γυπάκη

 Πρέπει να μας ανησυχεί το γεγονός πως Τρόικα και Γερμανοί προγραμματίζουν τη μονιμοποίηση της εποπτείας και των μνημονίων για την Ελλάδα, ενώ ξέρουν ότι έχουν συνομιλητή τους μία κυβέρνηση που παραπαίει, γνωρίζουν πως και η ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ "δεν υπάρχουν" πια, παρά μόνο ως κοινοβουλευτική συμμετοχή και γνωρίζουν πως  η επόμενη κυβέρνηση, αν εκλεγει δημοκρατικά, θα επιχειρήσει να τα ανατρέψει όλα. Δεν είναι βλάκες. Γιατί λοιπόν τόση πρεμούρα;

Το ένα σενάριο βλέπει πως, μετά και την ουσιαστική κατάργηση της κοινοβουλευτικής λειτουργίας μέσω των ΠΝΠ, δεν σκοπεύουν να επιτρέψουν άλλη "κυβέρνηση", ουτε θα επιτρέψουν να πάει η χώρα σε νέες εκλογές, τουλάχιστον μέχρι να εξασφαλίσουν ότι θα έχουν δεσμεύσει την εξόρυξη των ορυκτών πόρων, το ξεπούλημα των βασικών υποδομών και τον άτυπο διαμελισμό της Θράκης. Ισως, ο Σαμαράς έχει εξασφαλίσει την εγκριση των γερμανών να κυβερνήσει μόνος του, χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία, δηλαδή, ως χούντα, έστω και με την πρόφαση του κινδύνου πτώχευσης (ξανά). Ενα plan B' κατά τη γνώμη μου, προβλέπει πως, αν η ΔΗΜΑΡ σταματήσει να στηρίζει την κυβέρνηση, η Χρυσή Αυγή μπορεί να συνεργαστεί σε μια κυβέρνηση με το Σαμαρά ενόψη του "αριστερού κινδύνου", αν μόνο έτσι εξασφαλίζεται πλειοψηφία.

Το άλλο σενάριο βλέπει πως, οι δανειστές πιστεύουν ότι έχουν στο χέρι και το ΣΥΡΙΖΑ. Με κατεστραμμένα και εκποιημένα όλα τα εργαλεία που μπορούν να συντελέσουν στην παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, με τον κρατικό ιστό πλήρως διαλυμένο και τη μεσαία ταξη επιφυλακτική απέναντί του, είναι πιθανόν πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορεσει να υλοποιήσει το πρόγραμμά του, έτσι θα αναγκαστεί (προβλέπουν) να υποκύψει στις πιέσεις της τρόικας. Εξάλλου, ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ  έχει σχέδιο απεμπλοκής από τις δανειοδοτήσεις που υποδουλώνουν τη χώρα ενώ δεν υπάρχει καν η σκέψη σχεδίου αντιμετώπισης διεθνούς μποϋκοτάζ.

Ο Σαμαράς πάντως, κάνει ήδη τις κινήσεις του, προετοιμάζοντας το προεκλογικό έδαφος: η εμφυλιοπολεμική πόλωση με αφορμή τη μνήμη του Γρηγορόπουλου ήταν ένα δείγμα, αλλά η "επιτυχία" που θα πιστωθεί στον πρωθυπουργό είναι να κηρύξει την ΑΟΖ στις περιοχές που δεν έχει προβλήματα γειτνίασης (δηλαδή εκτός Αιγαίου). Αλλωστε αυτό θα επιβληθεί και από την Τρόικα που περιμένει πια, την επιβεβαίωση των ερευνών για να δεσμεύσει τα μελλοντικά έσοδα απότην εξόρυξη του φυσικού αερίου για την αποπληρωμή των δανείων. Οπως και νάχει, θα δημιουργήσει την εντύπωση στον αποχαυνωμένο όχλο που τον  στήριξε προεκλογικά, του γενναίου πατριώτη, ικανοποιώντας έτσι και μερίδα του κοινού του Πάνου Καμμένου.