Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ ΠΟΥ ΓΕΛΟΥΣΕ
Του Στέλιου Κούλογλου από το TVXS.gr
Όπως ήταν αναμενόμενο, η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ δεν οδήγησε στη πτώση της κυβέρνησης. Ο Α. Τσίπρας κατάφερε να νικήσει στα σημεία, συσπειρώνοντας για πρώτη φορά γύρω από μια κορυφαία πρόταση του το ΚΚΕ, τους περισσότερους από τους ανεξάρτητους βουλευτές(χωρίς κανείς από τους υπόλοιπους να υποστηρίξει την κυβέρνηση)αλλά και την βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Θ.Τζάκρη, καταφέρνοντας έτσι ένα πλήγμα στην κυβερνητική πλειοψηφία. Όμως περισσότερη πληγωμένος από την όλη διαδικασία βγαίνει ο θεσμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με βασική ευθύνη του πρωθυπουργού.
Ο λόγος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για την υποστήριξη της πρότασης δυσπιστίας κινήθηκε στα γνώριμα επίπεδα, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις ή εκπλήξεις. Νωρίτερα, ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που επίσης υπερψηφίσαν την πρόταση, χρησιμοποίησε μια σειρά από ντοκουμέντα για αποδείξει την αθέτηση των υποσχέσεων της κυβερνητικής πλειοψηφίας και την διαφθορά που επικρατεί στους κόλπους της, με αποτέλεσμα η ομιλία του να μοιάζει περισσότερο εμπεριστατωμένη και κοινοβουλευτική.
Αυτό που βασικά φαίνεται να επεδίωξε ο Α. Τσίπρας ήταν να στριμώξει και να εκνευρίσει προσωπικά τον Α. Σαμαρά. Αν στόχος του ήταν ο πρωθυπουργός να δείξει ένα άλλο, όχι τόσο γνώριμο πρόσωπο, τότε επιτεύχθη. Αντίθετα με ότι συνήθως συμβαίνει σε αναμετρήσεις τέτοιου επιπέδου, ο Α. Σαμαράς απέφευγε να κοιτάει τον Τσίπρα σε όλη την διάρκεια της ομιλίας του. Όταν ο τελευταίος τον κάλεσε να τον κοιτάξει, ο πρωθυπουργός απάντησε, εμφανώς εκνευρισμένος: “κοιτάω από την άλλη μεριά για να μην βάλω τα γέλια”!
Τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, δεν υπάρχει προηγούμενο ανάλογης συμπεριφοράς πρωθυπουργού προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ακόμη και όταν ο Α. Παπανδρέου κατακεραύνωνε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή εξαπολύοντας τις πιο ακραίες κριτικές -ή και πολύ πρόσφατα ο Σαμαράς της αντιπολίτευσης τον Γ. Παπανδρέου- οι τότε πρωθυπουργοί έδειχναν να έχουν συναίσθηση ότι η αντιπαράθεση και ο σεβασμός του αντιπάλου είναι μέσα στους κανόνες του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Ο Α. Σαμαράς απέδειξε ότι δεν τον απασχολούν αυτοί οι κανόνες και δυστυχώς το νέο στιλ που εγκαινίασε επικροτήθηκε από την κοινοβουλευτική του ομάδα, που χειροκρότησε και συνέχισε να χασκογελάει στην διάρκεια της ομιλίας Τσίπρα.
Η ίδια συμπεριφορά αποθεώθηκε στην ομιλία Σαμαρά που ακολούθησε λίγο μετά, μετά από μια σύντομη, αλλά με πρωθυπουργικό αέρα, παρέμβαση Βενιζέλου. Ήδη από την πρώτη στιγμή, η “γλώσσα του σώματος” του κ. Σαμαρά ήταν εύγλωττη: “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;”.Για πρώτη φορά ακούστηκαν εκφράσεις του τύπου “είστε λίγο ξεχασιάρης κύριε Τσίπρα”, “τζουράσικ παρκ” και “καραγκιόζ μπερντέ”(η αντιπολίτευση στην ΕΡΤ) ή “το άφησα τελευταίο γιατί είναι το πιο χαριτωμένο”, “άκουσε καλά” κλπ. Είναι μάλλον ευτύχημα που ο κ. Σαμαράς δεν πατάει το πόδι του στο Κοινοβούλιο: αν συμπεριφερόταν με το ίδιο ειρωνικό και αλαζονικό στιλ συχνότερα, ερεθίζοντας φίλους και εχθρούς, θα είχαμε σύντομα συμπλοκές βουλευτών, αλά Ταϊβάν.
Στην πρωθυπουργική παράσταση, που θύμιζε κάτι μεταξύ φθηνής stand up comedy( “Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να κρυφτεί, αλλά οι παλαιές συνήθειές του δεν τον αφήνουν” είπε κάποια στιγμή) και συνεδρίασης δημοτικού συμβουλίου σε κάποια προβληματική κωμόπολη, επαναλήφθηκε για αρκετές φορές το επιχείρημα των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, για τον κατευνασμό των οποίων ο κ. Τσίπρας κατέθεσε την πρόταση μομφή, μετά τις δηλώσεις του στις ΗΠΑ για την ανάγκη παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Η ΝΔ εκτιμά ότι η εσωκομματική αντιπολίτευση αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα στην έκτη φορά ο Α. Σαμαράς ανέφερε ονομαστικά τον Π.Λαφαζάνη.
Το βέβαιο είναι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ή θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι άλλο πλειοψηφία και άλλο μειοψηφία ή να χωρίσουν τα τσανάκια τους. Θα βοηθήσει και την εκλογική συσπείρωση των πρώτων και την ιδεολογική καθαρότητα των δεύτερων. Οι ερμαφρόδιτες καταστάσεις που οδήγησαν σε διάφορα παρατράγουδα μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου (προχθές Σάββατο ο Π.Λαφαζάνης,λόγω των επεισοδίων στην ΕΡΤ, απείλησε με αποχώρηση από την συζήτηση για την πρόταση μομφής!) ή στην χθεσινή συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ έξω από την Βουλή δεν βοηθούν κανένα.
Ανεξάρτητα όμως από το βαθμό ωρίμανσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο βασικός κίνδυνος προέρχεται από την αντίληψη του πρωθυπουργού-κουτσαβάκη που ξεδίπλωσε μεγαλοπρεπώς ο Α. Σαμαράς. “Θέλω και εγώ να συζητάμε τακτικότερα δημόσια. Παρακαλώ όμως να έχετε μια άποψη και όχι δέκα απόψεις…”, είπε σε κάποια στιγμή λες και ο σεβασμός των κοινοβουλευτικών κανόνων έχει να κάνει με την ...μονολιθικότητα της αντιπολίτευσης. "Εδώ δεν είναι αμφιθέατρο και όχι πεζοδρόμιο. Να προσέχετε τις εκφράσεις σας, όπως ότι είμαστε εγκάθετοι των ξένων τοκογλύφων, Μερκελιστές κλπ. Αυτά να τα κόψετε εάν θέλετε να τα λέμε”!!
Ελάχιστα από τα λεχθέντα από τον πρωθυπουργό είχαν να κάνουν με την πολιτική σε μια χώρα που βασανίζεται από μια εθνική και κοινωνική κρίση χωρίς προηγούμενο. Οι άνθρωποι που υποφέρουν απουσίαζαν εντελώς από την πρωθυπουργική ρητορική, ούτε καν με την μορφή υποκριτικής εκδήλωσης συμπόνοιας. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο κ. Σαμαράς απέφυγε να απαντήσει στην πρόκληση που του είχε απευθύνει λίγο πριν ο Α. Τσίπρας να δεσμευθεί ότι η κυβέρνηση δεν θα πάρει νέα μέτρα και προφανώς η προοπτική αυτών των τελευταίων του προκαλεί πρόσθετη νευρικότητα.
Αντίθετα έκλεισε την ομιλία του με μια περίτεχνα διατυπωμένη απειλή ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ “θα καταλάβει σύντομα” το λάθος να ταυτιστεί με την Χρυσή Αυγή, που επίσης ψήφισε την πρόταση μομφής. Μετά από όλα αυτά και με δεδομένη την περιφρόνηση των κανόνων και τον τσαμπουκά, το σοβαρότερα ερώτημα είναι ακριβώς πως θα αντιδράσει το Μέγαρο Μαξίμου, στην περίπτωση που κινδυνεύσει να χάσει ή θα πρέπει να παραδώσει την εξουσία..
της Μαρίας Μητσοπούλου από το Ποντίκι
Με τη λήξη της χθεσινής ψηφοφορίας οι κυβερνητικοί βουλευτές, οι υπουργοί της κυβέρνησης και οι εταίροι της συγκυβέρνησης Σαμαράς και Βενιζέλος, μάλλον έπαψαν να βλέπουν την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ ως ανέλπιστο «δώρο» της αξιωματικής αντιπολίτευσης που θα πρόσφερε, υποτίθεται, στο κυβερνητικό σχήμα την χαμένη του συσπείρωση.
Κι εκεί που επί τριήμερο ρωτούσαν δήθεν ανυπόκριτα τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί κατέφυγε σε ένα «άσφαιρο» κοινοβουλευτικό όπλο, εφόσον οι προτάσεις μομφής δεν οδηγούν στην πτώση μιας κυβέρνησης, «μαλώνοντάς» τον την ίδια ώρα εν χορώ γι’ αυτή του την πρωτοβουλία και πασχίζοντας να την περιγράψουν ως «αυτογκόλ», μάλλον έλαβαν την απάντησή τους.
Βγήκε ενισχυμένη λοιπόν η κυβερνητική πλειοψηφία, όπως είδε ο Σαμαράς (ο οποίος, επίσης, είδε εκλογές το 2016 και όχι νωρίτερα); Ισοδυναμεί τελικώς η καταψήφιση της πρότασης δυσπιστίας με ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση; Ή μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να αποδυναμώσει περαιτέρω την κυβέρνηση όπως επιζητούσε;
Σύμφωνα με μια πρώτη αποτίμηση αναφορικά με το αν η πρόταση μομφής πέτυχε τους σκοπούς της ή όχι, μπορεί κανείς να παρατηρήσει τα εξής:
Η κυβέρνηση μετράει μία απώλεια, πέφτοντας από τους 155 στους 154 βουλευτές. Μπορεί να μοιάζει μικρό το κακό. Είναι όμως; Αυτό που επισήμαιναν αμέσως μετά την ψηφοφορία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το έργο αυτό δεν τελειώνει σήμερα, καθώς σειρά έχει ο προϋπολογισμός, τα νέα μέτρα, ο φόρος ακινήτων, κ.ο.κ.
Με άλλα λόγια εκ του ΣΥΡΙΖΑ, αναμένουν νέες ενδεχόμενες διαφοροποιήσεις, το αμέσως επόμενο διάστημα. Το θέμα είναι ότι και η κυβέρνηση ακριβώς αυτό φοβάται. Δεν είναι μόνο η διαφοροποίηση της Τζάκρη, η οποία διαγράφηκε επί τόπου. Είναι και οι τοποθετήσεις τριών ακόμη βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που δεν ακούστηκαν και πολύ ενθαρρυντικές για τη συνέχεια αν και στην παρούσα φάση ψήφισαν κατά της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ: του Θάνου Μωραΐτη, ο οποίος εξέφρασε την αμφισβήτησή του στο πρόσωπο του πρωθυπουργού λέγοντας ότι «ο Σαμαράς είναι πρωθυπουργός με παραχώρηση του ΠΑΣΟΚ», του Μιχάλη Κασσή, ο οποίος είπε ότι η ψήφος δεν είναι λευκή επιταγή και βεβαίως, του Κώστα Σκανδαλίδη, που ανέφερε ότι η ψήφος του «υφαρπάζεται». Προφανώς, οι τοποθετήσεις τους καταγράφηκαν, προξενώντας την ανησυχία των συγκυβερνώντων για τις μελλοντικές αντιδράσεις βουλευτών που σήμερα αντιδρούν και «γκρινιάζουν», είτε προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και (κυρίως) το «παπανδρεϊκό» στρατόπεδο, είτε από τη ΝΔ και το «καραμανλικό» κλίμα. Γενικώς, το κλίμα μόνο ανέφελο δεν είναι, κι όπως είπε κι ο Λαφαζάνης, άμα η κυβέρνηση περιμένει την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ για να συσπειρωθεί... βράστα!
Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να μην ήταν στα πιο δυνατά του, όμως ο Σαμαράς, λίγες μέρες μετά την συνέντευξη στον Πρετεντέρη, έδωσε εκ νέου την αίσθηση ότι … αντιπολιτεύεται τον Τσίπρα, στον οποίο εστίασε μεγάλο μέρος της ομιλίας του αν και επί της ουσίας δεν απάντησε σε ερωτήματα που του έθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. υποβρύχια, λαθρεμπόριο καυσίμων, διαπραγμάτευση, Εξεταστική του Ευρωκοινοβουλίου, κ.λπ.).
Μεγάλη νευρικότητα έβγαλε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τόσο στη σύγκρουση με τον Φώτη Κουβέλη, που τον κατηγόρησε ότι επέλεξε να συνταχθεί με τη δεξιά, όσο και στο ζήτημα των υποβρυχίων όπου ούτε λίγο ούτε πολύ «απείλησε» τον Τσίπρα με αποκαλύψεις για τα συμφέροντα που έχουν, σύμφωνα με τον ίδιο, προσεγγίσει την Κουμουνδούρου και στοχεύουν στη διάλυση των (ήδη διαλυμένων;) ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Προσκάλεσε μάλιστα τον Τσίπρα σε «προσωπική μονομαχία» για το θέμα, απευθύνοντάς του την ειρωνική προειδοποίηση «βγήκατε πολύ νωρίς στην πιάτσα κ. Τσίπρα» (εννοώντας πιθανότατα, πολύ νωρίς για να τα βάλει με κάποιον σαν τον Βενιζέλο).
Κακή εικόνα έδωσαν συνολικά και οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι επί τριήμερο αναμασούσαν την καραμέλα του …Τέξας, των συνιστωσών, του Λαφαζάνη, του πόσο ατυχής ήταν η κατάθεση της πρότασης μομφής, κ.λπ. επιδεικνύοντας, αν μη τι άλλο, έλλειψη ευρηματικότητας και θετικών επιχειρημάτων υπέρ της κυβέρνησης που συνεχίζουν να στηρίζουν. (Ειδικά μ’ αυτό το Τέξας, απηυδήσαμε!)
Πάντως, προβλήματα δημιούργησε η πρόταση μομφής και στην ΔΗΜΑΡ, η οποία πιέστηκε σε μεγάλο βαθμό εσωκομματικά αναφορικά με τη στάση που θα κρατούσε στην ψηφοφορία. Προς το παρόν οι διαφορετικές απόψεις που εκφράστηκαν, συγκεράστηκαν στο «παρών» επιτρέποντας ωστόσο σε υπουργούς όπως ο Άδωνης Γεωργιάδης να τη μετρούν στις «εφεδρείες» της κυβέρνησης.
Σε τελική ανάλυση, το τριήμερο της συζήτησης στη Βουλή ανέδειξε τη νευρικότητα της κυβέρνησης μπροστά και στη δύσκολη συνέχεια που έχει να αντιμετωπίσει, αλλά και του πρωθυπουργού προσωπικά, ο οποίος είναι αντιμέτωπος με σενάρια τύπου κυβέρνησης Παπαδήμου. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αναδείχθηκαν αδυναμίες και στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μάλλον σε αυτή τη φάση Σαμαράς και Βενιζέλος, δουλεύουν για λογαριασμό του…
Η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην έριξε την κυβέρνηση, άλλωστε κανείς δεν το περίμενε αυτό, την αποδυνάμωσε όμως, ξεπερνώντας ίσως και τις προσδοκίες της Κουμουνδούρου.
Η επόμενη μέρα βρήκε την κυβέρνηση Σαμαρά να έχει απολέσει την εμπιστοσύνη μίας ακόμη βουλευτού, της Θεοδώρας Τζάκρη, και να δέχεται σφοδρή κριτική από άλλους τρεις βουλευτές της συμπολίτευσης (Μωραΐτη, Κασσή, Σκανδαλίδη) οι οποίοι προειδοποίησαν ότι η ανοχή τους έχει όρια.
Ο πρωθυπουργός, που είχε να εμφανιστεί μήνες στο κοινοβούλιο, υπενθύμισε με την παρουσία του -στους πολίτες που παρακολουθούσαν- την περιφρόνησή του για τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, γεγονός που καθιστά δύσκολη και την προσπάθειά του να πείσει ότι αγωνίζεται για την ενίσχυση της Δημοκρατίας (όταν μιλάει π.χ για τη Χρυσή Αυγή).
Ο Αντώνης Σαμαράς κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή έχασε την ψυχραιμία του και αυτό -σύμφωνα με όλους τους επικοινωνιολόγους- συνιστά όχι μόνο ένδειξη αδυναμίας, αλλά και δημόσια δήλωσή της. Η γεμάτη εκνευρισμό φράση του «κοιτάω αλλού για να μη γελάσω», όταν προκλήθηκε από τον Α. Τσίπρα, ήταν ίσως αυτή που συγκράτησαν οι περισσότεροι από την ομιλία του στη Βουλή.
Το κυβερνητικό επιτελείο είχε ήδη ενοχληθεί πολύ από τη στάση των τριών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, την οποία χαρακτήριζαν υβριστική, και εκνευρίστηκαν ακόμα περισσότερο κατά την ψηφοφορία, όταν άκουσαν το «ναι» της Θ. Τζάκρη, που δεν το ανέμεναν. Περίμεναν ότι θα περιοριζόταν κι εκείνη σε κάποια επίθεση αποκλειστικά φραστική. Στην Κουμουνδούρου υποστηρίζουν ότι ούτε κι εκείνοι το περίμεναν και ότι ουδεμία επαφή είχαν μαζί της.
Μετά την κίνηση της βουλευτού του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση μένει με 154 βουλευτές από τους από τους 179 που της είχαν δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στις 8-7-2012. Σε 15 μήνες η απώλεια 25 βουλευτών δεν είναι μικρό πράγμα. Αντιθέτως, η κυβέρνηση είναι πλέον εξαιρετικά ευάλωτη, καθώς στηρίζεται σε πλειοψηφία μόλις τεσσάρων βουλευτών και γνωρίζει ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν τέσσερις με πέντε βουλευτές που στέκονται σχεδόν επιδεικτικά δίπλα στην έξοδο. Οι συγκεκριμένοι μάλιστα δεν έχουν κρύψει ότι επιθυμούν αλλαγή πρωθυπουργού.
Αλλά και οι καραμανλικοί, που σίγασαν εχθές το βράδυ ξεχνώντας την κριτική των τελευταίων μηνών, έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται ισχυρότεροι με αυτήν την ισχνή πλειοψηφία και μάλλον σύντομα θα το δείξουν.
Το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου φυσικά δεν θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια. Συνεργάτες τους έχουν αφήσει να εννοηθεί σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι διαθέτουν «καβάντζες» για τη δύσκολη ώρα. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας με βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ και οι πληροφορίες λένε ότι το επόμενο διάστημα θα ενταθούν οι προσπάθειες «προσέγγισης», ώστε να εξασφαλιστεί μία πιο άνετη κυβερνητική υποστήριξη.
Του Στέλιου Κούλογλου από το TVXS.gr
Όπως ήταν αναμενόμενο, η πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ δεν οδήγησε στη πτώση της κυβέρνησης. Ο Α. Τσίπρας κατάφερε να νικήσει στα σημεία, συσπειρώνοντας για πρώτη φορά γύρω από μια κορυφαία πρόταση του το ΚΚΕ, τους περισσότερους από τους ανεξάρτητους βουλευτές(χωρίς κανείς από τους υπόλοιπους να υποστηρίξει την κυβέρνηση)αλλά και την βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Θ.Τζάκρη, καταφέρνοντας έτσι ένα πλήγμα στην κυβερνητική πλειοψηφία. Όμως περισσότερη πληγωμένος από την όλη διαδικασία βγαίνει ο θεσμός της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, με βασική ευθύνη του πρωθυπουργού.
Ο λόγος του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ για την υποστήριξη της πρότασης δυσπιστίας κινήθηκε στα γνώριμα επίπεδα, χωρίς ιδιαίτερες εξάρσεις ή εκπλήξεις. Νωρίτερα, ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, που επίσης υπερψηφίσαν την πρόταση, χρησιμοποίησε μια σειρά από ντοκουμέντα για αποδείξει την αθέτηση των υποσχέσεων της κυβερνητικής πλειοψηφίας και την διαφθορά που επικρατεί στους κόλπους της, με αποτέλεσμα η ομιλία του να μοιάζει περισσότερο εμπεριστατωμένη και κοινοβουλευτική.
Αυτό που βασικά φαίνεται να επεδίωξε ο Α. Τσίπρας ήταν να στριμώξει και να εκνευρίσει προσωπικά τον Α. Σαμαρά. Αν στόχος του ήταν ο πρωθυπουργός να δείξει ένα άλλο, όχι τόσο γνώριμο πρόσωπο, τότε επιτεύχθη. Αντίθετα με ότι συνήθως συμβαίνει σε αναμετρήσεις τέτοιου επιπέδου, ο Α. Σαμαράς απέφευγε να κοιτάει τον Τσίπρα σε όλη την διάρκεια της ομιλίας του. Όταν ο τελευταίος τον κάλεσε να τον κοιτάξει, ο πρωθυπουργός απάντησε, εμφανώς εκνευρισμένος: “κοιτάω από την άλλη μεριά για να μην βάλω τα γέλια”!
Τουλάχιστον στην μεταπολιτευτική ιστορία της χώρας, δεν υπάρχει προηγούμενο ανάλογης συμπεριφοράς πρωθυπουργού προς τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ακόμη και όταν ο Α. Παπανδρέου κατακεραύνωνε τον Κωνσταντίνο Καραμανλή εξαπολύοντας τις πιο ακραίες κριτικές -ή και πολύ πρόσφατα ο Σαμαράς της αντιπολίτευσης τον Γ. Παπανδρέου- οι τότε πρωθυπουργοί έδειχναν να έχουν συναίσθηση ότι η αντιπαράθεση και ο σεβασμός του αντιπάλου είναι μέσα στους κανόνες του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού. Ο Α. Σαμαράς απέδειξε ότι δεν τον απασχολούν αυτοί οι κανόνες και δυστυχώς το νέο στιλ που εγκαινίασε επικροτήθηκε από την κοινοβουλευτική του ομάδα, που χειροκρότησε και συνέχισε να χασκογελάει στην διάρκεια της ομιλίας Τσίπρα.
Η ίδια συμπεριφορά αποθεώθηκε στην ομιλία Σαμαρά που ακολούθησε λίγο μετά, μετά από μια σύντομη, αλλά με πρωθυπουργικό αέρα, παρέμβαση Βενιζέλου. Ήδη από την πρώτη στιγμή, η “γλώσσα του σώματος” του κ. Σαμαρά ήταν εύγλωττη: “ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε;”.Για πρώτη φορά ακούστηκαν εκφράσεις του τύπου “είστε λίγο ξεχασιάρης κύριε Τσίπρα”, “τζουράσικ παρκ” και “καραγκιόζ μπερντέ”(η αντιπολίτευση στην ΕΡΤ) ή “το άφησα τελευταίο γιατί είναι το πιο χαριτωμένο”, “άκουσε καλά” κλπ. Είναι μάλλον ευτύχημα που ο κ. Σαμαράς δεν πατάει το πόδι του στο Κοινοβούλιο: αν συμπεριφερόταν με το ίδιο ειρωνικό και αλαζονικό στιλ συχνότερα, ερεθίζοντας φίλους και εχθρούς, θα είχαμε σύντομα συμπλοκές βουλευτών, αλά Ταϊβάν.
Στην πρωθυπουργική παράσταση, που θύμιζε κάτι μεταξύ φθηνής stand up comedy( “Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να κρυφτεί, αλλά οι παλαιές συνήθειές του δεν τον αφήνουν” είπε κάποια στιγμή) και συνεδρίασης δημοτικού συμβουλίου σε κάποια προβληματική κωμόπολη, επαναλήφθηκε για αρκετές φορές το επιχείρημα των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, για τον κατευνασμό των οποίων ο κ. Τσίπρας κατέθεσε την πρόταση μομφή, μετά τις δηλώσεις του στις ΗΠΑ για την ανάγκη παραμονής της Ελλάδας στην ευρωζώνη. Η ΝΔ εκτιμά ότι η εσωκομματική αντιπολίτευση αποτελεί την αχίλλειο πτέρνα του ΣΥΡΙΖΑ, μάλιστα στην έκτη φορά ο Α. Σαμαράς ανέφερε ονομαστικά τον Π.Λαφαζάνη.
Το βέβαιο είναι ότι στον ΣΥΡΙΖΑ ή θα πρέπει να συμφωνήσουν ότι άλλο πλειοψηφία και άλλο μειοψηφία ή να χωρίσουν τα τσανάκια τους. Θα βοηθήσει και την εκλογική συσπείρωση των πρώτων και την ιδεολογική καθαρότητα των δεύτερων. Οι ερμαφρόδιτες καταστάσεις που οδήγησαν σε διάφορα παρατράγουδα μέσα στην αίθουσα του Κοινοβουλίου (προχθές Σάββατο ο Π.Λαφαζάνης,λόγω των επεισοδίων στην ΕΡΤ, απείλησε με αποχώρηση από την συζήτηση για την πρόταση μομφής!) ή στην χθεσινή συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ έξω από την Βουλή δεν βοηθούν κανένα.
Ανεξάρτητα όμως από το βαθμό ωρίμανσης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ο βασικός κίνδυνος προέρχεται από την αντίληψη του πρωθυπουργού-κουτσαβάκη που ξεδίπλωσε μεγαλοπρεπώς ο Α. Σαμαράς. “Θέλω και εγώ να συζητάμε τακτικότερα δημόσια. Παρακαλώ όμως να έχετε μια άποψη και όχι δέκα απόψεις…”, είπε σε κάποια στιγμή λες και ο σεβασμός των κοινοβουλευτικών κανόνων έχει να κάνει με την ...μονολιθικότητα της αντιπολίτευσης. "Εδώ δεν είναι αμφιθέατρο και όχι πεζοδρόμιο. Να προσέχετε τις εκφράσεις σας, όπως ότι είμαστε εγκάθετοι των ξένων τοκογλύφων, Μερκελιστές κλπ. Αυτά να τα κόψετε εάν θέλετε να τα λέμε”!!
Ελάχιστα από τα λεχθέντα από τον πρωθυπουργό είχαν να κάνουν με την πολιτική σε μια χώρα που βασανίζεται από μια εθνική και κοινωνική κρίση χωρίς προηγούμενο. Οι άνθρωποι που υποφέρουν απουσίαζαν εντελώς από την πρωθυπουργική ρητορική, ούτε καν με την μορφή υποκριτικής εκδήλωσης συμπόνοιας. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο κ. Σαμαράς απέφυγε να απαντήσει στην πρόκληση που του είχε απευθύνει λίγο πριν ο Α. Τσίπρας να δεσμευθεί ότι η κυβέρνηση δεν θα πάρει νέα μέτρα και προφανώς η προοπτική αυτών των τελευταίων του προκαλεί πρόσθετη νευρικότητα.
Αντίθετα έκλεισε την ομιλία του με μια περίτεχνα διατυπωμένη απειλή ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ “θα καταλάβει σύντομα” το λάθος να ταυτιστεί με την Χρυσή Αυγή, που επίσης ψήφισε την πρόταση μομφής. Μετά από όλα αυτά και με δεδομένη την περιφρόνηση των κανόνων και τον τσαμπουκά, το σοβαρότερα ερώτημα είναι ακριβώς πως θα αντιδράσει το Μέγαρο Μαξίμου, στην περίπτωση που κινδυνεύσει να χάσει ή θα πρέπει να παραδώσει την εξουσία..
Η μομφή απορρίφθηκε αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ «τρίβει τα χέρια του»
της Μαρίας Μητσοπούλου από το Ποντίκι
Με τη λήξη της χθεσινής ψηφοφορίας οι κυβερνητικοί βουλευτές, οι υπουργοί της κυβέρνησης και οι εταίροι της συγκυβέρνησης Σαμαράς και Βενιζέλος, μάλλον έπαψαν να βλέπουν την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ ως ανέλπιστο «δώρο» της αξιωματικής αντιπολίτευσης που θα πρόσφερε, υποτίθεται, στο κυβερνητικό σχήμα την χαμένη του συσπείρωση.
Κι εκεί που επί τριήμερο ρωτούσαν δήθεν ανυπόκριτα τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί κατέφυγε σε ένα «άσφαιρο» κοινοβουλευτικό όπλο, εφόσον οι προτάσεις μομφής δεν οδηγούν στην πτώση μιας κυβέρνησης, «μαλώνοντάς» τον την ίδια ώρα εν χορώ γι’ αυτή του την πρωτοβουλία και πασχίζοντας να την περιγράψουν ως «αυτογκόλ», μάλλον έλαβαν την απάντησή τους.
Βγήκε ενισχυμένη λοιπόν η κυβερνητική πλειοψηφία, όπως είδε ο Σαμαράς (ο οποίος, επίσης, είδε εκλογές το 2016 και όχι νωρίτερα); Ισοδυναμεί τελικώς η καταψήφιση της πρότασης δυσπιστίας με ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση; Ή μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να αποδυναμώσει περαιτέρω την κυβέρνηση όπως επιζητούσε;
Σύμφωνα με μια πρώτη αποτίμηση αναφορικά με το αν η πρόταση μομφής πέτυχε τους σκοπούς της ή όχι, μπορεί κανείς να παρατηρήσει τα εξής:
Η κυβέρνηση μετράει μία απώλεια, πέφτοντας από τους 155 στους 154 βουλευτές. Μπορεί να μοιάζει μικρό το κακό. Είναι όμως; Αυτό που επισήμαιναν αμέσως μετά την ψηφοφορία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι το έργο αυτό δεν τελειώνει σήμερα, καθώς σειρά έχει ο προϋπολογισμός, τα νέα μέτρα, ο φόρος ακινήτων, κ.ο.κ.
Με άλλα λόγια εκ του ΣΥΡΙΖΑ, αναμένουν νέες ενδεχόμενες διαφοροποιήσεις, το αμέσως επόμενο διάστημα. Το θέμα είναι ότι και η κυβέρνηση ακριβώς αυτό φοβάται. Δεν είναι μόνο η διαφοροποίηση της Τζάκρη, η οποία διαγράφηκε επί τόπου. Είναι και οι τοποθετήσεις τριών ακόμη βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, που δεν ακούστηκαν και πολύ ενθαρρυντικές για τη συνέχεια αν και στην παρούσα φάση ψήφισαν κατά της πρότασης του ΣΥΡΙΖΑ: του Θάνου Μωραΐτη, ο οποίος εξέφρασε την αμφισβήτησή του στο πρόσωπο του πρωθυπουργού λέγοντας ότι «ο Σαμαράς είναι πρωθυπουργός με παραχώρηση του ΠΑΣΟΚ», του Μιχάλη Κασσή, ο οποίος είπε ότι η ψήφος δεν είναι λευκή επιταγή και βεβαίως, του Κώστα Σκανδαλίδη, που ανέφερε ότι η ψήφος του «υφαρπάζεται». Προφανώς, οι τοποθετήσεις τους καταγράφηκαν, προξενώντας την ανησυχία των συγκυβερνώντων για τις μελλοντικές αντιδράσεις βουλευτών που σήμερα αντιδρούν και «γκρινιάζουν», είτε προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ και (κυρίως) το «παπανδρεϊκό» στρατόπεδο, είτε από τη ΝΔ και το «καραμανλικό» κλίμα. Γενικώς, το κλίμα μόνο ανέφελο δεν είναι, κι όπως είπε κι ο Λαφαζάνης, άμα η κυβέρνηση περιμένει την πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ για να συσπειρωθεί... βράστα!
Μπορεί ο Αλέξης Τσίπρας να μην ήταν στα πιο δυνατά του, όμως ο Σαμαράς, λίγες μέρες μετά την συνέντευξη στον Πρετεντέρη, έδωσε εκ νέου την αίσθηση ότι … αντιπολιτεύεται τον Τσίπρα, στον οποίο εστίασε μεγάλο μέρος της ομιλίας του αν και επί της ουσίας δεν απάντησε σε ερωτήματα που του έθεσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ (π.χ. υποβρύχια, λαθρεμπόριο καυσίμων, διαπραγμάτευση, Εξεταστική του Ευρωκοινοβουλίου, κ.λπ.).
Μεγάλη νευρικότητα έβγαλε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τόσο στη σύγκρουση με τον Φώτη Κουβέλη, που τον κατηγόρησε ότι επέλεξε να συνταχθεί με τη δεξιά, όσο και στο ζήτημα των υποβρυχίων όπου ούτε λίγο ούτε πολύ «απείλησε» τον Τσίπρα με αποκαλύψεις για τα συμφέροντα που έχουν, σύμφωνα με τον ίδιο, προσεγγίσει την Κουμουνδούρου και στοχεύουν στη διάλυση των (ήδη διαλυμένων;) ναυπηγείων Σκαραμαγκά. Προσκάλεσε μάλιστα τον Τσίπρα σε «προσωπική μονομαχία» για το θέμα, απευθύνοντάς του την ειρωνική προειδοποίηση «βγήκατε πολύ νωρίς στην πιάτσα κ. Τσίπρα» (εννοώντας πιθανότατα, πολύ νωρίς για να τα βάλει με κάποιον σαν τον Βενιζέλο).
Κακή εικόνα έδωσαν συνολικά και οι βουλευτές της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι επί τριήμερο αναμασούσαν την καραμέλα του …Τέξας, των συνιστωσών, του Λαφαζάνη, του πόσο ατυχής ήταν η κατάθεση της πρότασης μομφής, κ.λπ. επιδεικνύοντας, αν μη τι άλλο, έλλειψη ευρηματικότητας και θετικών επιχειρημάτων υπέρ της κυβέρνησης που συνεχίζουν να στηρίζουν. (Ειδικά μ’ αυτό το Τέξας, απηυδήσαμε!)
Πάντως, προβλήματα δημιούργησε η πρόταση μομφής και στην ΔΗΜΑΡ, η οποία πιέστηκε σε μεγάλο βαθμό εσωκομματικά αναφορικά με τη στάση που θα κρατούσε στην ψηφοφορία. Προς το παρόν οι διαφορετικές απόψεις που εκφράστηκαν, συγκεράστηκαν στο «παρών» επιτρέποντας ωστόσο σε υπουργούς όπως ο Άδωνης Γεωργιάδης να τη μετρούν στις «εφεδρείες» της κυβέρνησης.
Σε τελική ανάλυση, το τριήμερο της συζήτησης στη Βουλή ανέδειξε τη νευρικότητα της κυβέρνησης μπροστά και στη δύσκολη συνέχεια που έχει να αντιμετωπίσει, αλλά και του πρωθυπουργού προσωπικά, ο οποίος είναι αντιμέτωπος με σενάρια τύπου κυβέρνησης Παπαδήμου. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν αναδείχθηκαν αδυναμίες και στην πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μάλλον σε αυτή τη φάση Σαμαράς και Βενιζέλος, δουλεύουν για λογαριασμό του…
Η επόμενη μέρα και οι φόβοι Σαμαρά
Της Βασιλικής Σιούτη από το thepressproject.grΗ πρόταση μομφής του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να μην έριξε την κυβέρνηση, άλλωστε κανείς δεν το περίμενε αυτό, την αποδυνάμωσε όμως, ξεπερνώντας ίσως και τις προσδοκίες της Κουμουνδούρου.
Η επόμενη μέρα βρήκε την κυβέρνηση Σαμαρά να έχει απολέσει την εμπιστοσύνη μίας ακόμη βουλευτού, της Θεοδώρας Τζάκρη, και να δέχεται σφοδρή κριτική από άλλους τρεις βουλευτές της συμπολίτευσης (Μωραΐτη, Κασσή, Σκανδαλίδη) οι οποίοι προειδοποίησαν ότι η ανοχή τους έχει όρια.
Ο πρωθυπουργός, που είχε να εμφανιστεί μήνες στο κοινοβούλιο, υπενθύμισε με την παρουσία του -στους πολίτες που παρακολουθούσαν- την περιφρόνησή του για τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, γεγονός που καθιστά δύσκολη και την προσπάθειά του να πείσει ότι αγωνίζεται για την ενίσχυση της Δημοκρατίας (όταν μιλάει π.χ για τη Χρυσή Αυγή).
Ο Αντώνης Σαμαράς κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή έχασε την ψυχραιμία του και αυτό -σύμφωνα με όλους τους επικοινωνιολόγους- συνιστά όχι μόνο ένδειξη αδυναμίας, αλλά και δημόσια δήλωσή της. Η γεμάτη εκνευρισμό φράση του «κοιτάω αλλού για να μη γελάσω», όταν προκλήθηκε από τον Α. Τσίπρα, ήταν ίσως αυτή που συγκράτησαν οι περισσότεροι από την ομιλία του στη Βουλή.
Το κυβερνητικό επιτελείο είχε ήδη ενοχληθεί πολύ από τη στάση των τριών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, την οποία χαρακτήριζαν υβριστική, και εκνευρίστηκαν ακόμα περισσότερο κατά την ψηφοφορία, όταν άκουσαν το «ναι» της Θ. Τζάκρη, που δεν το ανέμεναν. Περίμεναν ότι θα περιοριζόταν κι εκείνη σε κάποια επίθεση αποκλειστικά φραστική. Στην Κουμουνδούρου υποστηρίζουν ότι ούτε κι εκείνοι το περίμεναν και ότι ουδεμία επαφή είχαν μαζί της.
Μετά την κίνηση της βουλευτού του ΠΑΣΟΚ, η κυβέρνηση μένει με 154 βουλευτές από τους από τους 179 που της είχαν δώσει ψήφο εμπιστοσύνης στις 8-7-2012. Σε 15 μήνες η απώλεια 25 βουλευτών δεν είναι μικρό πράγμα. Αντιθέτως, η κυβέρνηση είναι πλέον εξαιρετικά ευάλωτη, καθώς στηρίζεται σε πλειοψηφία μόλις τεσσάρων βουλευτών και γνωρίζει ότι στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν τέσσερις με πέντε βουλευτές που στέκονται σχεδόν επιδεικτικά δίπλα στην έξοδο. Οι συγκεκριμένοι μάλιστα δεν έχουν κρύψει ότι επιθυμούν αλλαγή πρωθυπουργού.
Αλλά και οι καραμανλικοί, που σίγασαν εχθές το βράδυ ξεχνώντας την κριτική των τελευταίων μηνών, έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται ισχυρότεροι με αυτήν την ισχνή πλειοψηφία και μάλλον σύντομα θα το δείξουν.
Το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου φυσικά δεν θα καθίσει με σταυρωμένα τα χέρια. Συνεργάτες τους έχουν αφήσει να εννοηθεί σε ιδιωτικές συζητήσεις ότι διαθέτουν «καβάντζες» για τη δύσκολη ώρα. Είναι γνωστό ότι υπάρχουν δίαυλοι επικοινωνίας με βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και των ΑΝΕΛ και οι πληροφορίες λένε ότι το επόμενο διάστημα θα ενταθούν οι προσπάθειες «προσέγγισης», ώστε να εξασφαλιστεί μία πιο άνετη κυβερνητική υποστήριξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου