ΚΑΘΕ ΛΑΟΣ ΓΡΑΦΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΓΕΤΕΣ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ

Οι κύριοι άξονες που θα καθορίσουν το άμεσο μέλλον της Κυπριακής και της Ελλαδικής Δημοκρατίας είναι το Εθνικό ζήτημα, η ενεργειακή πολιτική και ο βαθμός εγκλωβισμού των εθνικών οικονομικών δεικτών στα δίκτυα της τρόϊκας και του Μνημονίου. Οσον αφορά στη ζώσα κυπριακή πραγματικότητα τα γεγονότα συνηγορούν στην τραγική διαπίστωση ότι το απευκταίο ελλαδικό παράδειγμα της άνευ όρων παράδοσης στους επαχθείς όρους του μνημονίου, όχι μόνο δεν αναλύθηκε επαρκώς αλλά ούτε καν προβλημάτισε στο δέοντα βαθμό. Στο νεο-κυπριακό κοινωνικό γίγνεσθαι ο αυτισμός του ‘’δαμέ εν Κύπρος και όι Ελλάδα’’, ‘’δαμέ έν αλλιώς’’ κ.τ.λ. εκτός του ότι λειτουργεί καταπραϋντικά στα αντανακλαστικά κάθε οργανωμένης λαϊκής αντίδρασης δημιουργεί και οπτιμιστικές αυταπάτες όπως καταδεικνύει το 60% της τελευταίας δημοσκόπησης που αποδέχεται το μνημόνιο ως μοναδικό σωσίβιο και την τρόϊκα ως το μοναδικό ναυαγοσώστη. Παραγράφοντας από το εθνικό θυμικό το σενάριο η τρόϊκα και το ΔΝΤ να αποβλέπουν στην επικαρπία του ελληνικού ενεργειακού πλούτου των δύο ελληνικών χωρών ο μέσος κύπριος πολίτης αυτοθωπεύεται θεωρώντας ότι στην Κύπρο η τρόϊκα έρχεται να βοηθήσει και όχι να χαστουκίσει όπως έπραξε στην Ελλάδα η οποία είναι η μοναδική χώρα που αναπαράγει διαφθορά στο ''παρθένο και αμόλυντο'' ευρωπαϊκό τοπίο! Και βέβαια αυτή η τάση-στάση, βρίσκεται σε πολιτική ευθυγράμμιση με τους υποψήφιους προέδρους για τις επερχόμενες  κυπριακές εκλογές από τις οποίες απουσιάζει μια ξάστερη πατριωτική και εθνοκεντρική υποψηφιότητα με μια μικρή εξαίρεση στον κ.Λιλλήκα ο οποίος θα πρέπει να πείσει για το ηγετικό του χάρισμα. Γενικά όμως έχουμε  μια ξεκάθαρα φιλομνημονιακή και δικοινοτική-διζωνική επιλογή και δύο ‘’ναι μεν αλλά’’ καλυπτόμενα πίσω από την βολική στ’ αυτιά των ψηφοφὀρων λεξούλα της ‘’διαπραγμάτευσης’’ λες και είναι ποτέ δυνατόν ο δανειζόμενος να επιβάλλει όρους στο δανειστή του! Οι πρώτες προειδοποιητικές βολές λιτότητας από το ΔΝΤ ακούγονται ήδη στον κυπριακό ουρανό μα τους πολίτες του life style και του ‘’εγιώ ξέρω’’ δεν τους σκιάζει φοβέρα καμιά!   

    Φρονώ ευθαρσώς ότι εάν είχαμε ένα ηγέτη του ειδικού βάρους του Τάσου Παπαδόπουλου τα πράγματα δεν θα ήταν τόσο ευμενή για τα καλόπαιδα της παγκοσμιοποίησης. Το ιστορικό παράδειγμα δείχνει ότι όταν ο λαός για διάφορους λόγους δεν δείχνει την απαιτοὐμενη από τις περιστάσεις τόλμη η ύπαρξη μιας ηγετικής φυσιογνωμίας μπορεί να αφυπνίσει τα νεκρωμένα κύτταρα των πολιτών. Εν αντιθέσει η απουσία και των δύο αυτών παραγόντων καθιστά και τις μεγάλες και κυρίως βέβαια τις μικρές σε έκταση και πληθυσμό χώρες  επιρεπείς σε εθνικές περιπέτειες. Μια σαφής στάση άρνησης των κανόνων του τροϊκανού παιχνιδιού με ταυτόχρονη ανάδειξη του γεωπολιτικού πλεονεκτήματος τόσο της Κύπρου όσο και της Ελλάδας στους δυτικούς και στους ανατολικούς προς την γεωγραφική μας θέση ηγεμόνες θα έθετε τα δεδομένα σε μια νέα ρεαλιστική βάση και ΜΟΝΟ τότε θα μπορούσαμε να μιλάμε σοβαρά και όχι δημαγωγικά για διαπραγματευτικό επί ίσοις όροις περιβάλλον. Η πρόσφατη και σκοπίμως απαγορευτική για τα δελτία ειδἠσεων των  καθεστωτικών ΜΜΕ,  της περήφανης στάσης της ουγγρικής κυβέρνησης που προκάλεσε πολλά εγκεφαλικά στο ΔΝΤ και στο γερμανικό διευθυντήριο της ΕΕ δεν έφτασε ποτέ στα ώτα των πολιτών. Τι συνέβη; Με στόφα εθνικού ηγέτη ο πρωθυπουργός Βίκτωρας Ορμπάν ανακοίνωσε στο ΔΝΤ, που είχε φροντίσει να φέρει η προηγούμενη ενδοτική κυβέρνηση της Ουγγαρίας τα εξής : ‘’ ένα δις ευρώ απαιτείτε σε δύο χρόνια από την χώρα μου με τα μέτρα λιτότητας που μας επιβάλλατε; Θα σας δώσω παραπάνω! Όχι όμως από το λαό μου που ήδη υποφέρει από τα μέτρα σας, μα από τις τράπεζες και τα ντόπια όργανά σας τους τραπεζίτες! Αυτοί δημιούργησαν το χρέος αυτοί θα το πληρώσουν! Αυτές θα φορολογώ στο εξής και όχι επί των κερδών που δηλώνουν γιατί αυτά τα νούμερα ξέρουν να τα μαγειρεύουν όπως θέλουν, μα επί των ακαθάριστων εσόδων τους! ‘’. Αυτή η πατριωτική στάση δημιούργησε πολλά μουδιάσματα στα υπογάστρια των τροϊκανών οι οποίοι φοβούνται μιμητές στον ευρωπαϊκό Νότο. Ποιός υποψήφιος για την Προεδρία θα τολμήσει να δείξει το ίδιο πατριωτικό ήθος; Ποιός Ελλαδίτης εραστής της εξουσίας; Οι ηγέτες σε Ελλάδα και Κύπρο ωφείλουν να ειναι οραματιστές και όχι λογιστές ξένων κέντρων.

Μαρινάκης Αντώνης-αναλυτής.