Να προσφύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα βασανιστήρια

του Γιώργου Γυπάκη
Η κυβέρνηση με τις πρακτικές της καταστολής και της πολιτικής κάλυψης των βασανιστηρίων, θέτει σαφώς τη χώρα εκτός Ευρωπαϊκών Συνθηκών. Απόψεις κυβερνητικών στελεχών όπως αυτή του ακροδεξιού Μάκη Βορίδη υπέρ της θανατικής ποινής, είναι απολυτα αντι-ευρωπαϊκές και θα μπορούσαν να ελεγχθούν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η κυβέρνηση παραβιάζει ανοιχτά -με την προϋπόθεση ότι αποδεικνύονται ατράνταχτες οι καταθέσεις των θυμάτων για τα βασανιστήρια- τα βασικότερα άρθρα του Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ο οποίος στο άρθρο 2 υπερασπίζεται το δικαίωμα στη ζωή ενώ στο άρθρο 4 υπάρχει η απαγόρευση των βασανιστηρίων και των απάνθρωπων ή εξευτελιστικών ποινών ή μεταχείρισης. Πολλά ακόμα από τα βασικά άρθρα του Χάρτη παραβιάζονται από την κυβέρνηση όπως το άρθρο 3 (Δικαίωμα στην ακεραιότητα του προσώπου) το άθρο 28 (Δικαίωμα διαπραγμάτευσης συλλογικών συμβάσεων) κ.ο.κ. Δε μιλάω για τις μεμονωμένες καταγγελίες και τις πολλαπλές καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων το οποίο η κυβέρνηση γράφει στα παλιά της τα παπούτσια, αλλά καταγγελία της χώρας μας για παρααβίαση των βασικότερων προϋποθέσεων που την καθιστούν μέλος τηςΕ.Ε.


Δικαιώνεται ο αντιφασιστικός αγώνας

Μου κάνει εντύπωση η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν κάποιοι τα βασανιστήρια που αρχίζουν και γίνονται κανόνας πια στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ και των αστυνομικών τμημάτων ανά την Ελλάδα. Οποιος έχει διαβάσει τη βιογραφία του Χρόνη Μίσσιου "Καλά εσύ σκοτώθηκες νωρίς" αντιλαμβάνεται εύκολα, από που έχουν αντλήσει την "εκπαίδευσή τους" οι σύγχρονοι βασανιστές.

Ομως, ποιοί εκπαιδεύουν αυτά τα ανώμαλα άτομα;

Ποιοί επέτρεψαν την εισαγωγή τους στις αστυνομικές σχολές;
Οπως εξελίσσεται η κατάσταση στα σώματα ασφαλείας, δείχνει να δικαιώνει πλήρως τον αγώνα του αντιφασιστικού κινήματος και να επιβεβαιώνει τους φόβους που υποτιμήσαμε μετά τις εκλογές - ότι η εκλογική άνοδος του νεοναζιστικού κόμματος στην αστυνομία δεν είναι τυχαία, η στελέχωσή της από ακροδεξιά στοιχεία γίνεται εδώ και χρόνια με συγκεκριμένο σχέδιο, την μετατροπή της αστυνομίας σε ναζιστικό στρατό. Νόμιμο και ηθικό, για τη συγκυβέρνηση. Βολικό για τους ναζιστές, που εδώ και μερικά χρόνια ασκούνται παράνομα σε κρυφά στρατόπεδα στη χρήση όπλων.

Αυτά τα περιστατικά αστυνομικής βίας, στη μικρή μας χώρα, παύουν πια να είναι περιστασιακά και γίνονται γενικευμένα και μάλιστα η χρήση βίας έχει ήδη απενοχοποιηθεί -σε σημείο προτροπής από τη νομοθεσία και την τακτική δικαιοσύνη. Από την άλλη, κάποιος,  κάπως, πρέπει να τα αντιμετωπίσει κι αφού η κυβέρνηση χρησιμοποιεί αυτά τα αποβράσματα για να τρομοκρατήσει και να καταστείλει το αντιμνημονιακό κίνημα, δεν υπάρχει άλλος τρόπος από την καταγγελία στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια και τους αρμόδιους διεθνείς οργανισμούς. Ας θυμηθούμε, πως για χρόνια ακούγαμε ως προαπειτουμενο για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ενωση τη βελτίωση της κατάστασης στα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Θα ήταν εύλογη σήμερα, που η Τουρκία έχει κάνει θετικά βήματα προς την κατεύθυνση αυτή (απ ότι λέγεται) η απορία, τί μπορεί να συμβεί στην Ελλάδα που οδεύει προς την αντίθετη κατεύθυνση; Θα ανεχθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ένα κράτος μέλος της να συντηρεί τόσο απροκάλυπτα ένα καθεστώς βασανισμών και στέρησης βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Αν ναι, τότε η Ευρώπη των Λαών δεν υπάρχει πια και θάναι άσκοπο να συνεχίσουμε να θεωρούμε χρήσιμη τη συμμετοχή μας στον ευρωπαϊκό θεσμό.

Απαραίτητη η εκκαθάριση της Αστυνομίας από τους ακροδεξιούς

Ενας φόβος μου τριβελίζει το μυαλό, για το μέλλον. Πως μια πιθανή κυβέρνηση Σύριζα θα επιχειρήσει να επιβάλλει μιαν αριστερή πολιτική στην κοινωνία, όταν, εκτός από τα άλλα μέτωπα που θα έχει απέναντί της (μεταξύ αυτών και μέρος του αντιμνημονιακού κινήματος ) θα έχει να αντιμετωπίσει μια πιθανή στάση εντός της αστυνομίας; Εχω ξαναπεί, πως πρέπει η ηγεσία και ο κόσμος του Συριζα να είναι έτοιμοι για κάποιες βίαιες προσαρμογές της αντιμνημονιακής πολιτικής την επόμενη μέρα. Γιατί θα έχουν απέναντί τους τις αληθινές συντεχνίες των νταβατζήδων της εξουσίας, που θα κάνουν ότι μπορούν για να ακυρώσουν την εφαρμογή της πολιτικής αυτής.

Δεν είναι λοιπόν ρεαλιστικό να πιστεύεις ότι μπορείς έτσι απλά να καταργήσεις τα σώματα ασφαλείας, τον κορμό της εκτελεστικής εξουσίας, όπως δεν είναι ρεαλιστικό να πιστεύεις ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα μπορεί να δίνει εντολές σε αυτά τα σώματα κι εκείνα θα υπακούν.

Είναι πιο ρεαλιστικό, υπό την προϋπόθεση ότι κάποιοι θα ξεπεράσουν το σύνδρομο του κηνυγημένου αριστερού και θα μπούν σε μια πιο...κυβερνώσα λογική, να ελεγχθούν για τα πολιτικά τους φρονήματα οι ακροδεξιοί που έχουν παρυσφρήσει στο αστυνομικό σώμα και στις αστυνομικές σχολές  και να απολυθούν άμεσα. Και να ανοίξει ένας νέος κύκλος εισαγωγών στις σχολές αυτές αλλά και προσλήψεων καθηγητών, με κριτήρια μεταξύ άλλων, την πιστοποίηση της ψυχικής υγείας, την πιστοποίηση δημοκρατικών φρονημάτων, και το διανοητικό επίπεδο.