Σούδα: Κρουαζιέρα στα σκουπίδια!

Η εικόνα μιας υποβαθμισμένης, ρυπασμένης και εγκαταλελειμένης περιοχής, ήταν η πρώτη εικόνα που αντίκρυζαν οι χιλιάδες επισκέπτες που έφταναν όλη τη σαιζον, καθε εβδομάδα με τα κρουαζιερόπλοια στο λιμάνι της Σούδας.
Δίπλα στα τσιμεντένια σιλό, στην άθλια εμπορική προβλήτα που το λιμενικό ταμείο νόμισε πως θα μεταμορφώσει με τις περιφράξεις και τα στέγαστρα που τοποθέτησε, η ακτογραμμή της Κάτω Σούδας, δεν είναι βέβαια, αυτή που βλέπουμε από την πλευρά του δρόμου.
Από τότε που άρχισε η Σούδα να αποτελεί προορισμό κρουαζιέρας μας υπόσχονταν (οι γνωστοί ικανοί παράγοντες) ότι θα γίνουν έργα στην επιβατική προβλήτα για να εξασφαλιστεί η καλύτερη πρόσβαση των κρουαζιερόπλοιων. Κι όμως, όχι μόνο έργα δεν έγιναν, αλλά η σημερινή εικόνα του λιμανιού είναι τριτοκοσμική , όπως θα διαβάσετε παρακάτω, στην καταγγελία της Πρωτοβουλίας Κατοίκων Σούδας:

Περπατώντας κάποιος κατά μήκος της παραλίας από το εμπορικό λιμάνι προς την Κάτω Σούδα θα δει μια σχετικά όμορφη εικόνα με τους φοίνικες δεξιά του και το μπλε της θάλασσας. Όλα αυτά βέβαια αν παραμείνει στο πεζοδρόμιο και δεν κάνει το λάθος να πλησιάσει την θάλασσα που είναι δίπλα του.

  

Εκεί η εικόνα αλλάζει δραματικά. Όπως ομολόγησε και ο πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου κ. Μπροκαλάκης ένοιωσε ντροπή όταν τα είδε από απέναντι μέσα από το κρουαζιερόπλοιο. Ο Δήμος Χανίων αλλά και το Τοπικό Συμβούλιο Σούδας δεν μπορούν να ισχυριστούν άγνοια  γιατί σχετικές αναφορές έχουν γίνει παρουσία αντιδημάρχων και τοπικών συμβούλων.

Για όσους δεν γνωρίζουν, ο παραλιακός δρόμος έγινε όταν επιχωματώθηκε ένα μέρος της θάλασσας καταστρέφοντας την ακτή. Φιλοσοφώντας θα μπορούσαμε να πούμε το γνωστό «ουδέν κακόν αμιγές καλού». Το μοναδικό σημείο ακτής που δεν έχει επιχωματωθεί ακόμα βρίσκεται εκεί που τελειώνει η περίφραξη του λιμανιού και αρχίζουν οι φοίνικες.

  Έχει πολύ μικρή έκταση ,διατηρεί την χλωρίδα που υπήρχε, κάμποσα σκουπίδια, ελαστικά αυτοκινήτων και ξερά κλαδιά από τα κλαδέματα των γύρω δέντρων. Εκεί πολύ συχνά θα συναντήσεις  μικρά παράκτια πουλιά αλλά και μεγάλα όπως λευκοτσικνιάδες, αργυροτσικνιάδες, σταχτοτσικνιάδες και νυχτοκόρακες να ψαρεύουν στα αβαθή νερά.

 Από εκεί και έως την Ιχθυόσκαλα η ακτή είναι γεμάτη, σκουπίδια, πλαστικά, ελαστικά αυτοκινήτων και ότι άλλο φανταστείς. Όσο πλησιάζεις δε προς την Ιχθυόσκαλα νομίζεις ότι ο χρόνος έχει σταματήσει στην δεκαετία του 60.

Εδώ συνηθισμένη πρακτική είναι το κάψιμο πλαστικών και σκουπιδιών, ενώ ξεπροβάλουν και κάποιες πλαστικές σωλήνες αγνώστου προελεύσεως.

Η βροχή δε παρασύρει τα θρύμματα καουτσούκ από το γήπεδο τα οποία καταλήγουν στη θάλασσα. Οι φωτογραφίες μιλούν από μόνες τους.