Τρείς πρότυποι Δήμαρχοι

Οι Δήμαρχοι που χρειαζόμαστε τώρα, οι Δήμαρχοι που σκέφτονται διαφορετικά. Δήμαρχοι που ωφείλουμε να τους έχουμε ως πρότυπο για τον τρόπο που λειτουργούν, για τις ιδέες που εμπνέουν. Τωρα που βρισκόμαστε πριν τις κρισιμότερες αυτοδιοικητικές εκλογές στη μεταπολιτευτική μας ιστορία, καλό θα είναι, να σκεφτούμε ποιοί είναι οι άνθρωποι και οι ομάδες τους, που θα τα αλλάξουν όλα!



Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ - ΑΝΑΒΡΑ ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ
Ο Δήμαρχος Ανάβρας Μαγνησίας, είναι υπόδειγμα για τη διαχείριση που άσκησε αξιοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό που είχε, τα πλεονεκτήματα της περιοχής του και τους κοινοτικούς πόρους. Δεν μπορείς να αμφισβητήσεις την αγάπη του για τον τόπο του.
Μία εμπνευσμένη ομιλία από to δήμαρχο του ορεινού χωριού  Δημήτρη Τσουκαλά στο TEDX, , που αποδεικνύει ότι υπάρχουν περιπτώσεις Ελλήνων που πάνε κόντρα στην διαφθορά και ενδιαφέρονται πραγματικά για τον τόπο τους. Μία αναδρομή στο λαμπρό παράδειγμα της Ανάβρας και στην ανέλπιστη ανάπτυξή αυτής της απομακρυσμένης κοινότητας που αποτελεί παράδειγμα για την ελληνική επαρχία και τους πολιτικούς της παράγοντες καθώς και για κάθε πολιτικό.

Χουάν Μανουέλ Σάντσεθ Γκορντίγιο - Μαριναλέντα Ισπανίας

Υπόδειγμα Κομμουνιστικής διαχειρισης στην τοπική αυτοδιοίκηση και απόδειξη πως όταν ο υπαρκτός σοσιαλισμός εφαρμόζεται από τους σωστούς ανθρώπους, η ευτυχία είναι εφικτή.

Η Γη της Ουτοπίας, η Μαριναλέντα είναι ένα ουτοπικό χωριό 3.000 κατοίκων στην Ανδαλουσία. Ίσως η προσπάθεια να περιγράψει κάποιος τη διαφορετικότητα του χωριού με όρους πολιτικής και οικονομίας να είναι και δύσκολο και αντιφατικό. Στην Μαριναλέντα ταιριάζουν περισσότερο το παράδειγμα και οι ήρωες ενός κόμικ: Του Αστερίξ.

Ένα τρελό χωριό με τους δικούς του κανόνες μέσα στην αυτοκρατορία του χρήματος. Με αυτοδιαχείριση, κοινοκτημοσύνη και έναν τρελό δήμαρχο, απέναντι στους κανόνες λειτουργίας ενός καπιταλισμού σε βαθιά κρίση.
Η Μαριναλέντα δεν θα ήταν αυτό που είναι, αν ο Γκορντίγιο, στα δεκαεννιά του χρόνια, το 1979, δεν εκλεγόταν δήμαρχος. Η κομμούνα του κλείνει 31 χρόνια ύπαρξης. Την ώρα που η υφήλιος παλεύει με την κρίση, η Μαριναλέντα μοιάζει ένας άλλος κόσμος.
Το ντοκυμανταίρ είναι από το Κουτί της Πανδώρας

Μαριναλέντα, η Γη της Ουτοπίας from Kouti Pandoras on Vimeo.

Εδώ η ομιλία του στην Αθήνα.

 Από το ΕΘΝΟΣ:
Μπορεί το 27% των Ισπανών να μην έχει δουλειά, η Μαριναλέντα όμως, ένα χωριό της Ανδαλουσίας, έχει μηδενική ανεργία.
Αυτό, όπως αναφέρει σήμερα η εφημερίδα Ιντιπέντεντ, χάρις σε έναν άνθρωπο,τον δήμαρχό της, που λέγεται Χουάν Μανουέλ Σάντσεθ Γκορντίγιο.

Ο δήμαρχος έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο, χαρακτηρίστηκε μάλιστα «Ρομπέν των Δασών της Ισπανίας», όταν αρνήθηκε να πληρώσει σε ένα σούπερ μάρκετ προϊόντα που γέμισαν δέκα καρότσια και μοιράστηκαν στους φτωχούς της περιοχής.
«Το κάναμε για να δείξουμε ότι πολλοί άνθρωποι στην Ισπανία δεν έχουν να φάνε», λέει στον απεσταλμένο της Ιντιπέντεντ. «Θέλαμε να πούμε ότι στην Ισπανία του 21ου αιώνα αυτό το πρόβλημα υπάρχει. Ο Γκάντι θα μας υποστήριζε».

Οι «επιδρομές» στα σούπερ μάρκετ ήταν όμως μόνο η κορυφή του παγόβουνου για τον Γκορντίγιο, ο οποίος αγωνίζεται εδώ και 30 χρόνια για την ανακατανομή του πλούτου με καταλήψεις γης, παροχή φτηνής στέγης και δημιουργία συνεταιρισμών. Στη Μαριναλέντα, ακολουθεί μια πολιτική ισότητας στους μισθούς, έχει καταργήσει την αστυνομία και νοικιάζει γη που ανήκε παλιά στο κράτος με 15 ευρώ μόλις τον μήνα.
 Το 1990 κατασχέθηκαν στην περιοχή 12.000 αχρησιμοποίητα στρέμματα που ανήκαν σε έναν αριστοκράτη και δόθηκε η ευκαιρία σε κάτοικο να εργαστεί στα χωράφια. Από τότε, η Μαριναλέντα διοικείται στα πρότυπα μιας κομμουνιστικής ουτοπίας.
Ο δήμαρχος δεν μισθοδοτείται για το αξίωμά του
Όταν ρωτούν τον 57χρονο Γκορντίγιο, που είναι πατέρας τριών παιδιών και δεν πληρώνεται για το αξίωμά του, πώς σχολιάζει τη διαφορά ανάμεσα στην τεράστια ανεργία σε εθνική κλίμακα και στη μηδενική ανεργία στη Μαριναλέντα, εκείνος απαντά ότι αισθάνεται ελπίδα και απελπισία ταυτοχρόνως.

Η ιστορία της Ανδαλουσίας είναι γεμάτη με καταλήψεις των latifundias - μεγάλων εκτάσεων γης δηλαδή που χρονολογούνται από τη ρωμαϊκή εποχή – από ακτήμονες. Ο δήμαρχος επισημαίνει ότι οι εκτάσεις αυτές αποτελούν το 50% των συνολικών εκτάσεων της επαρχίας, ανήκουν όμως μόλις στο 2% του πληθυσμού.
«Είναι αλήθεια ότι αποτελούμε μέρος μιας παράδοσης, κάνουμε όμως εδώ και κάτι καινούργιο: επιμένουμε ότι οι φυσικοί πόροι πρέπει να είναι στην υπηρεσία του λαού, ότι οι πολίτες έχουν ένα φυσικό δικαίωμα στη γη και ότι η γη δεν μπορεί να είναι αντικείμενο κερδοσκοπίας. Ούτε άλλωστε και τα τρόφιμα. Πιστεύουμε στην κοινοκτημοσύνη, ως έναν τρόπο να αλλάξουμε όχι μόνο την περιοχή, αλλά ολόκληρο τον κόσμο».

Ο δήμαρχος εκφράζει τη λύπη του για το γεγονός ότι οι πρωτοβουλίες του χωριού δεν υιοθετούνται και από άλλες περιοχές της Ισπανίας, αν όχι και άλλων χωρών. Φαίνεται όμως ότι δεν είναι ο μόνος που βλέπει τη Μαριναλέντα ως πρωτοπόρο μιας παγκόσμιας αλλαγής προς μια «ειρηνική Ουτοπία» — όπως γράφουν και οι πινακίδες που οδηγούν στο χωριό. Η υποστήριξη της Αριστεράς στην Ισπανία αυξάνεται. Πρόσφατη δημοσκόπηση δίνει στην «Ενωμένη Αριστερά» 15,6%, υπερδιπλάσιο ποσοστό από εκείνο που έλαβε το 2011.

Με τα πλούσια γένια του, την προτίμησή του για τα τζιν και το παλαιστινιακό μαντήλι που φορά μονίμως (θα το βγάλει μόνο όταν οι Παλαιστίνιοι αποκτήσουν δικό τους κράτος), ο Γκορντίγιο καλλιεργεί επίσης μια πολύ διαφορετική εικόνα από εκείνη των περισσοτέρων πολιτικών της Ισπανίας. Στο γραφείο του δεν έχει πορτρέτο του βασιλιά Χουάν Κάρλος, αλλά του Τσε. Η πολιτική του, όμως, τον έχει φέρει αντιμέτωπο με τον νόμο. Οι καταλήψεις γης είναι παράνομες, όπως και οι επιδρομές στα σούπερ μάρκετ. Ο δήμαρχος έχει έτσι φυλακιστεί πολλές φορές, ενώ έχει δεχθεί και επιθέσεις από ακροδεξιούς.

Οι επικριτές του λένε ότι ασκεί εξουσία με υπερσυγκεντρωτικό τρόπο. Το βέβαιο είναι ότι είναι εξαιρετικά δημοφιλής. Από το 1979 εκλέγεται συνεχώς πρόεδρος, με συντριπτική πλειοψηφία.

 Jon Gnarr - Ρέυκιαβικ Ισλανδία

Μην κολώνεις πουθενά! Αυτό διδάσκει τους υποψήφιους Δημάρχους ο John Gnarr που αντίστοιχός του στην πολιτική ζωή της Ιταλίας είναι ο Μπέπε Γκρίλο . Είναι ο Δήμαρχος που έδωσε διέξοδο στους Ισλανδούς όταν, στην περίοδο της μεγάλης τους κρίσης, είχαν ανάγκη να αναδείξουν στην εξουσία ένα αντισυστημικό πρόσωπο. Θα μου πεις, άλλη κουλτούρα οι Ισλανδοί, άλλη εμείς. Ομως οι Ισλανδοί τα κατάφεραν: κανείς δεν τόλμησε να τους κάτσει μια τρόικα στο σβέρκο και σήμερα έχουν αρχίσει να βγαίνουν από την κρίση. Μήπως κι εμείς πρέπει να αποκτήσουμε λίγο από την κουλτούρα των Ισλανδών;

Εφημερίδα Ισοτιμία 2010: Κωμικός ο νέος δήμαρχος της κάθαρσης στο Ρέικιαβικ !!!!!! Ισχυρό σό για το σύστημα

Με μια ηχηρή ψήφο δυσαρέσκειας, οι Ισλανδοί έκαναν στις πρόσφατες εκλογές για την ανάδειξη δημάρχου στο Ρέικιαβικ το πρώτο βήμα για την κάθαρση του πολιτικού συστήματος που οδήγησε τη χώρα στη χρεοκοπία.
Έχοντας πλέον αντιληφθεί ότι το πολιτικό κατεστημένο της Ισλανδίας διευκόλυνε τα ριψοκίνδυνα παιχνίδια μιας ομάδας δισεκατομμυριούχων επιχειρηματιών που τελικά καταδίκασαν τη χώρα στην οικονομική καταστροφή, οι ψηφοφόροι επιθυμούν πλέον πλήρη ρήξη με την παραδοσιακή πολιτική σκηνή. Γι’ αυτό και διάλεξαν για δήμαρχο της πρωτεύουσάς τους (θέση που θεωρείται «προθάλαμος» για την άνοδο στην ηγεσία της χώρας) τον Jon Gnarr Kristinsson, παρουσιαστή μιας σατιρικής τηλεοπτικής εκπομπής και ιδρυτή του νεοσύστατου «Καλύτερου Κόμματος».
Ο κωμικός υπόσχεται δωρεάν πετσέτες στις δημοτικές πισίνες και μια πολική αρκούδα για τον ζωολογικό κήπο της πόλης. Οι επικριτές του μιλούν για έναν «κλόουν», αλλά ο ίδιος ισχυρίζεται ότι παρά τα αστεία, παίρνει τη δουλειά του πολύ στα σοβαρά.
«Είναι ένα πολύ μεγάλο σοκ, μια ανώμαλη προσγείωση για τα 4 πολιτικά κόμματα», δήλωσε η πρωθυπουργός, Johanna Sigurdardottir.
Δείτε εδώ φωτογραφίες του και παρακάτω, το video clip με το οποίο διαφήμισε την υποψηφιότητά του.



Από την τηλεόραση ακούγεται το «Simply the Best» της Τίνα Τέρνερ. Δεν τραγουδά όμως εκείνη, αλλά, εν χορώ, μια ομάδα υποψήφιων δημοτικών συμβούλων για τη δημαρχία του Ρέικιαβικ: «Είμαστε οι καλύτεροι, το καλυτερότερο κόμμα, το καλύτερο για το Ρέικιαβικ, της καλύτερης πόλης κάθε εβδομάδα»…
Λίγο αργότερα, στο συμβούλιο για τον προϋπολογισμό, η βοηθός του δημάρχου Χέλγκα Χελγκαντότιρ θα δακτυλογραφεί φορώντας ένα διάφανο μίνι φόρεμα κι ένας παλιός τραγουδιστής της πανκ με κόκκινο γένι, ο Όταρ Προπ, θα διαβάζει την οικονομική έκθεση, περνώντας το χέρι του μέσα από τα οξυζεναρισμένα πλατινέ μαλλιά του… Οι κάλπες είχαν αναδείξει στη δημαρχία του Ρέικιαβικ, με 34,7%, το Καλύτερο Κόμμα, μια ομάδα από πρώην πανκ, ποιητές και ποπ σταρ, με επικεφαλής τον δημοφιλή κωμικό ηθοποιό Τζον Γκναρ!
Είμαστε αναρχοσουρεαλιστές και θέλουμε να αλλάξουμε την πολιτική, δηλώνουν. Και καθησυχάζουν: «Κανείς δεν πρέπει να φοβάται το Καλύτερο Κόμμα, γιατί είναι το Καλύτερο Κόμμα. Αν δεν ήταν, θα ονομαζόταν το Χειρότερο ή το Κακό Κόμμα. Δεν θα συνεργαζόμασταν ποτέ με τέτοιο κόμμα»…
Οι προεκλογικές εξαγγελίες του κόμματος εμπεριείχαν σχέδιο 10 σημείων που είχε… 13 σημεία, υπόσχεση για πολικές αρκούδες στο ζωολογικό κήπο, δωρεάν πετσέτες στα κολυμβητήρια και μια «ελεύθερη από ναρκωτικά Βουλή έως το 2020»… Ο Γκναρ κατήργησε τις θρησκευτικές ομάδες από τα σχολεία, δηλώνει έτοιμος να φορέσει κραγιόν και να βάψει τα νύχια του για να προπαγανδίσει για τα ανθρώπινα δικαιώματα των μεγάλων πιθήκων και σχεδιάζει να μετατρέψει το πλούσιο σε γεωθερμική ενέργεια Ρέικιαβικ σε κόμβο ηλεκτρικών αυτοκινήτων.
Αρρώστησε όμως έχοντας να αντιμετωπίσει κρίσιμα ζητήματα ως δήμαρχος, μεταξύ άλλων την ανάγκη να μειώσει τις δαπάνες κατά 10% και να απολύσει 70 υπαλλήλους μιας εταιρείας-φούσκας.
Ο καθηγητής Κρίστινσον, μιλώντας στο «Crash», απέδωσε στη «διάχυτη δυσπιστία απέναντι στους πολιτικούς και τους θεσμούς» την εκλογή του Καλύτερου Κόμματος. Ωστόσο, προφανής στόχος του Γκναρ είναι να ξεμπροστιάσει τη σύμφυτη με την πολιτική σήψη υποκρισία. Προκάλεσε μάλιστα σάλο όταν, έχοντας βαρεθεί με τις 400 και πλέον συνεντεύξεις που είχε δώσει, απάντησε σε έναν δημοσιογράφο ότι η αγαπημένη του ιστοσελίδα ήταν μία με… πορνό. «Απλά μου αρέσει να παίζω με τα μυαλά των συντηρητικών που παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά. Μου αρέσει πραγματικά να ενοχλώ τους αλαζόνες, όλους εκείνους τους αυταρχικούς που θέλουν να ελέγχουν τι λέμε και τι κάνουμε», θα πει στον συντάκτη του «Γκάρντιαν» Ίαν Μπαϊρέλ.
Ο Γκναρ, που στις ραδιοφωνικές εκπομπές του έκανε φάρσες στη CIA και το FBI, δηλώνει πως από πολιτική γνωρίζει μόνο από… το σίριαλ «The Wire». Και λέει: «Μπορεί να παραιτηθώ για ένα ασήμαντο ζήτημα, αφού κανείς εδώ δεν έχει παραιτηθεί για όλα τα μεγάλα που πήγαν στραβά».
Δηλώνει ότι έχει εμπνευστεί από τον Γκάντι, τον Τολστόι, τον Μπακούνιν και το πανκ συγκρότημα Crass. Στα 13 του παράτησε το σχολείο γιατί το θεωρούσε άχρηστο στο μέλλον του ως κλόουν ή πειρατή (!). Πέρασε δυο χρόνια σε ίδρυμα για παιδιά με προβλήματα, έγινε ακτιβιστής με την Greenpeace, έγραψε ποίηση και ταξίδεψε με την πρώτη μπάντα της Μπιορκ.
Το Καλύτερο Κόμμα, αν και σήμερα κατηγορείται πως συμβιβάστηκε, απολαμβάνει ακόμα τη στήριξη του 20% των Ισλανδών, ενώ ο Γκναρ θεωρείται ο «πιο έντιμος πολιτικός του έθνους».