του Κωστή Πλάντζου
Μπορεί το δημόσιο να προσπαθεί εδώ και χρόνια -χωρίς αποτέλεσμα- να συντάξει το «περιουσιολόγιο» όλων των φορολογουμένων, αλλά το υπουργείο Οικονομικών φαίνεται πως βρήκε την ευκαιρία να το επιτύχει τώρα, βάζοντας 2,7 εκατομμύρια οφειλέτες να του αποκαλύψουν «με χαρτί και καλαμάρι» ό,τι έχουν και δεν έχουν, ακόμα και τους τραπεζικούς λογαριασμούς με τις καταθέσεις τους. Αποκτά έτσι η εφορία τη δυνατότητα να προχωρά με συνοπτικές διαδικασίες σε κατασχέσεις, ακόμα και αν οι οφειλέτες τηρούν με συνέπεια τις νέου τύπου ρυθμίσεις χρεών που θα κάνουν.
Αυτό που λένε οι εγκύκλιοι Θεοχάρη είναι με ποιες διαδικασίες και προϋποθέσεις θα υπαχθεί κάποιος στη ρύθμιση. Εκεί προβλέπεται ότι:
1. Η αίτηση θα γίνει μέσω ίντερνετ
2. Η πληρωμή των δόσεων θα γίνεται με πάγια εντολή μέσω τραπεζικού λογαριασμού
3. Ταυτόχρονα με την υποβολή της αίτησης –ακόμα και αν δεν γίνει δεκτή- απαιτείται αναλυτική περιγραφή της οικονομικής κατάστασης και των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη. Συγκεκριμενα πρέπει ο οφειλέτης να καταθέσει υπεύθυνη δήλωση του ν. 1599/1986 και να δώσει στοιχεία για:
- το σύνολο των περιουσιακών του στοιχείων (κινητή και ακίνητη περιουσία οποιασδήποτε μορφής),
- το ετήσιο εισόδημά του,
- επενδύσεις/συμμετοχές κάθε μορφής,
- τους αριθμούς των τραπεζικών του λογαριασμών (IBAN),
- οχήματα των οποίων έχει την κυριότητα,
- τα ακίνητα επί των οποίων έχει εμπράγματο δικαίωμα,
- απαιτήσεις από τρίτους,
- το τρέχον και το αναμενόμενο εισόδημά του
- να προσκομίζει εκτίμηση/ανάλυση πραγματογνώμονα (από λογιστή, δικηγόρο κλπ) για την περιουσία και την οικονομική του θέση
- ή, για μεγάλα χρέη, να προσκομίζει εγγυητική επιστολή τράπεζας, να εγγράφει υποθήκη επί ακινήτων του ή ακόμα και να βρει εγγυητή άλλο «αξιόχρεο» πρόσωπο.
Τι "δεν" λέει όμως η εγκύκλιος Θεοχάρη, αλλά το λέει ο νόμος 4152/2013 που πήρε ΦΕΚ πριν δυο εβδομάδες:
«Το Δημόσιο διατηρεί το δικαίωμα και μετά τη συμμόρφωση του οφειλέτη στη ρύθμιση τμηματικής καταβολής που του χορηγήθηκε, να επιβάλλει κατασχέσεις και να εγγράφει υποθήκες σε περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, των συνυπόχρεων προσώπων ή των εγγυητών, εφόσον η οφειλή δεν είναι ασφαλισμένη, και να μην χορηγεί αποδεικτικό ενημερότητας (…) ακόμα και αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις χορήγησης αυτού, εφόσον η οφειλή δεν είναι ασφαλισμένη, να δίνει εντολή παρακράτησης μέρους ή του συνόλου της χρηματικής απαίτησης του οφειλέτη κατά τρίτων προσώπων για την είσπραξη της οποίας ζητείται το αποδεικτικό ενημερότητας» κλπ.
Με άλλα λόγια, το ρίσκο που αναλαμβάνει κάποιος με τις νέες διατάξεις είναι, εν αγνοία του, να δώσει στο δημόσιο τα «κλειδιά» της περιουσίας του, ώστε να εισπράξει από μόνο του τα χρέη, είτε αυτός πληρώνει τις δόσεις του είτε όχι, ενώ μπορεί να πάρει και… «στο λαιμό του» όποιον τυχόν θελήσει να μπει εγγυητής για να τον βοηθήσει να βγει από τη δύσκολη θέση που βρίσκεται λόγω χρεών.
Μπορεί το δημόσιο να προσπαθεί εδώ και χρόνια -χωρίς αποτέλεσμα- να συντάξει το «περιουσιολόγιο» όλων των φορολογουμένων, αλλά το υπουργείο Οικονομικών φαίνεται πως βρήκε την ευκαιρία να το επιτύχει τώρα, βάζοντας 2,7 εκατομμύρια οφειλέτες να του αποκαλύψουν «με χαρτί και καλαμάρι» ό,τι έχουν και δεν έχουν, ακόμα και τους τραπεζικούς λογαριασμούς με τις καταθέσεις τους. Αποκτά έτσι η εφορία τη δυνατότητα να προχωρά με συνοπτικές διαδικασίες σε κατασχέσεις, ακόμα και αν οι οφειλέτες τηρούν με συνέπεια τις νέου τύπου ρυθμίσεις χρεών που θα κάνουν.
Αυτό που λένε οι εγκύκλιοι Θεοχάρη είναι με ποιες διαδικασίες και προϋποθέσεις θα υπαχθεί κάποιος στη ρύθμιση. Εκεί προβλέπεται ότι:
1. Η αίτηση θα γίνει μέσω ίντερνετ
2. Η πληρωμή των δόσεων θα γίνεται με πάγια εντολή μέσω τραπεζικού λογαριασμού
3. Ταυτόχρονα με την υποβολή της αίτησης –ακόμα και αν δεν γίνει δεκτή- απαιτείται αναλυτική περιγραφή της οικονομικής κατάστασης και των περιουσιακών στοιχείων του οφειλέτη. Συγκεκριμενα πρέπει ο οφειλέτης να καταθέσει υπεύθυνη δήλωση του ν. 1599/1986 και να δώσει στοιχεία για:
- το σύνολο των περιουσιακών του στοιχείων (κινητή και ακίνητη περιουσία οποιασδήποτε μορφής),
- το ετήσιο εισόδημά του,
- επενδύσεις/συμμετοχές κάθε μορφής,
- τους αριθμούς των τραπεζικών του λογαριασμών (IBAN),
- οχήματα των οποίων έχει την κυριότητα,
- τα ακίνητα επί των οποίων έχει εμπράγματο δικαίωμα,
- απαιτήσεις από τρίτους,
- το τρέχον και το αναμενόμενο εισόδημά του
- να προσκομίζει εκτίμηση/ανάλυση πραγματογνώμονα (από λογιστή, δικηγόρο κλπ) για την περιουσία και την οικονομική του θέση
- ή, για μεγάλα χρέη, να προσκομίζει εγγυητική επιστολή τράπεζας, να εγγράφει υποθήκη επί ακινήτων του ή ακόμα και να βρει εγγυητή άλλο «αξιόχρεο» πρόσωπο.
Τι "δεν" λέει όμως η εγκύκλιος Θεοχάρη, αλλά το λέει ο νόμος 4152/2013 που πήρε ΦΕΚ πριν δυο εβδομάδες:
«Το Δημόσιο διατηρεί το δικαίωμα και μετά τη συμμόρφωση του οφειλέτη στη ρύθμιση τμηματικής καταβολής που του χορηγήθηκε, να επιβάλλει κατασχέσεις και να εγγράφει υποθήκες σε περιουσιακά στοιχεία του οφειλέτη, των συνυπόχρεων προσώπων ή των εγγυητών, εφόσον η οφειλή δεν είναι ασφαλισμένη, και να μην χορηγεί αποδεικτικό ενημερότητας (…) ακόμα και αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις χορήγησης αυτού, εφόσον η οφειλή δεν είναι ασφαλισμένη, να δίνει εντολή παρακράτησης μέρους ή του συνόλου της χρηματικής απαίτησης του οφειλέτη κατά τρίτων προσώπων για την είσπραξη της οποίας ζητείται το αποδεικτικό ενημερότητας» κλπ.
Με άλλα λόγια, το ρίσκο που αναλαμβάνει κάποιος με τις νέες διατάξεις είναι, εν αγνοία του, να δώσει στο δημόσιο τα «κλειδιά» της περιουσίας του, ώστε να εισπράξει από μόνο του τα χρέη, είτε αυτός πληρώνει τις δόσεις του είτε όχι, ενώ μπορεί να πάρει και… «στο λαιμό του» όποιον τυχόν θελήσει να μπει εγγυητής για να τον βοηθήσει να βγει από τη δύσκολη θέση που βρίσκεται λόγω χρεών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου