Σε “όνειρο θερινής νυκτός” μετατρέπονται όλοι οι σχεδιασμοί δεκαετιών και τα οράματα εκατοντάδων φορέων και παραγόντων για την ανάπτυξη της Κρήτης με την εφαρμογή των διατάξεων του Μεσοπρόθεσμου που ψήφισαν στη Βουλή οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. καθώς ακυρώνεται στην πράξη οποιαδήποτε συζήτηση επί της αναθεώρησης του Περιφερειακού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης της Κρήτης.
Περισσότερα | στη σελίδα μας στο facebook
Το Μεσοπρόθεσμο και ο εφαρμοστικός του νόμος, εντάσσουν στα προς “εκποίηση” ακίνητα του Δημοσίου όλα τα Περιφερειακά Αεροδρόμια και πολλές από τις λιμενικές υποδομές, αλλά και τους αιγιαλούς, τα κύρια δηλαδή εργαλεία ανάπτυξης της Κρήτης.
Η ακύρωση κάθε είδους πολεοδομικής ρύθμισης και χωροταξίας ερχεται με το άρθρο 12 σύμφωνα με το οποίο, με προεδρικά διατάγματα “μπορεί να τροποποιούνται εγκεκριμένα ρυμοτομικά σχέδια και σχέδια πόλεως καθώς και πολεοδομικές μελέτες ή/και να καθορίζονται ειδικές χρήσεις γης και ειδικοί όροι και περιορισμοί δόμησης για τα εντός σχεδίου πόλεως δημόσια ακίνητα, ακόμη και κατά παρέκκλιση από τους ισχύοντες στην περιοχή όρους και περιορισμούς δόμησης καθώς και από τις διατάξεις του Γενικού Οικοδομικού Κανονισμού, προκειμένου να αποδοθεί ο βέλτιστος πολεοδομικός-επενδυτικός προορισμός στο προς αξιοποίηση ακίνητο. Στις περιπτώσεις αυτές, η δημοσίευση του σχετικού εγκριτικού διατάγματος έχει τις συνέπειες έγκρισης σχεδίου πόλεως”.
Ασφαλιστική δικλείδα μπαίνει όσον αφορά στα εθνικά χωροταξικά πλαίσια καθώς (κεφ. Β' άρθρο 11) “η αξιοποίηση των δημοσίων ακινήτων διενεργείται εντός του πλαισίου που διαγράφει η εθνική δημοσιονομική, αναπτυξιακή και χωροταξική πολιτική και σύμφωνα με τους κανόνες που καθορίζονται στον παρόντα νόμο. Οι κατευθύνσεις της εθνικής χωροταξικής πολιτικής, όπως αυτές απορρέουν από τα υφιστάμενα χωροταξικά πλαίσια εθνικού επιπέδου, λαμβάνονται υπόψη και συνεκτιμώνται κατά τον καθορισμό του χωρικού προορισμού των δημοσίων ακινήτων σε συνδυασμό με τις ανάγκες της δημοσιονομικής βιωσιμότητας, της αποδοτικότητας και της αποτελεσματικότητας της επένδυσης έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η βέλτιστη δυνατή σχέση μεταξύ των χωροταξικών επιλογών και των οικονομικών και δημοσιονομικών στόχων για την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας.”
Σύμφωνα με τον εφαρμοστικό νόμο (Κεφ. Β' Αρθρο 10) “όλα τα ακίνητα που
ανήκουν στην ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου ή Ν.Π.Δ.Δ. ή Ο.Τ.Α. ή σε εταιρεία της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα στο Δημόσιο ή σε Ν.Π.Δ.Δ. ή σε Ο.Τ.Α” περιέρχονται στα χέρια της Τρόϊκας και μπορούν να αξιοποιηθούν με οποιοδήποτε τρόπο και μάλιστα εν αγνοία των τοπικών φορέων που πιθανόν ήδη να σχεδιάζουν, να χρηματοδοτούν και να μελετούν αναπτυξιακές παρεμβάσεις για λογαριασμό...τρίτων που θα “αξιοποιήσουν” αργότερα το αποτέλεσμα, χωρίς κανένα απολύτως όφελος για τις τοπικές κοινωνίες. Από τη λεγόμενη “αξιοποίηση” δεν εξαιρούνται ούτε οι αρχαιολογικοί χώροι και τα φυσικά πάρκα, ενώ πρώτες στη λίστα “αξιοποίησης” είναι οι ελληνικές παραλίες (κεφ. Β' άρθρο 11). “Για την αξιοποίηση των δημοσίων ακινήτων επιτρέπεται η απευθείας παραχώρηση στον κύριο της επένδυσης ή στον έλκοντα εξ αυτού δικαιώματα, της χρήσης αιγιαλού και παραλίας και του δικαιώματος εκτέλεσης, χρήσης και εκμετάλλευσης λιμενικών έργων ή επέκτασης, ήδη υφιστάμενων στην περιοχή, λιμενικών εγκαταστάσεων. Η παραχώρηση γίνεται για χρονικό διάστημα μέχρι πενήντα (50) χρόνια με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Περιφερειακής Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και με καταβολή ανταλλάγματος που προσδιορίζεται στην οικεία σύμβαση παραχώρησης.” Οι νέοι “ιδιοκτήτες” θα μπορούν να φτιάχνουν λιμάνια και μαρίνες όπου θέλουν χωρίς κανέναν περιορισμό και να έχουν την αποκλειστική χρήση τους. Φυσικά, σε όλα αυτά, θα μπορούν αν θέλουν να “μας επιτρέψουν” να κάνουμε χρήση, έναντι φυσικά αντιτίμου.
Τί είδους ανάπτυξη θα υπάρξει και με ποιό όφελος για την κοινωνία, όταν ολες οι χρήσεις και τα κέρδη από τις επενδύσεις θα παραμένουν στους επενδυτές που μπορεί να είναι π.χ. Τούρκοι ή Ισραηλίτες πέραν από την προσφορά θέσεων εργασίας με τις μεσαιωνικές συνθήκες τις οποίες επέβαλλαν ήδη με το πρώτο μνημόνιο; Μετά απ' όλα αυτά φαντάζει τουλάχιστον γελοία η υπόθεση ενός “χωροταξικού σχεδιασμού” της Κρήτης και εύλογα αναρωτιέται κανείς, γιατί να νοιαζόμαστε για την ανάπτυξη υποδομών, αφού μπορεί αύριο αυτές να μη μας ανήκουν;
Περισσότερα | στη σελίδα μας στο facebook
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου