Οταν το καζάνι βράζει (η Ευρώπη σε Πόλεμο)

του Αντώνη Μαρινάκη - Πολιτικού αναλυτή

Η  ''βία είναι  η μαμή  της  Ιστορίας''έγραφε  ο  γερο-Μάρξ  βλέποντας  τις  κοινωνικές  συγκρούσεις να  μεταλλάσονται  σε  εθνικούς πολέμους   με ταχύτητα  φωτός.Στις  9/12/2011 ο  Μάρτιν  Ντέμπσευ,  αρχηγός  των  αμερικανικών  ενόπλων  δυνάμεων,στο  ίδιο  μήκος  κύματος  προέβλεψε την  ''μετατροπή  της  ευρωζώνης  σ ένα τεράστιο  πεδίο  μάχης  ανάλογο με αυτό  του Β'Παγκοσμίου  Πολέμου  με μεγάλες  κοινωνικές  αναταράξεις  εσωτερικής  βίας  καθώς  και  συνοριακές  συγκρούσεις''.Και οι  δύο  παγκόσμιοι  πολέμοι  είχαν  ως  γεωγραφικό  χώρο  εκτόνωσης  την  Γηραιά  Ηπειρο.Τώρα,στις  μέρες  μας,οι  ευρωπαικές  χώρες  πιασμένες  χέρι-χέρι  σ' ένα  χορό  Ζαλόγγου μπρος  στον  χρηματοοικονομικό  γκρεμό, κινδυνεύουν  να βρεθούν σε  μια  δίνη  εξεγέρσεων με ανεξέλεγκτες  διαστάσεις και σε διακρατικό επίπεδο.Οι  πρώτες  διεθνείς  δονήσεις  ηχούν  ήδη,  καθώς  τα  συγκρουόμενα  στρατόπεδα-συμμαχίες   ακονίζουν  τα  σπαθιά  τους   για τις  πολυεπίπεδες  μάχες  που θα  κρίνουν  την  επικράτηση  βλέπε επιβίωσή  τους.Η  ρήση  του  Κλαούζεβιτς  ότι  ο πόλεμος  είναι  μια  συνέχεια  της Πολιτικής  με άλλα μέσα,σκιαγραφεί  περίφημα την φύση  του ανθρώπινου είδους.Μετά  από τόσα δεινά ,τόσες  καταστροφές ,τόσες  απώλειες  σε ανθρώπινες  ζωές  η παγκόσμια Ειρήνη  εξακολουθεί  να βρίσκει  φιλόξενο  χώρο  μονάχα στους  στίχους  των ποιητών!

Επιχειρώντας  τώρα ένα  zoom  στην  περιοχή  μας θα διαπιστώσουμε  ότι  από τη μια η ολοένα βαθαίνουσα οικονομική  κρίση  και  από  την  άλλη  η  ενεργειακή  της  διάσταση  συνθέτουν ένα  τοπίο  εξαιρετικά επίφοβο  για την  ομαλότητα και την  ασφάλειά μας.Αρκεί  κάποια απρόβλεπτη  ή  νευρική  αντίδραση  μιας  χώρας  (και επί  του προκειμένου της  Τουρκίας)για να υπάρξει ανάφλεξη.Και  έρχεται  ως αυτονόητο το ερώτημα,εμείς ως  Ελληνισμός  τι  αντισώματα έχουμε εάν βρεθούμε αντιμέτωποι με το ''κακό''αυτό  σενάριο;Είναι  η  ισχύς  και  η ετοιμότητα των Ενόπλων μας  Δυνάμεων σε Ελλάδα και  Κύπρο ικανή  ώστε να  εξασφαλίζεται  η  εθνική μας  κυριαρχία και  η προάσπιση  των συμφερόντων μας;Πόσο  ακριβώς  η οικονομική κρίση έχει  επηρεάσει  το αξιόμαχο των  τριών Οπλων (Αεροπορίας,Ναυτικού και στρατού Ξηράς);Πώς  διαμορφώνεται  ο συσχετισμός  δυνάμεων σε σχέση  ιστορία της ισχυος τοσο στην χώρα μας  όσο και στην Κύπρο όπου το αίμα των ηρώων αχνίζει ακόμα στις μνήμες και στις συνειδήσεις!

Οι  Πόλεμοι στην εποχή μας είναι κυρίως αν όχι πάντοτε οικονομικοί και όχι τόσο πολιτιστικοί ή θρησκευτικοί όπως ορισμένοι θεωρητικοί διατείνονται.Και όπως σε κάθε πόλεμο έχουμε τις συγκρουόμενες πλευρές,έτσι και στον Οικονομικό πόλεμο έχουμε συγκεκριμένα στρατόπεδα και συμμαχίες των οποίων ορισμένα μέλη ενίοτε σύρονται και σε στρατιωτικές εμπλοκές.Στην πλήρη ανάπτυξη ενός τέτοιου πολέμου βρισκόμαστε και δεν είναι υπερβολή που από έμπειρους κύκλους αναλυτών ονομάζεται Πρώτος Παγκόσμιος Οικονομικός Πόλεμος.Μετά μάλιστα και την τελευταία Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. ξεκαθάρισε εν πολλοίς το τοπίο των αντιπάλων.Εχουμε λοιπόν,τον Γερμανογαλλικό άξονα με τον οποίο συνετάχθει ερήμην των πολιτών της και η Ελλάδα,με λοκομοτίβα την Γερμανία,τον περίφημο Αγγλοσαξωνικό άξονα με εκφραστή στην Ευρώπη την Μ.Βρετανία και κινητήριους μοχλούς την Αμερική και τις χρηματοπιστωτικές αγορές,την Κίνα η οποία με αιχμή του δόρατός της την τεράστια ρευστότητα που κατέχει επιδιώκει να παγιώσει τον έλεγχο των καταναλωτικών αγορών του δυτικού κόσμου και τέλος την Ρωσία που στηριζόμενη στα ενεργειακά της αποθέματα,επί του παρόντος φαίνεται να παρατηρεί τις κινήσεις των αντιπάλων της στην σκακιέρα.Το που θα ''καθίσει''τελικά η μπίλια της Κύπρου είναι αναμενόμενο.Το ποιές θα είναι οι προεκτάσεις αυτού του Πρώτου Παγκόσμιου Οικονομικού Πολέμου είναι το ερώτημα που πρεπει να μας απασχολεί άμεσα μιας και η νοτιοανατολική Μεσόγειος και η ευρύτερη περιοχή της Μ.Ανατολής  κινδυνεύουν να γίνουν το νέο πεδίο ένοπλων συγκρούσεων,ότι δηλαδή ήταν η Ευρώπη κατά τους δύο προηγούμενους Παγκοσμίους Πολέμους.Αρα η αμυντική και χωρίς εκπτώσεις θωράκιση του Ελληνισμού αποκτά ζωτική σημασία και πρέπει να κινείται πλέον σε ένα κύριο καθήκον που δεν είναι άλλο από αυτό της με πάσα θυσία προάσπιση των ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου.Η Σύμβαση του 1982 για το Θαλάσσιο Δίκαιο αναφέρει σαφώς στο άρθρο 120 παράγραφος 2,ότι όλα τα νησιά διαθέτουν ΑΟΖ και ότι η ΑΟΖ ενός νησιού καθορίζεται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που καθορίζεται για τις ηπειρωτικές περιοχές.Ηταν συνεπώς πολύ σοφή η πολιτική πράξη του αείμνηστου πατριώτη Προέδρου Τάσσου Παπαδόπουλου να ΑΝΑΚΗΡΥΞΕΙ και όχι να οριοθετήσει ΑΟΖ!Το ίδιο οφείλει τάχιστα να πράξει και η Αθήνα για τον πολύπαθο εν Ελλάδι Ελληνισμό και όχι να κρυολογεί και ν ανεβάζει πυρετό όποτε η Αγκυρα βήχει!Το θέμα είναι αν μπορεί υπό τις παρούσες συνθήκες να το πράξει εγκλωβισμένη στη μέγγενη που την έβαλαν οι ελλιποβαρείς πολιτικές επιλογές μετριοτάτου αναστήματος ηγεσίες της.Ηγεσίες που στέρησαν το στράτευμα από ικανότατα και μπαρουτοκαπνισμένα στελέχη ,που μείωσαν και διαρκώς μειώνουν τα κονδύλια του Υπουργείου Αμυνας με ότι αυτό συνεπάγεται για την αποτρεπτική ισχύ του ελληνικού σκορπιού που ήταν πάντοτε έτοιμος να δαγκώσει θανατηφόρα όποιο εχθρικό χέρι τολμούσε να απλωθεί στην πατρώα γη.Η κατάσταση είναι ιδιαίτερα κρίσιμη.Τι πρέπει να κάνουμε εδώ και τώρα;Πως ακριβώς έχει διαμορφωθεί ο συσχετισμός δυνάμεων στην περιοχή μας;Κακά τα ψέματα.Ούτε το ΝΑΤΟ ούτε η Ε.Ε. αλλά ούτε καν η Αμερική διαθέτουν τους αυτοματισμούς και την επιχειρησιακή δυνατότητα να μας υπερασπιστούν σε μια ευρεία στρατιωτική  ενέργεια της Τουρκίας σε ανύποπτο χρόνο.Αυτή τη στιγμή ο μόνος ικανός σύμμαχος που μπορεί να το πράξει είναι το κράτος του Ισραήλ.Πρώτα γιατί μια σταθερή του συμμαχία μαζί μας συνάδει με τα συμφέροντά του σε πολλούς τομείς και κατόπιν γιατί η σύγκρουση του με την Τουρκία είναι πραγματική και κλιμακώνεται διαρκώς.Η πρόσφατη κίνηση Ερντογάν να καλέσει με απόρρητο τελεσίγραφο τον Ισμαήλ Κανίγια,πρωθυπουργό της Χαμάς στη Λωρίδα της Γάζας,στην Τουρκία για να τον ενισχύσει με 300 εκατ. δολλάρια ώστε ν ανταπεξέλθει στις οικονομικές του ανάγκες ύψους 540 εκατ. δολλαρίων για το 2012 είναι μια κίνηση που στα μάτια των ισραηλινών λειτουργεί όπως η πέτρα του Δαυίδ , την πετάς και δεν γυρίζει  πίσω.Το εβραικό κράτος που επιβιώνει με τόσους εχθρούς τριγύρω,δεν παίζει κρυφτό με όσες χώρες επιλέξουν να βρίσκονται στην άλλη μεριά του οδοφράγματος.Στοχοποιεί και ενεργεί στην πρώτη αφορμή.Η επένδυση λοιπόν σε μια ειλικρινή συμμαχία μαζί του μακριά από αντισημιτικές αγκιλώσεις και εχθροφοβικά παραλληρήματα είναι εκ των πραγμάτων επιβεβλημένη και η μόνη που μπορεί να κάνει την Τουρκία να επαναπροσδιορίσει την νεο-οθωμανική της έπαρση.Αυτό μας διδάσκει και η κλασσική σχολή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας όταν αυτή βρισκόταν σε κρίση.Δημιουργούμε ''μαξιλαρια''ώστε το κτύπημα του εχθρού να μην πλήξει καίρια τον κορμό του κράτους κυρίως όταν αυτό είναι πολυτραυματίας.