ΔΗΜΑΡ: η ντροπή του να είσαι αριστερός

Του Γιώργου Γυπάκη

Νόμιζα πως μετά τις προγραμματικές δηλώσεις Στουρνάρα που αυτοακύρωσαν κάθε έννοια και προοπτική επαναδιαπραγμάτευσης, όλοι είχαν καταλάβει πως η "επαναδιαπραγμάτευση" ήταν μια απάτη, για να ξαναπάρουν την εξουσία τα εξαφανισμένα κόμματα του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και φυσικά, να μπει στη νομή της εξουσίας (μια και δεν έχει καμία άλλη πρεμούρα) η ΔΗΜΑΡ. Φαίνεται πως έκανα λάθος. Παραδόξως, οι δεύτερες εκλογές έδειξαν ότι η κυβέρνηση που σχηματίστηκε μπορούσε να σχηματιστεί και από τις πρώτες. Αλλά το ζητούμενο ήταν, όχι η δημιουργία κυβέρνησης απλά, αλλά η δημιουργία κυβέρνησης μνημονιακής. Εδώ αναδεικνύεται ο ύποπτος, βρώμικος ρόλος της ΔΗΜΑΡ, που αποτελώντας το αριστερό άλλοθι του μνημονίου, προκαλεί τη μήνη των λούμπεν δεξιών και ακροδεξιών στοιχείων κατά της αριστεράς συλλήβδην. Λες και είμαστε όλοι ίδιοι. Ντρέπομαι που υπάρχει μια τέτοια "αριστερά". Ντρέπομαι που υπήρξα κάποτε σύντροφος στον ίδιο σχηματισμό με πολλούς από αυτούς, τις εποχές του Λεωνίδα Κύρκου, τις εποχές της ΕΑΡ. Η ΔΗΜΑΡ είναι το χειρότερο δείγμα ιδεολογικού ξεπουλήματος στην παγκόσμια ιστορία της Αριστεράς.

Κι αντί να ντρέπονται κι οι ίδιοι και να αποχωρούν από την κυβέρνηση, συσπειρώνονται ακόμα περισσότερο γύρω από τη νομή αυτής της παρανοϊκής εξουσίας. Από μία συγκυβέρνηση των ελαχίστων ποσοστών. Τί τους έταξαν; Μα θέσεις φυσικά, θέσεις και χρήμα, ακόμα και στις οικογένειες των βουλευτών της ΔΗΜΑΡ, για να τους δεσμεύσουν. Κι αντί να δώσουν μια τελευταία ευκαιρία στη συνείδησή τους, ο Υπουργός τους ο Ρουπακιώτης αποδεικνύεται ως το όχημα της χειρότερης διαφθοράς: τολμάει να χαρακτηρίζει αντισυνταγματικές τις περικοπές των μισθολογίων των δικαστών, που προβλέπει το μνημόνιο, όταν οι ίδιοι οι δικαστές έκριναν το μνημόνιο "Συνταγματικό" λόγω Εθνικής Ανάγκης. Δεν ενοιάστηκαν οι δικαστές και ο κ. Ρουπακιώτης για τα δικαιώματα των εργαζομένων που καταπατώνται, για τα αντισυνταγματικά χαράτσια  και τις αντισυνταγματικές καταπατήσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων που γίνονται καθημερινά από την εκτελεστική εξουσία. Νοιάστηκαν μόνο όταν θίχτηκε το πορτοφόλι τους. Επιβάλλονται λοιπόν σύμφωνα με το ίδιο το δικαστικό σώμα οι περικοπές, λόγω εθνικής ανάγκης. Ή μήπως τώρα, η εθνική ανάγκη, είναι μικρότερη;

Αλλα απο νωρίς έδειχνε το πράγμα. Δεν  έχουμε ξεχάσει τα λόγια με τα οποία "καλωσόρισε" την παράνομη κυβέρνηση Παπαδήμου ο βουλευτής τους Γρηγόρης Ψαριανός:«είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να αποτελεί εγγύηση, γιατί είναι αποδεκτός και από την κοινωνία και από το πολιτικό κατεστημένο και από τις τράπεζες, τα χρηματιστήρια, την Ευρώπη και το μέσο πολίτη».« Νομίζω», πρόσθεσε, ότι «δεν θα είναι μαριονέτα, δεν θα είναι κούριερ κανενός, ούτε διαμεσολαβητής του δικομματισμού και ταχυδακτυλουργός για να διατηρήσει τις ισορροπίες του δικομματισμού, που είναι γαντζωμένος στην εξουσία και δεν θέλει να αποχωρήσει». (από το ΒΗΜΑ).

Το μόνο που κατάφερε η ΔΗΜΑΡ είναι, να ενταχθεί στον κύκλο των υποψήφιων θυμάτων γιαουρτώματος. Γιατί και η κυβέρνηση δε θα αντέξει για πολύ και η ΔΗΜΑΡ θα καταποντιστεί από το βάρος της προδοσίας της απέναντι στο  λαό που την ψήφισε...